A convicción profunda da actualidade da revolución, fai necesaria a organización política da clase obreira.

G. Lukács
 

lunes, 21 de diciembre de 2020

O VOTO E A DEFENSA DAS LIBERDADES DEMOCRÁTICAS

Roberto Laxe

“Non se valora unha cousa ata que se perde” (do refraneiro popular)

As cartas dirixidas por decenas de militares retirados ao rei e á UE, xunto coa ameaza dalgúns de que hai que fusilar a “26 millóns de persoas”, para “salvar España”, debería provocar un verdadeiro terremoto social. Porque non son unha saída de ton as ideas de ex altos cargos do exército que non fai moito tiñan mando sobre unidades militares, xunto co silencio do que é o seu Xefe, o rei; son unha ameaza en toda regra ás liberdades democráticas que contan con portavoces políticos (Vox).

Pois ben, ese terremoto social non se produciu; as organizacións que son parte deses “26 millóns”, é dicir, as da clase obreira e os pobos do estado, salvo excepcións, miraron para outro lado coma se non fóra con eles. E nada máis lonxe da realidade; a universalización das liberdades democráticas son unha conquista dos pobos que lle arrincou á burguesía, tras moitos anos de loita e sufrimento.

jueves, 10 de diciembre de 2020

UNHA TENSA SITUACIÓN POLÍTICO-SOCIAL Ó REDOR DA APROBACIÓN DOS ORZAMENTOS.


Carlos Dafonte.


O Goberno central conseguiu a aprobación dos Orzamentos Xerais no Congreso dos Deputados para o ano que ven, nos que se incorporarán as axudas que imos recibir da Unións Europea, como elemento motor dese cambio de política que se ten producido: da política de austeridade que se mantivo perante estes anos, a unha política de gasto público, neokeynesiana, con obxectivos concretos como son entre outros, modificar o noso sistema produtivo.

En principio parece unha boa noticia, após de estar xestionando estes anos os orzamentos prorrogados elaborados en tempos do PP, con algunhas modificacións. Orzamentos que non facían fronte a “nova situación”, a pandemia, que afecta a todos os aspectos da vida d@s traballador@s e tamén o tecido empresarial, dende a pequena e media empresa ata a grande e ó número considerable dos coñecidos como autónomos.

martes, 24 de noviembre de 2020

O "DESTINO MANIFESTO" E TRUMP.

Carlos Dafonte.


A primeira potencia imperialista do mundo actual, leva moitos anos creando mitos para colonizar as nosas mentes e facernos crer que son dignos de imitación. Dende que se constituíron como os EEUU de Norteamérica, son diversos os intentos de aparecer como unha nación exemplar, loitadora contra o colonialismo das potencias europeas, impulsora da democracia fronte as monarquías absolutas e capaz de entrar en guerra civil, que lles custou máis mortos  que todas as guerras que ían vir xuntas, por unha causa xusta, poñer fin á escravitude.

Hai moitos anos que un presidente dos Estados Unidos de Norteamérica formulou, ó principio da etapa imperialista dos estados que constituían a nación e o formulou baixo obxectivo estratéxico, como non podía ser doutro xeito cunha frase, “América para os americanos”, e dicir os americanos do norte, en concreto a nación que se formara agregando diferentes estado que loitaran contra Inglaterra e constituíran un país dotado dunha constitución, por uns individuos a quen se lles considera os “pais fundadores” a grande maioría escravistas sen escrúpulos, tentaban expulsar ós países colonialistas de todo o continente americano para facelos máis ceibos, pero a razón fundamental era aproveitarse en exclusiva das inmensa riquezas do territorio, como quedou amosado en toda unha serie de ditaduras salvaxes que os USA fomentaron en determinados países e en diferentes épocas para asegurar os negocios das súas empresas.  

miércoles, 18 de noviembre de 2020

QUE POLÍTICA FISCAL HAI QUE FACER?


Roberto Laxe

Nunha sociedade sem clases, sen propiedade privada dos medios de produción, distribución e financeiros, baseada na súa propiedade colectiva, con planificación democrática da economía en función das necesidades sociais, o financiamento non será necesaria, porque o diñeiro como medio de acumulación de capital e de intercambio desaparecería.

As relacións sociais basearanse no principio de equidade, “de cada cal segundo as súas capacidades, a cada cal segundo as súas necessidades”, nunha sociedade onde non se repartirán entre os pobres as migallas que caen das mesas dos ricos, porque non existirán nin pobres nin ricos.

Unha sociedade onde o estado non será necesario, nin fonte de gastos como até agora, senón que a produción será social, e repartida entre ela en termos de equidade, non de igualdade. Este é un concepto burgués, que presupón igualdade entre todos os seres humanos, cando en realidade somos todos distintos e diferentes, cada un ten as súas capacidades e necesidades individuais.

lunes, 9 de noviembre de 2020

A ÁRBORE DA PANDEMIA DÉBENOS DEIXAR VE-LO BOSQUE


Carlos Dafonte

Parece que ninguén quere pensar no despois de que teñamos “dominada a curva”; estiveron dende o inicio e aínda están instalados uns, a dereita conservadora e a ultradereita neofascista ou neofranquista en dicir, dentro do obxectivo de desgasta-lo Goberno, as barbaridades e ocorrencia que lles petasen, instalados en constatar quen di a maior, por exemplo que o estado de alarma era comparable “á ditadura bolivariana”, cualifica-lo Goberno de asasino ou que no estado español tentábase impoñer unha ditadura aproveitando a existencia do virus; mintiras e bulos nas redes sociais, outras veces poñendo atrancos a toda iniciativa do goberno, centrados en discusións de prazos, da extensión das medidas, recursos diante de tribunais, etc. Descentrando en suma o problema real.

E o Goberno, pola súa debilidade, non contar con maioría absoluta e estar formado por forzas distintas aínda que non antagónicas, moi ocupado en dar resposta ás barbaridades e constantes ataques que recibe dende a súa dereita, en lugar de estar en posicións ofensivas.

sábado, 24 de octubre de 2020

O FIN DOS EXPERIMENTOS CON GASOSA DA "NOVA POLÍTICA"


Roberto Laxe

«Os experimentos, con gasosa» (Eugenio D'Ors filosofo nacional católico)

Desde que a forza social xerada pola crise do 15M transformáse-se en partido, Podemos e o que se deu en chamar as súas "confluencias", miles de activistas, non só españois, miraban cos anteollos da chamada "nova política". A entrada de Unidas Podemos no goberno da monarquía, da man dun dos principais apoios do réxime, o PSOE, e os resultados electorais de Euskadi e principalmente Galiza, significa o principio do fin da "nova política" que durante os últimos anos fora o centro do debate na construción da alternativa aos partidos do réxime.

Agora toca facer balance, e ver se as bases teóricas da "nova política" eran realmente "novas" ou só un remedo de vellas receitas, adornadas cunha linguaxe nova, que non escondían máis que conceptos baleiros de contido, que ao chocar coa realidade transformában-se en "experimentos con gasosa".

Os “marxismos” e a eclosión da nova política

A reacción stalinista e a restauración do capitalismo nos estados obreiros burocráticos alimentaron a contradición que Perri Anderson sinala-se, de que tras a burocratización da URSS nos 30/40, a teoría (a loita teórica como parte integrante da loita de clases, como a concibía Engels) quedou reducía a unha “guía/catecismo para a acción”; nunha concepción que lembra aos teólogos da Idade Media respecto ao cristianismo, o marxismo era xa un “corpo teórico acabado” que só cabia interpretalo: todo aquel que quixese criticar o que a Vaticano / Academia das Ciencias de Moscova dixese, era acusado de “herexe trotskista” e anatemizado como pequeno burgués prol imperialista. Este desprezo pola elaboración teórica conduciu á reclusión dos teóricos marxistas nas universidades.

miércoles, 7 de octubre de 2020

O BECHO NOS SITÚA DIANTE DA REALIDADE

Carlos Dafonte


A pandemia que padecemos nos está a situar diante dunha realidade, que en algúns aspectos non ten moito que ver co partido que se atope no goberno, pero en outros moitos si ten que ver co xeito das políticas que aplicaron durante todos estes anos.

En primeiro lugar destacaría a debilidade da nosa economía a nivel do estado e polo tanto, sendo Galicia unha economía dependente dentro do mesmo,  tamén se reflicte na nosa. Non é só pola nosa dependencia do turismo, que parece é o que no reparto internacional do traballo nos teñen asignado, ser un país no seu conxunto de servizos e onde se poda vir de vacacións en busca dun clima benigno e con moito sol e numerosas costas; no caso da nosa terra por sufrir por parte da administración autonómica, a deixadez de non defender os nosos sectores tradicionais, gandaría, pesca,  forestal, sector naval, etc

Lémbrome cando nun extenso artigo dun dos diarios máis importantes, hai máis de 20 anos, establecían as prioridades de investimentos no territorio do estado, segundo a UE. Trazaban un eixo Barcelona-Madrid -Sevilla e todo o que quedaba a súa esquerda, agás Euskal Herría, non había perspectiva algunha de desenvolvemento; o consideraban como un espazo que nunha perspectiva temporal, non debía atraer investimentos dunha magnitude considerable.

miércoles, 30 de septiembre de 2020

CONSIDERACIÓNS ANTE A NOVA LEI DA MEMÓRIA HISTÓRICA


Eusebio López

A nova lei da memoria histórica que o goberno quere aprobar, suporá que todas as institucións do estado, desde o Xefe do Estado até o último concello van votar unha condena expresa da ditadura franquista?. Suporá que con ela, o rei perderá o seu titulo, como tantos outros titulos nobiliarios que outorgou o franquismo?

Anulase-se a lei de amnistía pola que, non só os responsables dos crimenes do franquismo libráronse e líbranse de pasar polos xulgados, senón que se perdoaron os saqueos, roubos, expropiacións de propiedades republicanas, privadas e coletivas como o patrimonio de partidos e sindicatos, e que en moitas ocasións serviron para enriquecer ás xerarcas do franquismo?

Pero non só iso, investigara-se a utilización de presos politicos como escravos por moitas grandes empresas, cuxos herdeiros sentan hoxe en consellos de administración do IBEX 35, expropriando-lles os bens conseguidos grazas á lexislación franquista?. Segundo datos, o 60% dos conselleiros desas grandes empresas son herdeiros de empresarios que fixeron a súa fortuna baixo o franquismo.

miércoles, 23 de septiembre de 2020

NOTAS O ARTIGO ANGELES MAESTRO 

 A multinacional norte-americana Gilead quadruplicou os seus lucros ao comprar a patente do medicamento Sofosbuvir para Hepatite C. O medicamento, descoberto em laboratórios públicos dos Estados Unidos, era vendido em função da negociação com o Estado comprador. Um tratamento na Índia custava entre 100 e 200 dólares e em Espanha, 25.000. http://www.nogracias.eu/2014/04/10/tamiflu-la-mayor-estafa-de-la-historia/

  O Tamiflu da farmacêutica Roche, a maior vigarice da história. Governos de todo o mundo gastaram milhares de milhões de dólares num medicamento contra uma epidemia que não existiu. A multinacional ocultou resultados de investigações que demonstraram que não encurtava os internamentos, nem reduzia as complicações e que, pelo contrário, tinha importantes efeitos secundários. O governo de Zapatero gastou 333 milhões de euros em Tamiflú em 2009, em plena crise, quando a despesa pública era maciçamente cortada na saúde e outros serviços públicos. http://www.nogracias.eu/2014/04/10/tamiflu-la-mayor-estafa-de-la-historia/

A VACINA RUSSA CONTRA A COVID 19, SOBRE OS OMBROS DA URSS


Angeles Maestro 


Se escrevo este artigo é porque creio que ninguém está a falar do óbvio: as equipas científicas russas foram capazes de criar a vacina porque ainda existe uma poderosa estrutura estatal de laboratórios de investigação que foi desenvolvida pela União Soviética.


O anúncio de que a Rússia tinha disponível uma vacina contra a Covid-19 deu lugar a massivas desqualificações prenhes de carga política e económica. O alinhamento com os Estados Unidos por parte dos os grandes meios de comunicação, correias de transmissão de uma subordinação política ao imperialismo norte-americano própria de lacaios - que por outro lado se assemelha cada vez mais àquele que tenta salvar-se agarrando-se a quem se afoga – leva a desqualificar tudo o que vem da Rússia com a irracionalidade e sistematicidade de uma mola. poderosos No caso da vacina russa, a rejeição mediática generalizada está também untada pelos poderosíssimos interesses das multinacionais farmacêuticas. Os impérios do medicamento já esfregavam as mãos e preparavam os seus cofres para recolher os lucros da venda mundial de centenas de milhões de vacinas. Ainda está fresca memória dos milhares de milhões de dólares obtidos pela Gilead , com o Sovaldi ou pela Roche, com o Tamiflu , fármaco criado contra uma epidemia, a da Gripe A, que nunca existiu.

domingo, 13 de septiembre de 2020

A PANDEMIA E O FIN DA POS MODERNIDADE

Roberto Laxe

Esta pandemia, unha “crise dentro da crise”, é o punto final da fase neoliberal do capitalismo ao demostrar ante a sociedade, fóra de toda dúbida razoable, a súa incapacidade para defender a saúde publica; a “nova normalidade” será o que a loita de clases determine para o futuro, pero o neoliberalismo atopou o seu “Muro de Berlín”. A pandemia tamén puxo en cuestión o tres ideas forza que xurdiron paralelamente á hexemonía neoliberal e que dominaron a esquerda nos últimos 40 anos.

1.- O fin das sociedades industriais teorizado nos 60 polos "novos filósofos" franceses, Bernard Henry Levy, Andre Glucksmann e Alain Touraine, que decretasen o "adeus ao proletariado" e o comezo da "sociedade postindustrial", que levaba á desaparición do suxeito social da revolución, a clase obreira e, dentro dela, o proletariado.

domingo, 30 de agosto de 2020

"QUEN DOMINA O MEDO DAS PERSOAS, CONTROLA AS SÚAS ALMAS" (MAQUIAVELO).


Roberto Laxe
Que demos fixeron os gobernos, o central e os autonômicos, desde que o 14 de marzo declarase-se o Estado de Alarma, para preparar o que todo o mundo sabia, que a partir de setembro había que preparar o ensino fronte á pandemia?
Nada! De feito, a reunión entre o goberno central e a CCAA vaise a producir a escasos días do comezo do curso. E que non veñan con que é competencia das CCAA, porque se estas son unhas inútiles ben que se tomo o mando único en marzo, ben que aplicaron o 155 aos cataláns, e só querían votar, non pór en risco a saúde da poboación.

sábado, 22 de agosto de 2020

A FUXIDA DO CHAMADO "REI EMÉRITO" AGRAVA A CRISE DO SISTEMA POLÍTICO DO RÉXIME. A REPÚBLICA COMO PERSPECTIVA DE CAMBIO.


Carlos Dafonte.

Crise económico-social e mobilización popular, creba do bipartidismo e posta en cuestión dalgúns dos piares do réxime, abdicación do antigo xefe do estado insensible ás circunstancias nas que vivía a poboación, posta en cuestión por parte dos cataláns duns dos principios herdados do franquismo, a sacrosanta “unidade da patria”, e a fuxida estes días do “emérito”, cando a xustiza suíza saca a lus algunha das súas actuacións presuntamente delitiva. Estes poden ser algúns chanzos que poñen de manifesto o deterioro do sistema político que ca aprobación da Constitución en 1978 se constituíu no estado español.

jueves, 13 de agosto de 2020

NA GALICIA POLÍTICA NON SE QUERE FALAR DA UNIÓN EUROPEA E O EURO.



Carlos Dafonte.

Coñecemos que o PP e quen o preside en Galicia, nada ten que dicir sobre a estrutura europea e a moeda única que funciona para dezanove países, o euro. O que aproben na rúa Génova ou na Fundación FAES que preside Aznar, será aceptado pola Xunta; aínda que a súa obriga era manter unha política respecto a Europa de defensa dos intereses d@s traballador@s galeg@s e facerlla saber constantemente o goberno central para que eses intereses non se esquezan; o mesmo acontece cos resultados da saída do Reino Unido da Unión Europea, o chamado “brexit”; as institucións galegas e os partidos políticos, sexan sucursais dos do centro, autónomos respecto ó mesmo ou só con estrutura na nación galega, nin nas eleccións pasadas nin nos días das negociacións producidas para o reparto dos 750.000 millóns de euros para paliar a crise económica, pouco ou nada falaron en Galicia sobre estes temas; uns tentaban curar as súas feridas outros andaban de celebración.

lunes, 3 de agosto de 2020

GALIZA NON AGUANTA OUTROS CATRO ANOS DO PP

Roberto Laxe
Ha umha frase que Lenin utilizaba para expresar graficamente a atitude dos soldados rusos ante a decepción da revolución de febreiro. Dicia que, visto o incumprimento por parte do goberno Kerenski da promesa de “sacar a Rusia da I Guerra”, que dera orixe á revolución, os soldados “votaban cos pés”, é dicer, desertaban masivamente deixando baleiras as trincheiras en mans do exercito aleman: estaban fartos de promesas incrumpridas, mas na sua mente ainda non estaba a revolución nin a toma do poder.

sábado, 18 de julio de 2020

EN GALICIA GAÑOU O XESTOR MÁIS EFICIENTE DO CAPITAL.


Carlos Dafonte

Hai tres resultados salientables por enriba de todos os demais: a cuarta maioría absoluta do PP con Feijóo, o que pode consolida-la súa posición como candidato a ririxi-lo partido; o avance moi importante do BNG que se consolida como a segunda forza do arco parlamentar e a desaparición do que hai catro anos era En Marea.

A maioría absoluta do PP
É a realidade, aínda que a moit@s dos seus votantes non lles pareza ben o titular do artigo, pero é a realidade nestes 12 anos de xestión do PP a cuxa fronte se atopa Feijóo. Posiblemente moit@s d@s seus votantes o fixeron pola súa talante moderada, por non dicir unha verba máis alta que outra, ata por algo que é mentira, que moit@s comentaristas proclaman como é o de saber conxugar o seu xeito de gobernar co galeguismo, ou por rachar en certa medida co discurso radical próximo ó da dereita máis extrema da dirección da sede de Génova; todo o anterior pode ser unha realidade para cada un dos seus votantes, pero por enriba de todo elo destaco algo sobre o que ninguén parece ter reparado, nestes anos Feijóo e un gran xestor do capital en Galicia; para calquera persoa que se considere de esquerdas, penso, debe ser a súa caracterización máis salientable.

miércoles, 8 de julio de 2020

"RECONSTRUÍR" E "VOLVER Á NORMALIDADE" INDICA QUE O PODER, O CAPITAL, NON SE ATOPA DISPOSTO A FACER NINGUNHA CESIÓN.


Carlos Dafonte.

            O marco político e social das eleccións en Galicia.
            Ademais da crise económica que se nos botaba enriba, a pandemia do covid-19 veu a  aguzala dende principios do ano en curso, ata extremos insospeitados facéndoa planetaria. Hai moito interese que acubillar esa situación anterior á pandemia, pero por exemplo no mes de agosto de 2019, os índices da actividade manufactureira estaban por debaixo de 50 en EEUU por primeira vez dende o ano 2009, e o mesmo acontecía ca zona euro e Xapón, o que indicaba que unha parte do “centro” do capitalismo mundial entraba nunha recesión manufactureira real. Italia xa se atopaba instalada na mesma e Alemaña, se revisamos os tres primeiros trimestres do ano 2019, estaba a entrar tamén en recesión. Hai moito interese en culpar da crise a pandemia, eles, os gobernantes, parece non foron responsables, pero a realidade é que se non tiveramos sufrido a pandemia de covid-19 atoparíamonos en medio dunha crise, cecáis menos potente, pero crise de difícil solución.

viernes, 26 de junio de 2020

COMO VAN FINANCIAR A SAÍDA DA CRISE?

Roberto Laxe.
Na “cume” que a CEOE está a facer entre os grandes empresarios españois escoitáronse tres eixos, un, en boca do representante de Inditex, “a reforma laboral non se toca”, dous, en boca de Botin e outros, os dereitos dos traballadores e traballadoras, cotizan á baixa, hai que controlar os salarios e as vacacións, “teranas se se pode e o que poida” dixo un, e tres, o representante de Ebro Foods, ademais de cargar contra a “paguita” do IVM, afirmou que “os impostos non deben ter un carácter distributivo” e que “non se poden subir aos empresários”.
Este millonario, fillo de millonarios, que fixeron a súa fortuna con centos de presos políticos do franquismo, puxo branco sobre negro como eles ven que se debe financiar a saída da crise: menos “ociosidade” e que os impostos o paguen os de sempre, os traballadores e as traballadoras.


viernes, 19 de junio de 2020

A COMISIÓN PARA A RECONSTRUCIÓN DA ECONOMÍA, PARA QUEN?


Roberto Laxe
O pasado mes de maio cando as consecuencias da pandemia do Covid 19 xa demostraran a súa profundidade en todo o mundo, coa caída xeral do PIB e o desemprego masivo, o goberno impulso a constitución dunha “comisión para a reconstrucción” que recuperase o espírito de consenso dos Pactos da Moncloa.
O contido deses pactos xa está clarificado noutro artigo, “Que significaron os Pactos da Moncloa”. Sintetizando, foron “un pacto social e político entre as forzas obreiras, a patronal e o partido do réxime, para canalizar unha situación que ameazaba con saírse de nai”. Tiveron principalmente un sentido político, santificar a paz social como mecanismo de saída da crise.

jueves, 11 de junio de 2020

BOICOTE ÁS ELECCIÓNS DO DÍA 12 DE XULLO?. UNHA POSIBILIDADE QUE SE DEBE ESTUDAR.


 Carlos Dafonte.

            Feijóo convocou eleccións para elixir un novo Parlamento. Era a súa idea, facelo cando nos atopamos en plena crise do Covid-19, entretidos cas medidas que permiten as diferentes fases polas que fomos pasando segundo evolucionaban os contaxios, mortes etc. Cos partidos e organizacións políticas “confinados”, agás o Pp que utilizou a RTVG a tope. Agora nos precipita nunha campaña electoral da que xa ten feita unha parte moi importante.
            As formacións progresistas que se presentan, todas teñen un nexo común, todas din que hai que bota-lo Pp do control das institucións galegas e deixalo no papel de oposición. Que Galicia non aguanta catro anos máis dun novo goberno dos conservadores, co que significaría para a maioría dos galeg@s de calquera condición e xeito de pensar, pola súa incapacidade de xestión en moitos aspectos, desindustrialización, medio ambiente, favorecer que caixas e banca Pastor se poñan ó servizo de intereses non galegos, política gandeira e os seus derivados, defensa do sector da pesca, etc, ou por levar unha política destrutora respecto por exemplo ós servizos públicos, como sanidade e a súa teima da privatización, ensino e os cativos orzamentos destinados, investigación, dependencia, necesidade de estruturar Galicia por medio do camiño de ferro, non loitar por novas transferencias o que indica que o seu proxecto está ligado a un proceso de recentralización,  etc.
           

sábado, 6 de junio de 2020

A XENREIRA DE CLASE NO PANORAMA POLÍTICO



Carlos Dafonte.

            A xenreira sempre estivo presente nas nosas vidas, ata nas épocas da inocencia, nun maior ou menor grao; ó rapaz que me gañaba todas as bolas, pois iso, ou o que me daba o golpe máis forte no cu, cando xogábamos as apandas, ou ó simpático e agraciado que tiña éxito ca rapaza que te gustaba.
            Pero hoxe quero falar doutra xenreira que vexo moi presente e que ten moito que ver cas clase na que se divide a sociedade actual. É a que manifesta a clase explotadora, as veces non todas as súas fraccións, cando sospeitan que os de abaixo, cuxa misión segundo a visión da clase hexemónica é ser explotados no seu beneficio, nun momento determinado pensan que poden estar a perde-lo control de determinadas institución que sempre tiveron o obxectivo de protexelos a eles, e  consideran, que aínda que sexan esmolas, se levan a cabo determinadas reformas a favor dos de abaixo, e polo tanto xa non teñen tan claro estas institución o papel que deben xogar; están a perder de vista que nunha democracia burguesa é á burguesía a quen deben axudar, e hai indicios e acordos que levan a pensar, a dreterminados sectores da oligarquía, que o actual goberno perdeu esa perspectiva.
           

miércoles, 27 de mayo de 2020

A PANDEMIA E O ESTADO.

Roberto Laxe 

A “máquina burocrática-militar” volveu
Non é que desaparecera de todo, senón que desde a II guerra mundial o conxunto de institucións burocráticas e militares que é o estado transmutaran no Estado do Benestar, de tal forma que o seu compoñente represivo quedaba oculto polo aspecto “benfeitor”. Posteriormente, o estado neoliberal xurdido coa contra revolución conservadora de Thatcher e Reagan difuminara as súas fronteiras de clase pola inercia do estado do ben-estar e a ideoloxia individualista pos moderna, que se creia invulnerable.

jueves, 21 de mayo de 2020

UNHA PANTASMA PERCORRE O TERRITORIO DO ESTADO ESPAÑOL: A PANTASMA DO ANTICOMUNISMO.

Carlos Dafonte.

            Toda esta etapa, longa etapa de crise económica, social e política, que entre outras consecuencias permitiu a aparición de organizacións reaccionarias nas institucións cun forte apoio popular, trouxo outra non menor como é a reacción diante deste feito de organizacións como o PP que radicalizou o seu discurso contra o feble goberno actual, pasando do típico discurso neoliberal ó constante insulto e descualificación do adversario; pero non só se produciu esta reacción nos organizacións políticas máis conservadoras e reaccionarias, tamén acontece na sociedade e reflíctese nas redes sociais dun xeito pouco crítico e apolítico, entendo estes termos por non utilizar argumentos para convencer  a maioría das veces; se pode dicir que parece se tivera producido unha consigna xeral de que en política “vale todo” con tal de gañar votos. Temen os conservadores e reaccionarios a consolidación dunha alianza de organizacións políticas, moi heteroxénea, que lles impida o acceso ó control de determinadas institucións durante un período  de tempo.
            E como non podía ser doutro xeito, algúns elementos de propaganda que estiveron moi presentes na etapa da ditadura, cando xa parecían superados após os anos da transición, volven a parecer de novo, como é a tentativa de descualificación ca verba “comunista”.
           

viernes, 15 de mayo de 2020

A "NOVA NORMALIDADE" DO SISTEMA CAPITALISTA


Roberto Laxe
A “nova normalidade” é un oximoron; se é nova, non pode ser normal, porque o normal só convértese nunha forma de vida co tempo, e se é "nova" é que non existía, e por tanto non tivo tempo de adquirir esa característica de “normalidade”. Está claro que con "nova normalidade" só expresan o seu desexo de “volver á normalidade”, baixo as novas condicións creadas pola pandemia de Covid 19.

sábado, 2 de mayo de 2020

DE NOVO, DE QUE DISCUTEN NA UNIÓN EUROPEA?

Roberto Laxe
Outra reunión da Comisión Europea para non discutir do Covid 19 e as medidas para frealo xa; senón para ver quen leva a parte do león da reconstrución tras o desastre económico xerado.
Se hai un mes o representante holandés fixo campaña eleitoral, con insultos xenófobos contra o sur europeo; todo para xustificar o seu rexeitamento ao plan español, italiano e francés, duns eurobonos que homoxeneizasen a carga da débeda; agora a batalla céntrase en se os fondos que se inxecten aos países que están a sufrir un maior impacto económico pola pandemia deben ser subvencións directas (sen obrigación de reembolsarse) ou préstamos, tal e como defende un grupo de países encabezado por Holanda e Alemaña.

domingo, 19 de abril de 2020

O PROBLEMA DA "RECONSTRUCIÓN" APÓS DA PANDEMIA E A ACTITUDE FRONTE Ó GOBERNO.


 Carlos Dafonte.
           
Debemos ter claro que entre a crise que se nos viña enriba antes da pandemia e a que esta provocou, debemos reconstruír as relacións sociais de produción e a propia relación entre nós que o convid-19 vai deixar moi danadas; a gravidade da pandemia non só deixa sectores da sociedade convulsos, polo xeito no que se perderon familiares e amigos, senón polo medo a un repunte da enfermidade e volver de novo a vivir as duras experiencias pasadas.
           
As primeiras consideracións entendo, para ter un coñecemento de como actuar, é coñecer a que nos enfrontamos, quen pode soluciona-los problemas da maioría da xente que son traballadores asalariados e que dun xeito ou de outro venden a súa forza de traballo; e as “fabas son contadas”, a administración central, Goberno e Cortes, a Comunidade Autónoma, Xunta e Parlamento, os Concellos e o que chamarei a “estrutura económica”; nos catro planos a loita de clases sempre vai a estar presente e posiblemente aguzada após das secuelas do que ten acontecido.


viernes, 17 de abril de 2020

LA ERA DE LA REVOLUCIÓN

Roberto Laxe
El gobierno va a China a comprar material sanitario por 463 millones de euros; los mercados de test, mascarillas y demás están que echan humo, la inclita presidenta de la Comunidad de Madrid (esa del gato de Shrodinger aplicado a los centros que "está abiertos y cerrados al mismo tiempo"), reconoce que es muy dificil conseguir material...
Propagandistas del capitalismo, en todas sus versiones, ésta es la "mano oscura del mercado", que parece la de la muerte; esta es la "eficiencia" del mercado libre. Cuando llega un asunto serio, que va más alla de la rutina de la explotación/beneficios, y hay que poner la economía a salvar vidas, el mercado y sus dueños, los capitalistas, hacen mutis por el foro. Todo lo más, hacen unas donaciones, y se lavan la cara.

martes, 7 de abril de 2020

SOBRE A PANDEMIA QUE PADECEMOS E O QUE SE NOS VAI VIR ENRIBA CANDO SE SUPERE.


Carlos Dafonte.

O marco socioeconómico na que se produce
Coido que para falar con xeito da pandemia que estamos a sufrir, debemos aínda que sexa so un esbozo, precisalo marco socioeconómico na que se produce, único xeito de tentar prever as consecuencias que nos vai carrexar.
            Cando se produciron os primeiros brotes, en China, na provincia de Wuhan, o país máis poboado do planeta onde se producen unha enorme cantidade de mercadorías que despois se distribúen por todos os continentes, levaba un tempo no que a súa economía se estaba a ralentizar; posiblemente pola guerra comercial emprendida cos EEUU, ou pola razón de que cifras de crecemento tan elevadas, de dous díxitos, non se poden manter durante tantos anos como o levaba facendo. A realidade é que a mingua da actividade económica en China repercute nas economías de todo o planeta, pola cantidade de materias primas que importa.
Un caso que pode ser unha anécdota pero que quero introducir ó falar de China; na provincia de Wuhan se celebraron no mes de outubro pasado, os VII Xogos Mundiais Militares, ca participación de máis de cen países e preto de 10.000 atletas.
           

viernes, 3 de abril de 2020

E NA UNIÓN EUROPEA, DE QUE DISCUTEN?


Roberto Laxe
O mundo, desde China até a EE UU, pasando pola "vella" Europa está a enfrontarse unha pandemia global, e a reunión do Consello Europeo terminou cos presidentes italiano e español, levantándose da mesa; o presidente portugués dicindo que as palabras do representante holandés son "repugnantes", e pospondo as decisións para outra xuntanza, dentro de 15 días.
15 dias! E mentres a xente segue enfermando en todas as nacións, a UE decide que as decisións do Consello de Europa aprázanse.

sábado, 28 de marzo de 2020

PORQUÉ OS BANCOS HAN DE ESTAR ABERTOS

Roberto Laxe
Non curan a ninguén, non distribúen alimentos, non arranxan a luz ou facilitan auga,... non son un servizo esencial para a supervivencia das persoas. E están todos abertos, facendo negocio. Poderoso cabaleiro é don diñeiro, dixo o poeta; e canta razon tiña.
Na sociedade capitalista se non tes diñeiro, non podes comprar os medicamentos e os recursos para curar, non podes ir ao mercado a por alimentos, non podes ter luz ou auga -se non as pagas, córtana-; é dicir, son o servizo máis esencial de todo o sistema, que descansa sobre el.

martes, 17 de marzo de 2020

POR QUE HAI ESTA SICOSE AO REDOR DA CRISE DO COVID-19?

Ignacio Pérez
Non é unha enfermidade especialmente espectacular, nin sórdida, nin abrumadoramente letal como outras que sufrísemos a humanidade na historia recente, como a SIDA ou o ébola. Por que levamos tantas semanas de bombardeo mediático con ela?
Hai tres fatores que parece que a fan distinta. En primeiro lugar, dáse no medio de rumores dunha nova crise e dun repunte xeneralizado do proceso de rapina capitalista, e concretamente, de precarización da clase traballadora e desmantelamento das coberturas sanitarias públicas baixo a escusa dos recortes, que en teoría foron necesarios para saír da crise de 2007 causada por banqueiros e especuladores financeiros.

sábado, 14 de marzo de 2020

ELECCIÓNS EN GALICIA NUN NOVO PANORAMA POLÍTICO CO QUE SE INTENTA ESTABILIZA-LO RÉXIME (II)

 Carlos Dafonte.

            Na Galicia non se elixe un presidente o día 5 de abril, se elixe un Parlamento que segundo os resultados que acaden as diferentes forzas políticas, e de non terse dado maioría absoluta, poden acontecer alianzas para elixir ó Presidente da Xunta; non hai presidencialismo en Galicia tampouco  no resto do Estado; nembargantes estes presidentes que elixen os parlamentos ou as Cortes, teñen máis capacidade que o de EEUU, que si é un país presidencialista e que non pode, por exemplo a pesares do seu poder, disolve-las Cámaras lexislativas e aquí si o poden facer; o que permite falar dunha anomalía da democracia burguesa pola que nos rexemos, pois a burguesía dende que tomou o poder, hai xa uns anos,  estableceu a separación e a independencia dos poderes, do executivo, do lexislativo e do xudicial; vendo o que acontece no estado español, non hai tal independencia.
          

viernes, 6 de marzo de 2020

A "COROA VIRUS", OS "CISNES NEGROS" E A CRISE ECONÓMICA QUE NON CESA

Roberto Laxe

Porque unha enfermidade cun índice de mortalidade que non pasa do 4%, ten a medio mundo en pánico, provocando caídas das bolsas, redución dunha décima no crecemento do PIB mundial, etc?
É obvio que o medo ao descoñecido é un compoñente moi importante da psique humana. A gripe, que ten un índice de mortalidade superior, é parte da rutina invernal e hai vacina coñecida mentres a coroa virus é unha novidade; non hai vacina coñecida, e aínda que non é moi perigosa, contáxiase como a gripe, rapidamente.
O imaxinario colectivo da sociedade está máis que predisposto para asustarse; está cheo de filmes posapocalipticos, de zombis e thrillers a cada cal máis retorto na capacidade de describir asasinatos. Atoparon que no “coroa vírus” e as fake fixéronse realidade estas premonicións atizadas polos conspiranoicos (cando dano fixo series como Expediente X): o colmo foi a utilización nas redes de fotos dos crimes nazis con miles de cadáveres nas rúas, para vendelas como a situación provocada pola enfermidade en cidades chinesas .

martes, 18 de febrero de 2020

ELECCIÓNS EN GALICIA NUN NOVO PANORAMA POLÍTICO CO QUE SE TENTA ESTABILIZA-LO RÉXIME



Carlos Dafonte.

            Xa estamos metidos nun novo proceso electoral, situación que nunca debe desagradar a un demócrata; votar, expresar unha opinión, ben facéndoo por unha das opcións políticas presentadas, ou en branco, ata nulo é importante; o que nos debe desagradar e habería de poñer remedio, se estivese en mans da maioría social, é que as promesas feitas en períodos pre electorais e campañas, despois non se cumpran sen que nada lles aconteza a quen engana o electorado; tamén que determinados partidos e organizacións saian con vantaxe na “carreira electoral” pola razón de recibir determinados apoios dos medios de comunicación que outras organización non reciben, os propietarios dos mesmos, case sempre o capital, está disposto a axudalos non só a nivel informativo, crear opinión favorable, senón a prestarlle os cartos necesarios para que poidan desenvolver os procesos electorais en condicións máis favorables.
            Se pode loitar contra esta inxusta situación? Moi difícil nunha democracia organizada polo capital, o servizo dos seus intereses e que ten como obxectivo, dentro duns canles que parezan de liberdade, que gañen nos procesos electorais quen lles da a seguridade de que todo vai seguir de acordo a determinadas liñas políticas, económicas e sociais, trazadas de antemán. Que garantan o beneficio, a explotación da forza de traballo e manter controlada a aquela opinión que se podan constituír nunha masa crítica importante para potenciar un cambio.

lunes, 3 de febrero de 2020

Leve subida do salario mínimo: un acordo para estabiliazar ao réxime

Roberto Laxe
O pacto entre goberno, patronal e cúpulas de CCOO e UXT para subir o SMI a 950€ ten un profundo significado político, máis aló que eses 950 estean moi lonxe dos 1.200 que desde hai anos esixe a esquerda (non o PSOE, que falando en propiedade non é esquerda): busca un bálsamo á profunda desigualdade social que a crise está a deixar.
Mirándose no espello de Chile e Francia, o capital español e as súas institucións directas (o goberno) e indirectas (as cúpulas sindicais) tentan retomar o camiño que nos ´70 deulles moi bo resultado, o consenso e o pacto, para desactivar as posibles consecuencias desa desigualdade. Por iso, todos os medios alardean da volta a esa forma de facer política; coma se CCOO e UXT o abandonasen nalgún momento.

lunes, 27 de enero de 2020

BALANZO DUN ANO CHEO DE PROBLEMAS SEN SOLUCIÓNS. (II)


Carlos Dafonte

No Estado Español ó réxime continúa tentando estabilizarse.
            Se analizamos o que denominamos o réxime nado ca Constitución de 1978, temos que facelo de todos os seus compoñentes, ou de aqueles que o caracterizan dun mellor xeito e son os máis importantes. Polo tanto comezo por unha análise aínda que sexa superficial, sen entrar en moitas fonduras, do sistema político do mesmo, que non é outra cousa que cavilar se durante o ano pasado fortaleceuse dentro da crise que o domina, ou seguiu o proceso que o fai máis feble.
            Coido que a situación política, social e económica no Estado, co anuncio dunha nova crise de carácter global, tivo no ano pasado as características, que de existir unha verdadeira forza política de esquerdas con fortes ancoraxes na sociedade e nas institucións e forzas sindical non burocratizadas, dispostas a levar a cabo unha mobilización constante, explicación da realidade en todos os aspectos, facendo propostas alternativas, organizando sectores moi prexudicados pola situación que son moitos, o réxime podería atoparse hoxe nunha situación máis difícil, máis desgastado, que a sufrida neste ano pasado, tendo en conta tamén a inestabilidade electoral.
       

miércoles, 22 de enero de 2020

A CRISE DO RÉXIME: LIMONADA VS. BILIS

Eusebio López
Os medios poden dicir o que queiran, pero o feito é que o réxime do 78 atravesa unha crise descomunal; as súas institucións fundamentais (monarquía, goberno e poder xudicial) non saben como resolver o que o 1de outubro puxo sobre a mesa o pobo catalán, o carácter neo franquista do réxime.
O TS pásase polo forro unha sentenza dun tribunal superior, o TSX Europeo, apoiándose nunha resolución administrativa dun órgano electoral, a Xunta Electoral Central; e carga contra o goberno e a Avogacía do Estado por dicir o que di sobre Junqueras.
O TS enfrontado ao poder político, o goberno; e mentres o rei de perfil. O mesmo rei que o 3 de outubro gritou como un hooligan, "aporellos", agora ponse perfil ante a crise que el abriu ao situarse coa a extrema dereita. Pero, coidado, ponse de perfil, non cambia de política, porque xa avisou a Pedro Sanchez de que "a dor" virá despois.

miércoles, 15 de enero de 2020

BALANZO DUN ANO CHEO DE PROBLEMAS SEN SOLUCIÓNS (I)



Carlos Dafonte

Morreu o ano 2019 e a enorme cantidade de problemas cos que comezara non tiveron solución e outros, como o da crise económica cuxo inicio se establece no ano 2007, para a grande maioría da poboación que viu minguados os seus dereitos de todo tipo, tampouco se iniciou no mesmo a etapa de recupera-lo perdido e xa se anuncia a posibilidade dunha nova crise. Finalizou en medio importantes manifestacións como as de Chile, Ecuador, pero tamén en Francia e EEUU.

            Os conflitos armados.
            As guerras en Oriente Medio é Próximo, Afganistán, Siria e a guerra civil non declarada en Iraq, seguen o seu curso, lugares onde o imperialismo dos USA saíu derrotado, pero a súa intervención deixou unha herdanza de conflitos maior dos que tiñan eses territorios con anterioridade; síntomas desta derrota é ter que pactar cos talibán despois de máis dunha década de guerra, cando facilitaron a súa entrada na escena afgana; que os chiitas controlen Iraq e sexan apoiados por Irán, inimigo dos EEUU e principal opositor a Israel, ese “estado fallido” dominado pola casta militar e o integrismo relixioso, o xendarme do imperialismo na zona, ou o fallo táctico-estratéxico en Siria e a recuperación de grande parte do territorio polo goberno de Assad, grazas a Rusia e a milicias apoiadas por Irán dende Líbano, todo isto, pode significar que a reordenación desta zona formulada pola señora Condoleza Rice, Secretaria de Estado na época de Bush, custou moito sangue, moita destrución e moitos cartos tamén a unha  economía norteamericana chea de graves problemas e ameazas, pero fracasou estrepitosamente, polo momento, nos seus obxectivos.

jueves, 2 de enero de 2020

SENTENZA DE JUNQUERAS O PRINCIPIO DO FIN DA "ANOMALÍA" ESPAÑOLA?

Eusebio López
O Tribunal Europeo de Luxemburgo acaba de sentenciar que Oriol Junqueras é eurodeputado de pleno dereito, desde a súa proclamación en xuño pasado. É máis, a sentenza recolle o que o TS español debería facer, suspender a publicación da sentenza por “o proces” e solicitar ao Parlamento Europeo un suplicatorio, para, despois, emitir a sentenza.
Como non o fixo, agora converteu en nulos todos os seus actos posteriores, comezando pola mesma sentenza; pois todos adoecen do mesmo defecto de forma, vulnerouse, a propósito (porque era máis que evidente) o dereito europeo ratificado polo Tribunal. O réxime español tiña présa por dar un castigo exemplar a aqueles que ousaran levantarse en defensa dun dereito democrático, como é o dereito a decidir dun pobo.