Roberto
Laxe
Hai
unha lenda que di que Lenin, en decembro de 1916, comentoulle a uns
compañeiros novos que “el
non vería a revolución”.
Un lince, si señores;
Lenin en decembro de 1916 dicía
que non vería o que,
xusto un ano despois, estaría
a dirixir co Partido Bolxevique, a primeira revolución
obreira triunfante, e con percorrido temporal, da historia.
Vén
a conto esta anécdota,
porque este ano que entra vai haber artigos de todos os tipos para
conmemorar, criticar, deostar e mentir, sobre eses días
que cambiaron o mundo gústelles
ou non aos burgueses e os seus apoloxistas de calquera cor.
A
revolución de outubro non
se entende sen esa figura, sen Lenin, e a súa
gran obra, o Partido Bolxevique.
Lenin
fixo grandes achegas ao marxismo; completou dunha maneira maxistral a
análise do Capital, ao
definir o Imperialismo, na súa
fase actual, como a superior (e de decadencia) do capitalismo, cuxa
esencia é o
dominio do mundo polo capital financeiro. Tamén
fixo achegas na economía,
na análise das crises
económicas, tan de moda
agora, en obras como Sobre o Problema dos Mercados. Polemizou cos
primeiros populistas, os que dan orixe ao nome, os narodniki rusos,
en Quen Son os Amigos do Pobo.
Derivado
da caracterización do
imperialismo, a definición
de nacións opresoras e
oprimidas, permite ter claridade na loita polo dereito das
nacións á autodeterminación.
Así mesmo,
xunto con Rosa Luxemburgo, Trotski, e uns trinta máis
de revolucionarios, comprenderon o verdadeiro carácter
da I guerra, como Interimperialista, e levantaron a política
correcta de "guerra á guerra"
na Conferencia de Zinmerwald, de onde xurdiría
a III Internacional.