A convicción profunda da actualidade da revolución, fai necesaria a organización política da clase obreira.

G. Lukács
 

jueves, 9 de enero de 2025

TRÁS A XVII ASEMBLEA. O BNG, CARA A UN PARTIDO-POBO?

Roberto Laxe

No PP, trás a defenestración en plena crise do Prestige e Nunca Mais do eterno herdeiro o “trono”, Cuiña, o que estaba na “fronteira do direito de autodeterminación”, e a morte do “caudillo” Fraga, véu o xiro ultracentralista de Feijoo e a sua banda. Isto está a romper as amarras coa súa base social da pequena burguesía, especialmente no rural, como demonstra a sua fanática aposta polo proxecto de Altri.


Pola sua banda, o PSOE renunciou desde os anos de Paco Vázquez a ter unha proposta propria para Galiza. Para eles é terreo perdido e importa tres comiños o seu futuro; chega con ter as alcaldías de A Coruña e Vigo, algumha deputación en pacto co BNG e tan contentos.


Neste cadro, o BNG, tras o seu rexurdimento despois de asomarse ao abismo da súa desaparición no 2015, cando non se presentaron ás eleccións baixo as suas siglas e non convocaron ese 25 X, aparece como a única forza política que ten unha proposta para Galiza.