A convicción profunda da actualidade da revolución, fai necesaria a organización política da clase obreira.

G. Lukács
 

miércoles, 22 de julio de 2015

Umha outra versión do acontecido en Grecia.

Roberto Laxe

O pobo traballador grego derrota nas eleccions á burguesia grega e a UE, pondo no goberno a unha organización que promete non aplicar as medidas de austericidio de Nova Democracia e o PASOK.
Tras ducias de folgas xerais, de duros enfrontamentos coas forzas policiais e entre as mesmas forzas da esquerda grega (que non recorda ao KKE protexendo o parlamento do intento de asalto de miles de manifestantes comandados polo anarquismo grego), a poboación, a falta dunha outra alternativa, escolle a via electoral, e confia en Syriza a aplicación das políticas que resposten aos interese da burguesia grega e europea.

sábado, 11 de julio de 2015

O REFERENDO GREGO UN CHANZO IMPORTANTE PERO NON DECISIVO DA LOITA DE CLASES NA UNIÓN EUROPEA

Carlos Dafonte

A loita de clases en Grecia produciu o domingo 5 de xullo, contestando máis dun 61 % dos votantes “non” no referendo e rexeitando as políticas que a chamada “troika” quere impor @s traballador@s asalariad@s e outras clases e capas sobre as que se fixo recaer o custe da crise, un novo chanzo que debía significar un importante revés ás aspiracións tanto da oligarquía grega como ós servidores dos especuladores e explotadores a nivel mundial. Pensaron que como aconteceu en todos estes anos, ían seguir impoñendo as súas medidas e mantendo ós pobos ó marxe das decisións económicas, como ocorreu no estado español cando PP e PSOE, sen ningún tipo de consulta modificaron o artigo 135 da constitución que establece, a partires dese momento, como prioritario o pago das débedas ós especuladores por enriba do funcionamento dos servizos básicos para a cidadanía.

domingo, 5 de julio de 2015

EN GRECIA Y EN LOS DEMAS PUEBLOS:EL GRAN NO


Ángeles Maestro
La clase obrera y el pueblo griego se enfrentan a momentos cruciales que afectan también directamente al resto de los pueblos de Europa, y muy especialmente a los del Estado español con unas elecciones generales inminentes.
Sólo los muy ilusos creen que la situación económica va bien aquí y que por ello se han detenido los recortes y las contrarreformas laborales. El resto sabemos que tras las elecciones, gobierne quien gobierne, se intensificaran todas las presiones para imponer políticas de ajuste contra la clase obrera. Como en Grecia, como en el resto de la UE.
Es curioso que en momentos álgidos todos los esfuerzos de las clases dominantes por dividir y aislar al pueblo trabajador de los diferentes países para que no perciba la imperiosa necesidad de unidad, se vienen abajo.

viernes, 3 de julio de 2015

UNHA SITUACIÓN CATASTRÓFICA, AGÁS PARA OS MEDIOS OCCIDENTAIS, QUE NON SE DAN POR ALUDIDOS




 Roberto Laxe

Imaxinemos que Grecia vota non no referendo, e os falcóns do BCE directamente bótanos da UE. É obvio que a economía grega resentiríase, seria enganar ao pobo dicir que non ía sufrir; pero esta claro que Grecia recuperaría a posibilidade de se rexer polas súas necesidades e non polas dos capitalistas e banqueiros europeos, enfundados nunha crise da que seguen sen saber como saír salvo dando lapotes de cego.
Esa posibilidade ten unha precondición, que sexa a clase traballadora e o pobo quen o encabecen. Se son os mesmos capitalistas gregos que levaron ao país á ruína actual, a autarquía non serviría de nada. Unha autarquía burguesa só conduce a máis pobreza, posto que o mundo segue sendo capitalista.
Hai outra perspectiva que non existía cando Arxentina entro en “default” a comezos do milenio; a existencia de China e Rusia. Que son o 120 mil millóns de euros que, din, Grecia debe aos bancos europeos, comparados cos 3 billóns de euros que a EE UU débenlle a China?. Que son o 120 mil millóns se o Estado Español débelle a China, segundo o ministro de exteriores Margallo, 300 mil millóns, o 30% do PIB?
China, de feito, xa é dona do porto do Pireo.