A convicción profunda da actualidade da revolución, fai necesaria a organización política da clase obreira.

G. Lukács
 

viernes, 25 de agosto de 2017

TERRORISMO E BARBARIE



Carlos Dafonte
Os grupos de “expertos” que elaboran teorías ó servizo dos políticos e do poder nas nosas sociedades, teorías que despois se repiten constantemente ata que se convirten no “sentido común” da maioría, chegaron á conclusión de que a razón fundamental de que se produzan acontecementos como os de Barcelona e Cambrils de hai uns días e os que tiveron lugar en outras cidades de Europa e os EEUU, que estes actos de inusitada violencia, teñen como obxectivo poñer fin ó estado de dereito que gozamos e o “xeito de vida occidental”, as nosas formas democráticas, a nosa riqueza, os nosos costumes de ocio, que non poden soportar e queren poñer fin con bombas, kalasnikov, coitelos ou vehículos que atropelan a xente cando disfrutan da placidez dos centros históricos das nosas cidades, ben estructuradas, cheas de servizos e de abundancia de todo o que sexa orientado ó consumo.

jueves, 10 de agosto de 2017

VENEZUELA E CUBA, DOUS PAÍSES ACOSADOS POLO MESMO ENIMIGO, O IMPERIALISMO



 Carlos Dafonte.
 Estes días as clases populares de Venezuela c@s traballador@s ó fronte, están a combater unha vez máis, e é a miña opinión, sen a dirección institucional e política adecuada, a agudización da agresión imperialista que conta a nivel interno ca complicidade, como non podía ser doutro xeito, de sectores oligárquicos que perderon nas urnas fronte a Chávez e Maduro o seu dominio sobre a renda petroleira e as riquezas do país. Sectores sociais moi minoritarios que durante moitos anos controlaron o goberno e outras institucións propias da democracia burguesa, instaurando unha verdadeira ditadura do capital, que lle permitiu manter a preto do 70% da poboación na miseria, analfabeta, sen servizos sociais básicos como menciña e educación, sen posibilidade de voto e sometidos a unha férrea represión, que como no caso do chamado “caracazo”, sublevación popular iniciada o 27 de febreiro de 1989 como resposta ás medidas económicas anticrise, tomadas polo goberno de Carlos Andrés Pérez, que afectaban ás clases populares venezolanas; os mortos contáronse por milleiros, diante da indiferenza da maioría da comunidade internacional; posiblemente por ser presidente naqueles momentos un home cuxo partido era membro da Internacional Socialista o que lle valeu para consegui-lo silenzo sepulcral dos sectores “progresistas” dos diferentes países europeos,  e só a denuncia da esquerda comunista. Felipe González, hoxe tan activo contra o goberno democrático de Venezuela, mantívose calado o mesmo que toda a dirección do Psoe e os conservadores que hoxe configuran o PP.