Carlos Dafonte
Todo o proceso que levou
ás votacións para nomear un Presidente do Goberno, na persoa de
Pedro Sánchez, e como tod@s coñecemos
resultou fallido en segunda volta o 25 de xullo, está marcado por
dous elementos que concorren no mesmo.
En primeiro lugar o
Psoe, viuse dende o primeiro momento despois das eleccións do 28 de
abril, quere o goberno pero desfacéndose de Unidas Podemos (UP) e ó
mesmo tempo consolidarse como o que non é, como un partido de
esquerdas para volver a revitalizar, poñer de novo en pé, un dos
alicerces do bipartidismo.
E en segundo, non
molestar, non enfrontarse, segui-lo devezos dos grupos económicos e
das institucións, que non verían con “bos ollos” un goberno con
Unidas Podemos, que teña capacidade para cambiar algunha premisa do
existente, aínda que fora pouco importante, no entramado
socio-económico-laboral do réxime; ademais nun momento en que é
probable unha nova recesión a nivel mundial, e que ise goberno ten
que levar adiante o Plano de Estabilidade presentado na Unión
Europea polo Psoe, despois das eleccións de abril e con toda
posibilidade pactado cos poderes económicos. Curiosamente no proceso
electoral non se falou nin debateu sobre o mesmo.