Carlos Dafonte
A estrutura política
nada ca Constitución de 1978, que lle imprime carácter ó réxime
actual, atopase hoxe en momentos de grande debilidade. Moitas das
formulacións políticas herdadas da ditadura que contén o
documento, se poñen en cuestión por unha parte importante da
sociedade.
Nos momentos da súa
elaboración e aprobación, valorouse como aceptable por parte do
sector da esquerda maioritario que ó non se ter dadas as condicións
para pula-la creba democrática, como consecuencia da existencia ca
súa capacidade intacta do estado fascista o constante “ruído de
sables” procedentes dos cuarteis, e que a clase obreira escolleu o
15 de xuño de 1977, ó PSOE para representala nas institucións, que
era mellor ceder e aceptar unha Constitución chea de eivas, que se
consideraba como un punto de partida, que era certo, ía
determinar o contido posterior de todas as leis que se tiñan que
aprobar, e comezar a loitar polo inicio dun proceso que conducira
cara a un marco democrático máis avanzado que o que a Constitución
representaba. A derrota electoral definitiva da esquerda no ano 82,
permitiu a construción institucional do réxime actual a traveso da
quenda de dous partidos neoliberais, ó servizo da mesma oligarquía
que como sector da clase hexemónica, tamén no franquismo exerceu o
seu poder. Tamén representou a perda de identidade da esquerda e
acepta-la loita institucional como a única posible para
transforma-lo capitalismo.