Carlos Dafonte.
A maioría do conxunto de
persoas que habitamos o territorio sobre o que exerce as súas
funcións o Estado Español, atopámonos con enormes problemas de
todo tipo por moito que o antigo Presidente do Goberno “M. Rajoy”
se cansase de dicirnos nestes anos que “este es un gran país” y
posiblemente sexa así por ser tan diverso, plurinacional, por ter
asumido influenzas de diversas culturas aínda que os poderes
económicos, os políticos que lles serven e o funcionamento da
maioría das institucións, parecen querer desmentir esa afirmación.
E a marcha da economía
para a maioría
d@s traballador@s
asalariados, tamén o desminte, nun momento moi difícil como o
actual, que sen saír dunha crise económica moi fonda, na que
segundo a última EPA aínda hai máis de 3.200.000 parados, que
transformou para peor moitos aspectos da nosas vidas, anúnciase, os
datos económicos macro e micro así o amosan, o inicio doutra.
Podemos ser ese grande
país que anunciaba “M.Rajoy” cunha débeda impagable do 100% do
PIB?; cuns datos de pobreza infantil que nos sitúa nos primeiros
postos dos países que configuramos a Unión Europea?; sen nada que
ofrecerlle a nosa mocidade como non sexa taxas de precariedade no
traballo, e de paro estrutural das máis altas da UE, e uns salarios
que non permiten facer proxecto algún de vida, o que lles empurra a
marchar cara a outros países onde lles garantan alomenos unhas
pensións dignas, aspecto que no seu, non teñen garantido?. Somos
ese grande país cunhas pensións miserentas para unha parte
maioritaria dos nosos pensionistas, que durante anos foron os únicos
en crear riqueza, aínda que as leis e a estrutura do réxime,
permitiu que da mesma se apropiara unha minoría privilexiada, que
pouco mudou respecto á clasehexemónica franquista, o que lle
permitiu acadar enormes fortunas?