Carlos Dafonte
Para ese día, a
Confederación Europea de Sindicatos, convoca folgas e mobilizacións
no conxunto da Unión Europea.
É un avance importante
para supera-las loitas parciais, estatais, que se viñan producindo,
despois de máis dun lustro de crise, cuxos efectos as oligarquías
dos respectivos países os están a cargar sobre as costas dos
asalariados e das maiorías sociais.
Por primeira vez, ás
políticas coordinadas do capital, que nos impoñen a austeridade, a
loita contra o déficit, recortes de dereitos sociais, políticos e
laborais, peor xestión en servizos básicos que se van privatizando,
e agresións constantes contra as condicións de vida que os
asalariados fomos acadando no marco capitalista, onde nada se regala
e todo se ten que conseguir loitando, van recibir unha resposta
unitaria organizada, por parte da grande maioría da sociedade, c@s
asalariad@s e a clase obreira á
cabeza.
Todas as medidas que os
gobernos tanto do PSOE como do PP foron aprobando, tradúcense no
estado español, nun aumento do número de parad@s,
un 25 % da poboación activa e máis do 50 % entre os moz@s, no
incremento da pobreza cando cada vez os ricos o son máis; de
recortes orzamentarios para servizos básicos, sanidade, educación,
dependencia; con preto de dous millóns de fogares onde non se
percibe cantidade algunha; en recortes e rebaixas nas pensións de
xubilacións; na aprobación constante de ERES e despidos ca
aplicación da reforma laboral; nunha fiscalidade en beneficio dos
máis poderosos, que rebaixa a capacidade recadatoria do estado e
aumenta o déficit; na caída do consumo familiar e polo tanto da
economía; nos constantes desafiuzamentos de familias das vivendas
por parte dos bancos, e un longo etc, de consecuencias contrarias ós
intereses da maioría; e vivindo estas circunstancias, aínda temos
que aguantar que o goberno do PP repita machaconamente que todo o que
se leva aprobado ten como obxectivo saír da crise. Pois non, deste
xeito, con estas medidas só se conseguen os cartos para rescata-los
bancos, que estes paguen o que adeudan e que o país, como establece
a reforma da constitución, teña como prioridade o pago da débeda
ilexítima cos especuladores de toda laia, pero non se conseguirá
rescata-la maioría da sociedade da situación precaria na que PP e
PSOE a meteron.
A realidade é testana e
por moito que digan, todas estas medidas afondan máis na crise
económica no estado español; os organismos internacionais que
inducen a tomalas, esixen estes días, posto que non se acadaron os
obxectivos, a seguir afondando máis nas mesmas, ó tempo que
coñecemos tamén a caída do índice de produción industrial
interanual e mensual, o que todo en conxunto, permite afirmar que
seguiremos en recesión durante un longo tempo. De seguir por este
camiño e os “mercados mandan”, os índices de pobreza e paro van
aumentar ata niveis difíciles de soportar pola sociedade; pero non
nos preocupemos, mentres os orzamentos en sanidade, ensinanza ou para
facer fronte ás necesidades d@s parad@s
baixan ata situarnos na cola da Unión Europea, os gastos en
materiais de represión da cidadanía, antidisturbios lles chaman,
aumentará un 1800 % nos próximos cinco anos. Este goberno ilexítimo
o ten claro, a quen proteste “pau e tente teso”.
Contra toda esta
situación, no estado español convócase para o día 14 folga xeral,
o mesmo que en Portugal, Malta e Chipre, Grecia fixo unha folga xeral
de dous días o 6 e o 7, e convoca unha de tres horas o día 14, en
outros países, Francia e Italia, a folga vai ser de varias horas;
mobilizacións e folgas parciais de diferentes sectores da produción
en outros; van ser millóns de traballador@s, os únicos que
producimos a riqueza nos países respectivos, quen imos saír a rúa
a dicir NON ás medidas, que aproveitando a crise, están a tomar en
contra de nós e en beneficio dunha minoría, os gobernos europeos,
co apoio de institucións internacionais corruptas e que non gozan de
lexitimidade algunha. E debemos ser conscientes que a folga é,
nestes momentos, un sacrificio enorme para a maior parte d@s
traballador@s; perder un xornal
nas circunstancias actuais ou que te poidan botar á rúa por exercer
un dereito constitucional, é moi duro; pero @s asalariad@s nunca se
nos regalou nada, e así vai ser sempre no sistema capitalista; todos
os dereitos, se conseguiron ca loita organizada, e a folga foi sempre
o elemento máis eficaz.
Só loitando podemos
para-la agresión do capital e o mesmo tempo conseguir que @s
asalariad@s pasen á ofensiva. Pero
para este último obxectivo aínda non están dadas as condicións;
estas teñen moito que ver ca construción da organización de clase,
revolucionaria, dos traballadores.
O momento no que se
convoca a folga é moi importante, a crise esta a poñer en cuestión
todo o andamiaxe da transición no estado español, e a nivel
europeo, a propia construción da U.E.. En segundo lugar, cada vez
hai un maior convencemento en numerosos sectores populares, da idea
da necesidade de mobilizar, aínda que sexa con carácter defensivo,
a xente estase a fartar de tanta agresión, pero hai un problema
engadido, á falta dunha vangarda política, son os sindicatos
reformistas e burocratizados, os que levan anos xogando á
“concertación social” que non conduce a ningures, quen levan a
dirección do proceso e como tal actúan. A folga esta convocada non
como unha grande batalla política contra o neoliberalismo e as súas
políticas, que abra unha perspectiva máis aló do sistema, que
require de todos os cadros sindicais nas rúas, nas empresas,
explicando e tentando convencer, senón que polos feitos parece que
hai medo ó conxunto da clase, e pensan, mobilicemos pero fagamos o
posible porque non se desperte “o león adormecido”.
Outro perigo para o
avance e construción da vangarda, que sen dúbida se vai presentar
nun próximo período e que xa está a determinar esta folga, é que
unha vez desfondado o PSOE e as súas políticas neoliberais, se vai
inicia-lo proceso de refunda-la socialdemocracia; é unha necesidade
para o sistema; un programa distinto, con matices, ó do PSOE, aínda
que cas mesmas siglas, ó que se sumen novos actores, capaz de
canalizar toda a indignación das masas, dentro do sistema cara a
loita por un “capitalismo de face humana”, e dicir facer todo o
posible para que a perspectiva dun cambio de sistema non apareza dun
xeito nidio como unha necesidade imperiosa, o único proceso que nos
pode librar da situación na que vivimos. E nesa manobra, un dos
elementos fundamentais van ser os sindicatos maioritarios.
Polo tanto ¡¡¡adiante
ca folga xeral do día 14!!!, pero rachemos cos marcos na que a
queren celebrar. Que serva para dar un paso adiante no necesario
proceso de transformación social que os asalariados necesitan.
En Galicia no mes de
novembro de 2012.
No hay comentarios:
Publicar un comentario