A convicción profunda da actualidade da revolución, fai necesaria a organización política da clase obreira.

G. Lukács
 

lunes, 31 de julio de 2017

TÓMANNOS POR ESTÚPIDOS?

Roberto Laxe
Que demos fai a Garda Civil tentando entrar na Generalitat e no Parlamento catalán, coa peregrina xustificación de que "buscaban información do 3%". Seica a GC entrou no Parlamento Español ou na Moncloa, buscando información da corrupción desa suposta banda criminal (os xuíces dixit) que é o PP?
Esa xustificación non é máis que outra manobra para asustar ante o 1 de outubro... Cospedal afirmando que "hai tanques", Zoido dicindo que "hai armas suficientes", agora a GC. Que non coa.

lunes, 24 de julio de 2017

EN MAREA: A PARÁLISE COMO ELEMENTO DOMINANTE NA SÚA CONSTRUCIÓN


Carlos Dafonte

Como quedou claro en sucesivos procesos electorais, En Marea era un proxecto socialmente necesario a nivel electoral e pensábase eficaz como resposta e alternativa ó acontecido nos últimos anos en Galicia, desde “Nunca Máis”, pasando pola derrota de Fraga e o fracaso do goberno “do bipartito” formado por Psoe e Bng e a presenza de Alternativa Galega de Esquerdas. Acadou importante representación nas Cortes, segunda forza no Parlamento de Galicia, gobernos municipais en tres cidades sen maioría absoluta o que obriga a depender doutros partidos, e representación en moitos outros; podemos caracterizar os últimos anos da actividade política en Galicia como os da busca dunha alternativa ó Pp e as políticas impostas desde a UE e a Administración Central do Estado Español, que permita un desenvolvemento a todos os niveis das potencialidades do país; que comece a rachar co proceso de centralización e concentración capitalista; paliar na medida do posible os danos que para a clase significa o salvaxe proceso de acumulación imposto desde o estalido da crise e avanzar aínda que sexa dun xeito paseniño nun maior control por parte dos traballadores de aspectos esenciais da economía e da democracia burguesa, facéndoa máis participativa, abrindo novos canles de información, etc. @s elector@s tentan por medio de En Marea abrir unha etapa reformista que poña fin a tantos anos de agresión neoliberal; pouc@s penso eu, tentan con En Marea que esa etapa permita avanzar cara a obxectivos estratéxicos de maior calado.

domingo, 16 de julio de 2017

A CRISE DO PCPE

Roberto Laxe
A crise do estalinismo supón a desaparición da política estalinista?
Primeiro unha aclaración metodolóxica; cando no artigo faise referência ao estalinismo, non é para pór unha etiqueta moral que reduza o debate a “bos trotskistas vs malos estalinistas. Esta é a pior maneira de encarar un debate político, posto que ao situar-se no térreo da moral, convértese nunha  arma arreboladiza inquisitorial que automaticamente impide profundar nas raíces políticas dunha posición.
Ademáis, para evitar ter que repetir constantemente as súas características, con “estalinismo” téntase pór un nome a toda unha política e metodoloxía que hexemonizó o movemento obreiro durante moitas décadas. É coma se unha persoa levanta o puño, e constantemente dise, “levantou a man pechada. A “man pechadaé un puño, é unha convención para a economía da linguaxe; doutra maneira os textos serían extensísimos

martes, 4 de julio de 2017

SE ESTÁ A CONVERTE-LO SOCIAL-NEOKEYNESIANISMO NUNHA ALTERNATIVA Ó NEOLIBERALISMO DOMINANTE NA U.E.?

Carlos Dafonte
Toda unha serie de circunstancias que están a acontecer na UE, pode levar a pensar que o que chamamos xenericamente políticas socialdemócratas están a gañar peso nese espazo. Goberno do PS con apoio parlamentar da esquerda en Portugal e deseño doutra política ó marxe da dos recortes; avance importante do laborismo na Grande Bretaña liderado por Corbyn e perda da maioría absoluta dos conservadores o que vai mediatizar en certa medida as súas políticas e a negociación do “brexit”; reacción das bases do Psoe diante das eleccións primarias do partido e derrota do aparello do mesmo, das súas “vacas sagradas” partícipes da creación da actual UE oligárquica e neoliberal a ultranza e celebración do Congreso onde se pode dar un cambio de rumbo; ata a propia moción de censura ó goberno de Rajoy levada a cabo por Unidos Podemos, onde se puido escoitar, aínda que dun xeito moi incompleto, non se falou case nada da UE e o euro, nin de cal debe ser o novo marco laboral, nin de novas formas de xestión da sanidade e o ensino, propostas de política económica máis sociais que a proposta neoliberal do PP baseada nos recortes constantes contra @s traballador@s.
Todos estes elementos poden permitir pensar que nos atopamos no inicio, aínda moi afastado do presente, pero inicio ó fin e o cabo, dun cambio na correlación de forzas na UE que pode levar a poñer fin ás políticas neoliberais de recortes de todo tipo, de suba dos impostos regresivos, o ive por exemplo, a rescatar bancos e caixas e conceder amnistías fiscais para os máis poderosos. Se pode pensar que son xermolos de políticas socialdemócratas reconvertidas en neokeynesianas co grao de deturpación do primeiro dos conceptos.