Carlos Dafonte.
Trump e a súa equipa tentan facerlle unha “enmemnda á totalidade” a determinadas políticas que a administración demócrata implantou e que dificultan o futuro enfrontamento coa potencia que lle disputa a hexemonía planetaria, China; non para exercela como os USA a exerceron dende o final da IIª Guerra Mundial, senón para que a partir da perda da hexemonía dos USA non haxa unha potencia hexemónica no planeta e avanzar cara a multipolaridade. Tamén amosa como veremos máis adiante, o cinismo dos USA neste caso, da guerra en Ucraina.
Nos tempos da administración de Obama, a cegueira política propiciou o acordo estratéxico entre China e Rusia, cuxas relacións non eran moi boas, acordo que a administración Biden seguindo na mesma dinámica, fixo cada vez máis forte.
Agora, cando van tres anos de “operación especial” en moitos faladoiros esquecen o contexto no que se produciu e parece que foi resultado dunha mala noite de Vladimir Putin e non existir razón algunha para levala adiante.
Quero lembrar algunhas ameazas que Rusia considerou e que non son menores: portas abertas para que Ucraina entrara na OTAN, resolución aprobada na xuntanza de Bucarets de 2008 con armas nucleares; golpe de estado promovido polos USA contra o presidente constitucional que tentaba unha política de equilibrio entre a OTAN e a Federación Rusa, elixido co apoio masivo das zonas rusófonas; comezo da limpeza étnica na parte onde os habitantes de cultura rusa son unha maioría.
É dicir constantes provocacións e ameazas á Federación Rusa, sobre todo levándolle as fronteiras da OTAN a súa fronteira, que deixou claro que era unha liña vermella que non estaban dispostos a aceptar. Consideraba que a súa seguridade nacional, con razón, estába en perigo e polo tanto interveñen por medio da chamada “operación especial”, cando os acordos entre Rusia e Ucraina de Minsk 1 e 2, non teñen efecto pola negativa dos USA a recoñecelos. E unha vez comezada a mesma, os USA tampouco aceptaron os acordos de Estambul de 2022 asinados entre Ucraina e Rusia. Se foron os ianquis os que non permitiron a paz, que Trump diga agora que Zelenski non fixo nada por conseguila amosa o cinismo dos USA; non lle permiten a paz e acusa a outra parte de non traballar por ela. Tamén hai que destacar que a aceptación de Ucraina aos atrancos á paz por parte dos USA, non son propias dun país soberano, son propias dun vasalo, cuestión que hai que ter en conta para analizar a situación actual.
Tampouco debemos esquecer, falando de seguridade nacional, que o proxecto de instalación dunha fábrica China de vehículos eléctricos en México e a construcción tamén polos chinos dun grande porto en Perú por onde entrarán produtos de Asia, e considerado pola xenerala- xefa do comando sur dos USA en América, como feitos que atentan contra a seguridade nacional do seu país. Pero Rusia ten que aceptar que Ucraina entre na OTAN con armas nucleares.
A partires do golpe de estado en Ucraina, este país perdeu a soberanía e converteuse como a Unión Europea en monicreques das diferentes administración dos USA. Coñecían os europeos, pois Vitoria Nuland así o manifestou, “que se foda Europa”, en conversa co seu embaixador que foi gravada, que o que tentaba “a operación Ucraina” era rachar coas boas relacións entre Rusia e a U.E. cos combustibles como elemento fundamental, que Rusia subministraba a baixo prezo e que permitian, aínda na situación de crise estrutural do capitalismo, que as economías dos paises beneficiados por eses prezos seguiran funcionando cunha certa normalidade. Tampouco debemos esquecer que no primeiro mandato de Trump este considerou a Alemaña un país tan dañino para os intereses USA, como a propia China.
E se actuas como un monicreque dunha grande potencia, é normal que nun momento, cando haxa que tomar determinacións importantes non se lles consulte, o caso da administración Trump de cara a paz en Ucraina, pois están acostumados a que tanto Ucraina como a UE digan si a todo o que os USA levan facendo neste tempo, aínda que moitas medidas sexan contrarias aos intereses da propia UE.
A xuntanza en Arabia Saudita das delegacións da Federación Rusa e os USA, é un recoñecemento por parte deste últimos de que a OTAN está a perder a guerra, e polo tanto os enviados dos ianquis aceptan que Rusia quede cos territorios conquistados, que a Otan non admitirá a Ucrania no seu seno, que a guerra comenzou no 2014 e non no 2022, e que Zelenski é un ditador e que debe convocar eleccións axiña, segundo as declaracións que puiden ler en determinados xornais. O xefe manda e os demais a obedecer. Ao mesmo tempo presionan a Zelenski esixíndolle a contabilidade dos 350.000 millóns enviados ou gastados polos USA na querra de Ucraina e Zelenski reitera que 125.000 millóns nunca chegaron. O que é certo é que Ucraina durante os anos anteriores á “operación especial” era considerado por organismos internacionais, o país máis corrupto do planeta. Afirmase en algúns medios, que Trump sospeita que parte dos cartos repartironse fraudulentamente nos propios EEUU.
Podémonos preguntar que razóns, teñen os USA para facer tantas concesións á Federación Rusa? Eu atopo unha importante, tentar desestabilizar os acordos China-Federación Rusa, de cara ao enfrentamento futuro dos USA con China. Para iso tanta concesión, para abrir unha nova etapa nas relacións USA-Rusia, que ablande un pouco o pacto de ferro entre Rusia e China, que aparezcan fisuras nos BRICS, que nos últimos anos teñen aumentado o número dos seus compoñentes, e a súas políticas de “desdolarización” que tanto dano está a causar á economía norteamericana.
Por último, a humillación que a nova administración USA infrixiu aos seus aliados europeos, parece que fai reaccionar aos representantes da oligarquía europea que tentan construir unha defensa propia sen contar coa colaboración dos USA; e levan un tempo falando de cartos, de si debemos gastar un 3 % ou máis sobre o PIB de cada país, aparecendo novas desavinzas entre os que consideran que a Federación Rusa é unha ameaza e os que non a consideran así.
Nada será creible mentres non comencen a falar do desmantelamento das bases USA en todos os países europeos, e o que é máis importante, se os “ianquis” están dispostos a pechalas aínda que os seus aliados da OTAN o pedisen.
En Galicia no mes de febreiro 2025.
