Carlos Dafonte
Deixei pasar uns días
para comezar a cavilar sobre o que está a acontecer en Palestina pois
son consciente que co sentimento que desde hai moitos anos me
producen as accións do sionismo e o horror tan próximo, as veces
pérdese a perspectiva e a obxectividade.
Dende hai preto de
setenta anos, toda Palestina é unha prisión para os seus habitantes
e Gaza, dende hai uns anos, un campo de exterminio. Unha solución
falsa para o problema da persecución dos xudeus e as matanzas
levadas a cabo polos nazis, creou outro para centos de miles de
palestinos que ocupaban dende tempo inmemorial estes territorios e
observaron como os xudeus, que eran moi minoritarios, ca chegada
procedentes de numerosos países, tiveran ou non problemas,
instaláronse no territorio desprazando ós habitantes por medio do
terror, das súas propiedades e a territorios menos fértiles.
Hai poucos anos, no 2009, no marco doutro ataque militar contra Gaza, escoitei ó gobernador dunha provincia israelí, arxentino de nacemento falando en correcto castelán e co seu acento inconfundible, chegado había poucos anos á zona, falar do dereito que tiñan eles, latinoamericanos, rusos, polacos, norteamericanos, etc., polo feito de ser xudeus, sobre o territorio, por enriba do dos habitantes que levaban séculos no mesmo, por ser “territorios bíblicos e ser o pobo elixido por deus”; andrómenas sen ningún fundamento xurídico, pero aceptadas por unha comunidade internacional moi legalista en outras cuestións; por exemplo os liberais sempre sentencian que non existen os dereitos colectivos dos pobos, só os individuais, para negarlle a cataláns, vascos e galegos o dereito a autodeterminarse; pero nembargantes, se lle recoñece a un etéreo “pobo xudeu”, cuxo único vínculo é a practica dunha relixión e por parte dalgúns, nas últimas décadas no goberno de Israel, comungar cunha ideoloxía excluínte que se denomina sionismo; ideoloxía que ten certos puntos en común co fascismo e o nazismo, que é ademais un emporio económico- político moi importante no planeta terra, sobre todo nos EEUU onde numerosos representantes tanto demócratas como republicanos e influentes homes de negocios e políticos e asesores en postos claves do goberno, son xudeus sionistas que axudan política e economicamente ó estado de Israel, teñen importantes medios de comunicación que crean opinión a favor do estado terrorista, manipulando calquera información que lle poda prexudicar.
Os sionistas utilizan
ademais toda unha serie de argumentos e chantaxes emocionais, como a
traxedia do holocausto para seguir aparecendo como vítimas e facer
calar as voces críticas, comparando, a quen no esta disposto a
aceptar os sufrimentos que lle fan pasar ós palestinos, cos seus
verdugos na segunda guerra mundial, cando a realidade é que a
actuación do estado terrorista de Israel, respecto ó pobo palestino
parécese, o acerca moito ó papel dos verdugos dos xudeus.
Constantemente utilizan
tamén o anatema do antisemitismo para opoñerse os seus
adversarios, agochando a realidade, que a maioría da xente crítica
co seu proceder o fai do sionismo como ideoloxía, que é a que veñen
aplicando desde 1948 nas terras das que botaron os habitantes da
mesma, e non dos xudeus no seu conxunto. Hai unha importante
oposición de sectores do pobo de Israel ás políticas dos seus
gobernantes e en Nova Iorque, miles de xudeus ultraortodoxos tamén
se manifestaron no mesmo sentido.
Os sionistas nunca
permitirán a existencia dun estado palestino e o seu obxectivo segue
a ser ampliar os territorios de Israel e apropiarse do máximo de
terras e das fontes da auga, como no caso dos altos do Golán
roubados a Siria e non devoltos a pesares das diferentes resolucións
das NNUU que lle obrigaban a facelo. A construción do enorme muro
que divide e expropia numerosas terras palestinas, a constante
construción de asentamentos de novos colonos, a maioría das veces
chegados de países afastados, ratifican a imposibilidade da
existencia dun estado e o constante roubo de territorios para
edificar o “grande Israel” bíblico.
As deturpadas e
corrompidas “democracias occidentais” utilizan moitas veces o
argumento de que Israel é a única democracia da zona e que se atopa
enfrontada ó “terrorismo islámico”, o problema fundamental dos
novos tempos que é polo tanto, un país que libra unha guerra na que
merece todo o noso apoio.
Non adicarei ni unha liña
a rebate-lo primeiro dos argumento pois un país onde sempre os
cargos máis representativos son xenerais na reserva e o seu parlamento
está dominado por integristas relixiosos sionistas, que ademais os
seus gobernos practican o terror sistemático contra os seus
opositores e masacran periodicamente á poboación civil, non pode
ser catalogada como unha democracia. Non se pode ser demócrata no
interior do país e comportarse como un nazi cos outros pobos;
miserable democracia a de Israel cuxo Tribunal Supremo sentenciou
favorablemente o uso da tortura.
Acostuman os medios de
comunicación sionistas e aqueles que non se atreven a contradicilos,
a utilizar outro argumento que volve a ser falso, o de que o estado
de Israel está inmerso nunha guerra na que é o agredido polo
islamismo terrorista. Tamén falso. Non hai guerra só unha feble
defensa dos seus dereitos por parte de aqueles ós que obrigas a
vivir nunhas condicións inhumanas, como é o caso de Gaza ós que
periodicamente lles destrúes todas as infraestruturas, comezando
polos hospitais. Que debían esperar os sionistas do estado xudeu,
que lles felicitaran e agradeceran por mantelos nun campo de
concentración?. Deféndense das constantes agresións, e como non
teñen tanques nin avións nin os sofisticados métodos de guerra
actuais, nin barcos de guerra, utilizan o que se atopa o seu alcance.
Pero o conflito entre o
sionismo e Gaza neste caso, non é unha guerra, destruír as casas
cos seus habitantes dentro, por moito que digan que tentan destruír
infraestruturas de Hamás e matar ós seus dirixentes, non é unha
guerra, é un xenocidio e senón teñen posto fin ás “lanzadeiras”
de foguetes, ca tecnoloxía que posúen e a eficacia do seus servizos
de espionaxe, e pola razón de que non queren, para seguir
propiciando o victimismo de ser constantemente agredidos.
Os sionistas xustificaron
a agresión de hoxe, polo asasinato na Cisxordanía de tres mozos
xudeus. É interesante un artigo aparecido no blogue do antigo
oficial do exército de Israel Roy Tov, descoñezo se é un nome
inventado, que sinala algúns elementos obxectivos que rodean ó
mesmo.
Dende moi novos os
rapaces coñecen que si fan autostop, nunca deben meterse nun
vehículo que non leve matricula amarela que é a utilizada polos
xudeus; hai outros cores para as dos palestinos. Un dos mozos unha
vez no automóbil que os recolleu, enviou unha mensaxe ó número 100
de emerxencia da policía que foi recibido por unha comisaría que
gravou as verbas “fun secuestrado”, no seu idioma “haftu oti”,
seguido dunhas voces en perfecto hebreo que dicían “Agáchense,
agáchense, abaixo”, despois disparos, lamentos. Esta gravación é
pública. Ata pasadas cinco horas, as forzas de seguridade que
recibiran a mensaxe non actuaron, o que interpreta Roy Tov, como o
tempo necesario para permitir ós secuestradores desfacerse dos
cadáveres.
Nos primeiros días tanto
os servizos secretos como a policía, atribuíron o asasinato ó
Estado Islámico de Iraq e Levante, que ten no seu poder varias
cidades de Iraq e Siria; máis tarde culpouse a autoridade Nacional
Palestina e a Hamás, pero a zona onde se cometeu o asasinato non se
atopa baixo xurisdición da Autoridade Nacional, e por último só a
Hamás, detendo a dous palestinos que saíran da cárcere hai poucas
datas e que se atopan desaparecidos.
As conclusións de Roy
Tov e que foi un asasinato levado a cabo por israelitas con
obxectivos non moi claros, pero que como represalia se ataca a Gaza e
se apropia o estado de Israel, da orela occidental do río Xordán.
Un novo caso de terra por sangue.
A calquera de nós
parécenos condenable o crime acontecido, e a obriga dun estado
democrático é a de perseguir e levar diante dun tribunal a quen o
cometeu; pero non é propio dun estado democrático e de dereito,
como se nos quere facer crer que é o sistema israelí, que se
castigue a unha poboación por algo que non cometeu. Pero máis
condenable é que os propios servizos de intelixencia e a propia
policía, fabricasen o crime que é cara a onde se encamiñan a maior
parte das probas; e do sionismo como ideoloxía debemos crer calquera
cousa; desde as posicións de non loitar contra o antisemitismo,
antes do comezo da segunda guerra mundial, para que os xudeus tivesen
que emigrar a Palestina, ata o de querer participar a favor do
nazismo na guerra, sempre que se lles garantise “o estado xudeu
histórico sobre unha base nacional e totalitaria, e ligado mediante
un tratado ó Reich alemá” en verbas de Yitzhak Shamir, que máis
tarde foi por dúas veces, primeiro ministro de Israel.
A negociación co
sionismo non é posible; hai uns meses tivemos unha proba; cando o
presidente da Autoridade Nacional Palestina lle pediu o goberno de
Israel negociacións, contestáronlle que non era posible pois non
controlaba Gaza nin a Hamas, polo que se constituíu un goberno de
coalición entre as dúas principais organizacións palestinas.
Despois o goberno de Israel tampouco negociou porque non esta
disposto a facelo ca Autoridade Nacional Palestina por pactar con
Hamas a quen considera un grupo terrorista.
Mentres o sionismo
goberne non hai posibilidade algunha de solución do conflito e como
afirmou o comunista xudeu Lenni Brenner no seu libro “Sionismo e
Fascismo”, “mentres as masas dos traballadores árabes,
palestinos e xudeus progresistas e de esquerdas, non avancen cara a
unidade, a vitoria sobre o sionismo non é meramente difícil, senón
imposible”.
En Galicia no mes de
xullo de 2014
No hay comentarios:
Publicar un comentario