A ADMINISTRACIÓN DEMÓCRATA DOS USA TENTA CREARLLE A TRUMP DIFICULTADES.

Carlos Dafonte.

Facendo bo o afirmado por Robert Kennedy fillo de fiscal xeral e sobriño de presidente ambos  asasinados, cando afirmou que abandonaba o Partido Demócrata e pasábase ao bando ou banda de Trump, por converterse o seu partido no "partido da guerra e estar dispostos a levarnos á terceira guerra mundial", a administración encabezada por Biden tenta por todos os medios que as dificultades sexan máximas para a próxima administración, cando tente resolver a complexa situación internacional que vai herdar, sen importarlles as consecuencias que as súas medidas poidan carrexar.

En primeiro lugar, permitindo que os especialistas, ianquis, británicos e franceses dende territorio ucraíno lancen os mísiles de largo alcance sobre territorio da Federación Rusa, nunha escalada na guerra que seguro vai dificultar poñer fin á mesma; en segundo, levando a cabo un novo intento de crearlle problemas á Federación Rusa nunha zona moi sensible para a súa seguridade, nun país como Xeorxia tentando que entre na órbita da OTAN a imitación do acontecido en Ucraína no ano 2013, golpe de estado que hai uns meses afirmou a señora Victoria Nuland, custoulle ao erario público 5.000 millóns de euros. Espero que algún día digan cal foi o custo dos reiterados intentos en Xeorxia, e en terceiro promovendo, non cabe dúbida algunha un golpe de estado en Siria utilizando para o mesmo a forzas terroristas islamistas, agora denominadas “rebeldes” cando son os mesmos, pero con outras facianas que voaron as torres xemelgas, os que levaron a cabo os atentados en Londres e París e destruíron os trens en Madrid. A forza fundamental dentro deste grupo onde hai tayicos, uzbekos, chechenos, turkomanos, etc e algúns sirios, e o grupo Hayat Tahir al Sham (HTS) declarado “terrorista” polos USA, Reino Unido e grande parte da Unión Europea. É máis, e necesario coñecer que no ano 2013 ofreceron unha recompensa de 10 millóns polo seu lider Abu Mohamed al-Golani, que agora combiou de nome e é o home forte de Siria. Tampouco debemos esquecer que tentan por todos os medios “branquear”, espero que se me entenda o que quero dicir, a este terrorista e ao seu grupo precipitadamente, pois ata aos aliados demócratas do terrorista reconvertido en “rebelde”, parécelles pouco recomendable seguir mantenendo a súa caracterización; e digo precipitadamente pois Nelson Mandela declarado polos USA tamén terrorista, tardou 18 anos dende que saiu do cárcere en que lle levantaran esa cualificación.  

COMO A LOITA DO POBO SAHARAUI CUASTIONA Á UNIÓN EUROPEA

Roberto Laxe

A finais do setembro pasado o Tribunal de Xustiza da Unión Europea (TXUE) puxo en solfa toda a política que desde a Comisión Europea teñen na súa alianza estratéxica co réxime marroquí, e, especialmente, os gobernos francés e español.

A sentenza é resultado dun recurso presentado pola Fronte Polisario contra os acordos sobre pesca e agricultura entre a UE e Marrocos; anúlanse porque para a súa firma non contaron co “consentimento do pobo saharauí” a través do seu representante, a Fronte Polisario, ao que recoñece como portavoz lexítimo dos seus intereses.

A contestación da Comisión Europea é lapidaria, a pesar da sentenza seguirá traballando «estreitamente con Marrocos en todos os ámbitos nos que ambos os socios manteñen relacións de colaboración. Pola súa banda, o ministro de agricultura español, nunha entrevista, foi máis lonxe; os acordos co réxime marroquí, diga o que diga a sentenza, están “moi por encima” da anulación dos acordos, que é o que se di nela.

É NECESARIA OUTRA CONFERENCIA DE ZIMMERWALD?

Roberto Laxe

Hai 118 anos un pequeno grupo de revolucionarios internacionalistas que, segundo testemuñas presenciais, “cabían en dous taxis”, e en nome dos pequenos grupos dispersos que non habían claudicado tras a bancarrota da II Internacional, reuníronse en Zimmerwald (Suíza) para aprobar un manifesto contra a guerra interimperialista co que cambiaron o curso da historia: todo camiño comeza cun primeiro paso.

Xorde a pregunta máis que obvia; un século e pouco máis despois, nunhas condicións onde as contradicións interimperialista agudízanse até extremos de guerra aberta en zonas do planeta, coas forzas que rexeitan esa deriva dispersa, non chegaría o momento de dar ese paso? A resposta de millóns de persoas ao xenocidio palestino, que é parte desa guerra máis ampla, pon de manifesto que hai millóns de seres humanos que rexeitan a deríva militarista do capitalismo en decadencia.