Carlos Dafonte
Despois do golpe de
estado contra a lexitimidade existente no país, os acontecementos
vanse desenvolvendo cun rumbo que posiblemente o imperialismo
encabezado polos norteamericanos non tivese valorado, como aconteceu
noutros casos recentes, como Iraq, Afganistán, Libia ou Siria.
En primeiro lugar porque
posiblemente colleunos desprevidos a resposta contundente dada por
un dos elos fortes da outra cadea imperialista, Rusia, que respondeu
con prontitude diante dos acontecementos e incorporou Crimea ó seu
territorio, despois dun referendo multitudinario, onde ten bases
militares imprescindibles para o control de zonas consideradas
xeoestratéxicas. Crimea pertencía a Ucraína desde hai poucos anos,
foi un regalo de Krutchov, o substituto de Stalin, en 1954 e levouse
a cabo dun xeito ilegal, contrario á lexislación vixente na URSS,
pois non se solicitou a opinión da cidadanía. Por outra banda, as
autoridades de Crimea utilizaron o mesmo procedemento que as de
Kosovo cando se separou de Serbia, que naquel momento foi aceptado
polos organismos internacionais.
En segundo lugar, e
posiblemente a actitude rusa en Crimea axudou a tomar conciencia, a
poboación de cultura rusa do leste, maioritaria e celeiro de votos
do presidente ilegalmente expulsado do seu cargo, reaccionou diante
do golpe dun xeito lóxico, en defensa da orde constitucional e polo
non recoñecemento do goberno ilexítimo. Aspectos todos estes
reforzados pola implicación no golpe dos dous partidos máis
importantes de carácter neonazi, Svoboda (Liberdade) e Pravy Sektor
(Sector Dereito) en cuxos programas aparece dun xeito nidio a
persecución da cultura rusa e dos xudeus. Non hai que esquecer que o
primeiro conta con tres ministros no goberno ilexítimo e que unha
das primeiras medidas deste goberno foi que a lingua rusa deixe de
ser oficial naquelas rexións do país onde tiña esa consideración.