Carlos Dafonte
Levábamos tempo en
campaña electoral, agora o que se definiu é cando se van
celebra-las eleccións. O réxime, é dicir as principais
institucións políticas e a propia Constitución, as políticas
económicas neoliberais e de austeridade fronte ás crises que se
suceden, e o dominio social, político e económico da oligarquía
financeira, sen estar en perigo, as forzas que o seguen a apoiar son
moi numerosas, atópase incómodo despois do retroceso do
bipartidismo e a aparición de novas forzas políticas; e aínda que
non son “tan feros como parecían”, para enfrontar os próximos
retos con que a oligarquía se atopa, continuar co proceso de
acumulación e a concentración e centralización do capital nunha
situación de crise de moi longa duración, atou todos os cabos e
recomendou ningún pacto que poda abrir fendas, aínda que sexan
cativas, no réxime.
E despois dunha potente
“preparación artilleira” levada a cabo polos medios de
comunicación, co obxectivo da demolición de Unidas Podemos e a
denuncia de Ciudadanos como un partido de “chiquilicuatres”,
oportunista, que cambia de posición constantemente, con graves
problemas internos, que todo é certo, convócanse novas eleccións
para tentar que os dous partidos hexemónicos na transición
política, aínda que un cambiase varias veces de nome, a dereita
progresista, o Psoe, e a dereita conservadora, o actual PP, consigan
o pulo e os votos necesarios para iniciar de novo a senda
bipartidista.