Carlos Dafonte.
Hai
uns anos, no pleno desenvolvemento da crise cíclica do capitalismo, aceptamos
unha expresión que Beiras verbalizou, que indicaba unha situación da que os
sectores da esquerda galega éramos conscientes dende antes do inicio da mesma:
“Galicia atópase nunha situación de emerxencia económica -social” e como
resultado desa diagnose, e conscientes importantes sectores d@s
traballador@s galeg@s
da necesidade de avanzar artellouse unha
alianza entre sectores da esquerda non nacionalista e nacionalistas de
esquerda, que se formalizou na Alianza Galega de Esquerdas (AGE).
Ben pola razón de que se cavilara máis na
hexemonía electoral que na social, o medo a determinadas críticas, ou outro
tipo de razóns, AGE ficou como un grupo parlamentar e no deu o paso seguinte,
constituírse nun movemento político, social e cultural organizado, e cando en
Galicia se deron os pasos para facelo, En Marea, o éxito electoral tanto en
Galicia como nas eleccións a Cortes foron importantes. Pero o pensamento
pequeno burgués, moi hexemónico na nova organización, paralizou e rachou co que
puido ser e non foi.