A convicción profunda da actualidade da revolución, fai necesaria a organización política da clase obreira.
G. Lukács
miércoles, 26 de noviembre de 2014
A REVOLUCIÓN COMO "APOSTA MELANCÓLICA"
Roberto Laxe
Nunha recente entrevista a M Lowy en Anticapitalistas.org, un dos teóricos máis importantes dunha das fraccións da IV Internacional, o Secretariado Unificado, fai unha afirmación moi preocupante por vir dunha persoa que se reivindica como trotskista: a revolución como "aposta melancólica", din, porque moitos dirixentes marxistas foran asasinados.
Que intelectuais provenientes do stalinismo caíalles o Muro de Berlín na cabeza e estean "melancólicos", enténdese: confiaban na Patria Socialista, a URSS; pero que os que veñen do trotskismo estean "melancólicos", xa é máis difícil de entender. A IV Internacional fundar en 1938, porque consideraba que na URSS había que facer a revolución política, acabar coa burocracia e avanzar ao socialismo. Pero xa o mesmo Trotski, na Revolución Traída, situaba perfectamente a disxuntiva de que ou a revolución política era dirixida por un partido de "tipo bolxevique" (dicía literalmente), ou o camiño desa revolución era a restauración do capitalismo. Desgraciadamente, na URSS, nin nos demais estados obreiros houbo un partido deste tipo, e o camiño foi o da restauración. Os trotskistas XA SABIAMOS QUE ESA VARIANTE SE PODERÍA DAR, e chamarse a engano porque sucedeu desa maneira non ten ningún sentido. O balance habería que facelo a partir do porqué non existiu un partido de "tipo bolxevique", e non cuestionalo todo, encerrándose nunha "melancolía" derrotista.
lunes, 17 de noviembre de 2014
ALGUNHAS REFLEXIÓNS SOBRE O ESTADO, O DOBRE PODER E A HEXEMONÍA (PARTE II)
Carlos Dafonte
OS ELEMENTOS
CONSTITUTIVOS DA HEXEMONÍA
Gramsci foi
abrindo perspectivas diversas, algunhas poden parecer contraditorias
ó longo da súa reflexión, difícil reflexión na cárcere, sobre
aspectos fundamentais do seu concepto de hexemonía e das
relacións entre estado e sociedade civil.
Reflexións
moi valiosas para axudarnos a comprender hoxe o xeito en que se
produce o dominio dunhas clases sobre outras e que Anderson estudiou no seu libro “As antinomias de Gamsci”, destacando as
contradicións que algunhas veces parecen existir no seu pensamento.
Por
exemplo, noutro pasaxe dos “Cadernos” formula o problema da
hexemonía non como unicamente unha cuestión de
consenso e centrada na sociedade civil, senón como unha suma de
consenso máis coerción compartida entre a sociedade civil e o
estado: O estado exerce a coerción e a sociedade civil o consenso.
Formulación que pode inducir a equívocos e non permite comprende-la
realidade.
Tamén, e posiblemente resultado da
análise sobre o que acontecía na súa patria, do poder exercido
polo totalitarismo fascista, da identificación estado- partido, da
existencia de bandas de paramilitares, que acosaban e destruían as
organizacións obreiras e partidarias, formula en determinado
momento, a identificación total entre sociedade civil e estado,
chegando case a negar a existencia da primeira, o que pode levar a
interpretacións de carácter ultraesquerdistas, como aquelas
que consideran que toda democracia burguesa é fascismo. Di Gramsci:
“ Por estado debe entenderse non só o aparello gobernamental,
senón tamén o aparello privado da hexemonía ou sociedade civil”
e sentencia “en realidade, sociedade civil e estado son unha e a
mesma cousa”. “A sociedade civil é tamén parte do estado, en
realidade é o estado mesmo”. Quen non distinga un réxime
democrático-burgués do fascismo, aínda que ambas las dúas son
formas da ditadura do capital, esta a caer nunha política sectaria
como a do “terceiro período”, onde identificábase, mediante a
teoría do social-fascismo, á socialdemocracia cos nazis e
fascistas, de onde xurdiu a negativa da fronte obreiro para combater
cos primeiros ós segundos. Na actualidade esta posición dificulta a
comprensión das especificidades da democracia nas sociedades do noso
entorno.
lunes, 10 de noviembre de 2014
CORRUPCIÓN, A ESENCIA DO RÉXIME?
Roberto Laxe
Non hai día en que a
poboación non esperte cun novo caso de corrupción, aos xa “históricos”
Barcenas, Gurtel, EREs,... agora aparecen os cartóns “opacos” de Bankia, ou a
operación Punica... Isto polo que fai ao Estado Español, pero cada nación ou
rexión do estado ten os seus asuntos, como na Galicia a Pikachu, a Pokemon, e
ducias de alcaldes e concelleiros “pringados” en subornos, prevaricacións,
etc., etc.
A corrupción é parte
estrutural dun réxime, o do 78, que se basea no esquecemento e perdón dos que
ao longo de 40 anos de ditadura fixeron de “España” o seu casarío persoal; e
así seguen considerándoa. É consustancial, estrutural ao tipo de capitalismo
que se desenvolveu, o “capitalismo castizo” que nasce, cresce e desenvólvese
nas proximidades do aparello do estado, das concesións en infraestruturas ou
servizos privatizados, nas recualificacións do chan, nas subvencións para
cursos ou para a venda de automóbiles (plan Prive).
lunes, 3 de noviembre de 2014
ALGUNHAS REFLEXIÓNS SOBRE O ESTADO, A HEXEMONÍA E O DOBRE PODER (PARTE I)
Carlos Dafonte
Varias son
as cuestións, relacionadas co anterior, sobre as que debemos
reflexiona-los cidadáns dos países do centro do sistema
capitalista.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)