A convicción profunda da actualidade da revolución, fai necesaria a organización política da clase obreira.

G. Lukács
 

sábado, 20 de julio de 2013

FEMINISMO MARXISTA. NOTAS ACERCA DE UN PROCESO EN CONSTRUCCIÓN




Ángeles Maestro.
Texto escrito para las XVII Jornadas Independentistas Galegas “Actualización y vigencia del marxismo. Tomar el cielo por asalto”. Santiago de Compostela 20 de mayo de 2013.

Los primeros análisis rigurosos sobre la vinculación del patriarcado con la propiedad privada y la sociedad dividida en clases son producidos por el análisis marxista. 
Era necesario que así fuera. 
Fue precisa la acumulación histórica de experiencia de lucha y de conocimientos por parte de la clase obrera explotada, alcanzada con el capitalismo, para producir la teoría capaz de explicar las raíces de la dominación de clase y específicamente de la opresión de las mujeres.
La teoría política que identificó a quienes más sufren la explotación y la desposesión como sujeto revolucionario capaz de dirigir la emancipación del conjunto de la humanidad, tuvo necesariamente que enfrentar las condiciones específicas de la liberación de quienes soportan la opresión más intensa y oculta del proletariado.
Los trabajos de Engels y Marx no fueron informes académicos. Ambos eran militantes activos del movimiento obrero. Sus debates y conclusiones cobraban vida palpitante en las luchas obreras y tuvieron una influencia destacada en la I Internacional.

viernes, 12 de julio de 2013

A CLASE "MEDIA" VOLVE A SER CLASE OBREIRA


Roberto Laxe
 O longo dos anos da “burbulla”, e como consecuencia ideolóxica da restauración do capitalismo nos chamados estados “socialistas”, semellaba que as predicións sobre a desaparición da clase obreira eran reais. Todos eramos “clase media”, menos o 1% mais rico e os que, por motivos alleos o sistema, eran excluìdos del. Era a sociedade das tres capas, os mais ricos, as clases medias e os excluídos, onde non tiña sentido o concepto clase obreira.
Esta ideoloxía viuse reforzada no Estado Español pola desindustrialización forzada nos anos 80 para a integración na CEE (actual Unión Europea), que se levou por diante grandes sectores da industria, desde estaleiros ate siderurxias. Os gobernos de F González, Aznar e Zapatero, como a Xunta na Galiza, asumiron o papel do Estado Español que na división internacional do traballo impuñan as grandes potencias, destrución da fabricación de bens de equipa e de alto valor engadido, e deixalo como exportador de bens de consumo (automóbil que son deslocalizacións de empresas multinacionais, téxtil, por onde entraron algunhas multinacionais autóctonas, etc.),… e para variar, o turismo.

lunes, 1 de julio de 2013

PERMANECER NO EURO, DÉBEDA E UNIÓN EUROPEA, A MESMA TRAMPA CONTRA OS TRABALLADORES




 Carlos Dafonte

Hai que recoñecer que nos “venderon ben a burra” da entrada na Comunidade Europea no ano 1986, máis tarde, denominada Unión Europea, e na Unión Monetaria en 1999, e dicir, a nosa participación na creación do euro. Durante moitos anos os habitantes do estado español fomos maioritariamente europeístas, desta Europa dos grandes emporios financeiros, aínda que non soubéramos moi ben por que; cecais por pensar que despois da etapa franquista que nos singularizaba, pertencer a unha comunidade ampla facíanos perder o estigma do franquismo, sen decatarnos que esa entrada, en absoluto discutida pola sociedade, e sobre todo, os anos de permanencia na mesma, trouxeron os “lodos” das maiores dificultades para superar en certa medida, son da opinión que saír da actual crise é imposible, as dificultades económicas, políticas e sociais con que hoxe nos atopamos.