Roberto Laxe
Cando Rusia invadiu Ucraína hai un ano, desde os EEUU e cos seus acompañantes europeos, aprobaron toda unha serie de medidas económicas co obxectivo máis que manifesto de asfixiar a economía rusa, e cunha axuda militar a Ucraína moi controlada, esperaban que o goberno de Putin colapsase. Esperaban unha queda do PIB ruso do 10% e así, desta maneira, a vitoria sería "fácil", e a relación custo-beneficio da guerra seríalles moi favorable.
Mas a realidade non foi como eles prevían, a queda no 2022 foi dun 2%, e está previsto que este ano 2023 crezca lixeiramente.
O problema de todo isto é que se cren a súa propia propaganda; nin Rusia colapsou, nin as sancións romperon as alianzas tecidas á súa ao redor: os BRICS, aos que se suma agora Alxeria, e outros estados, non só non sancionaron a Rusia, senón que incrementaron o comercio entre eles avanzando no que se chama a "desglobalización"; é dicir, a ruptura entre as dúas cadeas económicas mundiais que se están conformando, a que se agrupa ao redor de China e a que se agrupa ao redor dos EEUU e a OTAN.
Unhas sancións limitadas: o saqueo das contas
Esta realidade de "desglobalización", que á burguesía chinesa non lle gusta nada, posto que lle limita os mercados aos que ten acceso, fixo que as sancións supostamente duras contra Rusia fosen en realidade máis suaves que as que se impuxeron a Corea do Norte, a Irán, a Cuba ou á propia URSS tras a revolución.
Non se impuñan, por exemplo, o que se chaman as "sancións secundarias", é dicir, impedir que as mercadorías rusas saísen por outros condutos como China, India, Paquistán, etc. Limitáronse a saquear / bloquear as contas rusas no extranxeiro, nunha cifra que o FMI sitúa nos 300 mil millóns de dólares.
Por certo, este método de bloquear/saquear contas fóra da túa xurisdición estatal sen que medie sentenza xudicial do estado en cuestión, senón por unha decisión política, ademais de ser un torpedo á liña de flotación da xustiza burguesa -ninguén pode ser condenado sen un xuízo xusto-, o é á democracia burguesa, á tan cacareada separación de poderes; e lembra ao vello método co que o imperio británico foi construído, e o capitalismo realizou a acumulación primitiva de capital: os corsarios.
Un corsario era un pirata que tiña "patente" (permiso) dun estado para atacar os buques mercantes doutro estado, e tiña como refuxio os portos do estado que lle outorgaba a "patente de corso". Tan dobre moral supuña esta patente, que o máis famoso deles, Francis Drake é un "heroe" (sir Francis Drake) en Gran Bretaña, e un simple pirata no Estado Español (coñecido como o “pirata Drake”).
Un mundo diferente
O imperialismo ianqui, necesitado como está de diñeiro líquido (a brutal débeda pública e privada e as quebras bancarias que se están sucedendo, véñeno a confirmar), conformábase con asaltar as contas dos capitalistas rusos, e esperaban, de rebote, que o goberno de Putin asustásese e colapsase.
Pero a realidade mundial non ten nada que ver coa que lle permitiu afogar a réxime iraquí, para despois darse o paseo militar na II Guerra do Golfo. Os BRICS actuais (Brasil, Rusia, India, China y Sudáfrica) concentran o 40% da poboación mundial, o 20% do Produto Interior Bruto (PIB) e producen máis do terzo da produción mundial de cereais.
Hoxe o mundo ten outros xendarmes e outras potencias que rompen un cerco de sancións e impiden que as consecuencias desas sancións poidan ser as que prevían. O imperialismo euronorteamericano non pode impor as “sancións secundarias” porque serían eles os que se illarían dos centros produtivos e financeiros mundiais.
Non é que non queiran provocar o colapso do goberno de Putin para realizar o soño húmido de semicolonizar Rusia, como semicolonizaron todos os estados do este europeo tras o afundimento da URSS; pero ao longo destes anos, e consecuencia da súa decadencia, ao redor de Rusia se han ir tecendo unhas alianzas que impiden que esas sancións sexan efectivas.
Ademais, tantos séculos de colonialismo e imperialismo euro norteamericano, baseado no esclavismo, o racismo e o supremacismo branco, crearon tanto resentimento no mundo, que até antigas semicolonias como o Congo dinlle ao que fose o hexemónico na zona, o imperialismo francés que “até aquí chegamos”.
De feito, o presidente Macron foi recibido no Congo por manifestantes que portaban a insignia rusa e que esixían a inmediata desvinculación entre Macron e o goberno de Félix Tshisekedi. “Os cidadáns congoleses critican a Francia, e a Occidente en xeral, polo apoio económico prestado a Ruanda ao longo das últimas décadas, especialmente desde que a ONU demostrou que Ruanda financia á guerrilla do M23 que opera no leste de RDC. Acusan a Occidente disto, pero tamén de facer a vista gorda ante as políticas belicistas do presidente ruandés. Todo iso deixou aberta a posibilidade de que República Democrática do Congo imite o exemplo doutros países africanos, achegando posturas con Rusia en detrimento de Europa. De feito, fai tres meses que se pensa que un pequeno continxente do grupo Wagner forma parte dunha misión de asesoría do exército congoleño no leste do país, despois de que testemuñas sobre o terreo confirmasen a presenza de mercenarios brancos na cidade de Goma” (A Razón, 05/03/23)
Tendo en conta que o capitalismo chinés é, tras o europeo, o primeiro investidor no continente africano, está claro que este resentimento antioccidental africano ten un sostén financeiro que o fai parte, non dunha loita de liberación nacional como sucedese nos anos 60 e pensan desde as correntes de esquerda ligadas o “castrochavismo”, senón do conflito interimperialista que atravesa hoxe todas as relacións internacionais.
Se isto sucede nun continente expoliado e saqueado como ningún, o africano, que non sucederá con potencias emerxentes como India, Paquistán, Turquía, Brasil, ou Arabia Saudita?.
A decadencia da hexemonía euro norteamericana é tan profunda que un aliado estratéxico dos EEUU e Gran Bretaña, Arabia Saudita, acaba de romper o cerco a Irán, e por mediación da diplomacia chinesa, acordaron reabrir as embaixadas e restablecer relacións entre ambos. A China non lle preocupan -como tampouco ao euro norteamericanos- que Arabia Saudita, como Irán, sexan dous dos estados máis reaccionarios do mundo; o que lle interesa é que haxa “paz" para poder facer negocios con eles.
Nun mundo no que a “crise de gobernanza” mundial é a característica central, ningunha sanción pode facer colapsar un estado; non o conseguiron con Cuba, con Corea do Norte, con Irán, e menos que menos con Rusia. Van ter que abandonar o seu hipócrita defensa dos dereitos humanos e as liberdades, quitar o veo do seu “humanitarismo”, e demostrarse ante o mundo como o que son, inimigos da humanidade, que coas súas políticas colonialistas, racistas e imperialistas trouxéronnos até a situación actual.
Non son mellores os que din defender un “mundo multipolar”, só buscan substituílos na hexemonía dentro da sociedade capitalista mundial con China á cabeza. Pero hoxe o “león ferido” é o imperialismo euro norteamericano, e xa se sabe o que se di dunha fera ferida.
Galiza, no mes de marzo 2023
No hay comentarios:
Publicar un comentario