Roberto
Laxe
Dicía
Trotski que o marxismo é unha ferramenta que de tanto afiala, pódese
mellar; e isto é o que lle esta sucedendo; de tanto “atualizalo”,
esta perdendo o seu fío revolucionario, deixando de ser a ciencia da
revolución e unha guía para a acción. Están a transformalo nun
simple método para explicar o mundo, xa desde o punto de vista
filosófico, económico ou social, pero non para servir ao seu
obxectivo central, a transformación socialista da sociedade.
Tras a
caída do Muro de Berlín e o “descubrimento” de que tras el non
había socialismo, senón uns estados que aínda non sendo
capitalistas, sufriran unha profunda dexeneración, produciuse un
triplo movemento na intelectualidade e as organizacións que se
reivindicaban do marxismo, unhas, a maioría, abandonárono
formalmente e disolvéronse como o PC Italiano, outros, mantivérono
formalmente, mas en realidade asumiron as teses do keynesianismo, e
os terceiros, tentando libralo da dexeneración stalinista que o
converteu nun catecismo, romperon o nexo de unión entre Marx e o
presente, o leninismo.
Destes
desapareceron os grandes achegues de Lenin ao marxismo, como a
definición da fase actual do capitalismo como Imperialismo, a teoría
do estado, a ligazón entre conciencia sindical e conciencia
revolucionaria a través do partido ou a definición de “centralismo
democrático” imprescindible para un partido que se expón a toma
do poder pola clase obreira e os oprimidos.