A convicción profunda da actualidade da revolución, fai necesaria a organización política da clase obreira.

G. Lukács
 

lunes, 23 de diciembre de 2019

A "MOCHILA AUSTRÍACA" UNHA NOVA AGRESIÓN CONTRA OS DEREITOS D@S TRABALLADOR@S


Carlos Dafonte

Unha nova ameaza, e no capitalismo son constantes, sobrevoa ó sector do traballo asalariado, a maioría da poboación, unha parte da cal son @s unic@s creador@s de riqueza no planeta; coñécese co nome da “mochila austríaca”, que se está a ensaiar nese país centroeuropeo dende 2003 e é unha nova estratexia para conseguir que os bancos xestionen os cartos dos traballadores para a súa xubilación e polo tanto, dun xeito diferente a como se fai hoxe en día na maioría dos países da U.E.

miércoles, 11 de diciembre de 2019

QUE NON LÍEN COAS PALABRAS.

Roberto Laxe
Nunha entrevista a Rajoy, este di que non lle gustaría un goberno de extrema esquerda". Máis aló de que o que lle guste a Rajoy debe importarnos un comiño -xa sabemos o que lle gusta ao seu "alter ego", M.Rajoy-, o importante é esa caracterización: "goberno de extrema esquerda". A que vén tanta sobreactuación? Eles ben saben, dabondo, que nin o PSOE nin UP, nin ERC, nin os que se poden abster para abrir as portas a un goberno "progresista", son de "extrema esquerda". Nin tan sequera son de esquerdas, son dereita ou progresista, no mellor dos casos.

lunes, 2 de diciembre de 2019

VOX, FASCISMO OU EXTREMA DEREITA?

Eusebio López
Tras as eleccións xorde unha pregunta que hai que analizar, para saber ata que punto están dispostos a chegar con Vox. Durante meses, desde abril até hoxe, os medios -que son os portavoces oficiosos (o oficial é o goberno) dos intereses dos grandes capitais- dedicáronse a alimentar a Vox coma se non houbese un mañá.
Fai cinco anos alimentaron a Podemos, co obxectivo manifesto de reconducir á gaiola do parlamentarismo a mobilización social que desde o 15M non deixara de crescer, co pico máximo da marcha a Madrid do 22M. Mobilización social que levara á dimisión / abdicación do que agora é rei emérito. Asustáronse tanto, que tiveron que reconducir a situación, sacando á xente das rúas coa ilusión do voto, de que votando poderían cambiar as cousas. Cinco anos despois o balance non pode ser máis demoledor en todos os sentidos, non avanzamos nin un pelo, e a mobilización, salvo momentos puntuais (8M, pensionistas ou Catalunya) pasou a un segundo plano.

sábado, 23 de noviembre de 2019

25 DE NOVEMBRO DÍA INTERNACIONAL CONTRA A VIOLENCIA DE XÉNERO.



Xulia Mirón
Dúas políticas opostas para enfrontalas
Estamos ás portas dun novo 25N día Internacional contra a violencia de xénero, e os sectores máis oprimidos da sociedade seguen sendo protagonistas das loitas que se están dando a nivel mundial, contra a corrupción dos gobernos e en defensa dos seus dereitos.
Nos últimos anos, datas tan significativas como o 8 de marzo e o 25 de novembro enchen as rúas para denunciar a situación de desigualdade  e a violencia que sofren as mulleres todos os días; a toma de conciencia entre o conxunto da poboación fai que se convoquen minutos de silencio diante das institucións cada vez que se produce un asasinato, onde saen todos os partidos, desde o PSOE, que se di feminista, até o máis afastado das teorías do feminismo como o PP.

martes, 19 de noviembre de 2019

PAISAXE DESPOIS DA XORNADA ELECTORAL DO DÍA 10 DE NOVEMBRO


Carlos Dafonte

A sorpresa do pacto de goberno
O que non se conseguiu en varios meses, concretouse, pouco, nun documento que abre múltiples interrogantes e que permitirá un goberno formado polo Psoe e Unidas Podemos si se acadan os apoios necesarios, aínda que sexa en segunda volta no Congreso dos Deputados; si, o Psoe de hai poucos días que convocou eleccións, pois había firmes razóns para non fiarse de Unidas Podemos e das que o separaban moitas cuestións programáticas, como eran a cuestión territorial, unha grande parte do programa económico e o tema da fiscalidade ou a Unión Europea, despois do batacazo electoral do partido que apoia a Pedro Sánchez, todo se soluciona, en menos de 48 horas e o que antes non era posible agora o é; pero todo hai que dicilo, con menos apoios que antes.

miércoles, 13 de noviembre de 2019

É A POLÍTICA, ESTUPIDOS!



Roberto Laxe
Acabáronse os debates. Fixadas as posicións, o próximo minuto de ouro será o de cada votante”. Esta é a última frase da crónica do diario dixital “elplural” é do debate de onte entre varias candidatas.
Con ela define meridianamente o que é a democracia baixo este sistema; unha sucesión de mitenes, de frases e ideas forza transmitidas polos medios, nos que a participación real da poboación redúcese ao “un minuto de ouro”; o tempo de botar a papeleta na urna. Ao día seguinte da chamada “festa da democracia”, que en realidade é un minuto, a poboación deixa de ter a menor importancia, e a “política” volve onde gústalles que estea, nos despachos, nos corredores ou na baratísima cafetaría do Congreso dos Deputados.
Vaiamos por partes, porque a frase ten calado

martes, 12 de noviembre de 2019

PANORAMA POLÍTICO DESPOIS DAS ELECCIÓNS DO 10 DE NOVEMBRO. QUE FACER?.


Carlos Dafonte

(Rematei estas reflexións onte a noite; hoxe ás dúas da tarde Psoe e U.P, presentan o que pode ser un futuro goberno de coalición; aínda que poda parecer que non debía publicalas en Alternativa, coido que para @s que están a seguir os nosos razoamentos, pódenlles servir.)

Os resultados electorais producidos onte, é necesario explicalos desde a perspectiva da derrota histórica da esquerda acontecida hai 30 anos, estes días o capital a celebra e a lembra; derrota que significou a restauración do capitalismo en numerosos países onde a burguesía fora expropiada. Derrota nos países onde dicían avanzar cara ó socialismo, pero tamén derrota non só ideolóxica, moi importante nos países capitalistas, que permitiu situar ás forzas de esquerda fora de xogo, tamén no campo electoral. E cando na perspectiva do pensamento transformador, desde a teoría da praxe que dicía Gramsci, se fala de derrota histórica, se quere dicir que é o tipo de derrota a causa da cal toda unha xeración deixa de considerar que poda cambia-la súa vida a traveso da mobilización social. O que pode explicar que as campañas electorais se produzan nun clima de tranquilidade social e so onde a mobilización se leva a cabo, caso de Cataluña, onde a loita pola República e a independencia considérase un obxectivo posible, ou no País Vasco onde estes obxectivos atópanse latentes, os resultados se poden considerar fora do establecido para o resto do Estado.
Son varios os elementos que habería que considerar despois dos resultados electorais:


martes, 5 de noviembre de 2019

UNHA SITUACIÓN POLÍTICA REACCIONARIA QUE VAI CONSOLIDAR UN NOVO CICLO ELECTORAL E POLÍTICO.


Carlos Dafonte

A situación política de estabilidade da que gozaba o réxime, quebrou e os trazos máis importantes que a indican, as causas desta quebra, son a crise económica, e sobre todo a resposta á mesma que se deu dende as institucións, que fixo apreciar a moit@s que os Estados non son neutrais; o problema sen solución polo de agora, da configuración territorial do propio Estado, o tema de Cataluña, cuxo proceso de independencia comenzou como unha mobilización contra os recortes sociais levados a cabo polos partidos que hoxe encabezan o “procés”; as mobilizacións de sectores de traballadores contra a súa perda de dereitos de todo tipo e a defensa dos servizos públicos, que se poden exemplificar nas chamadas “marchas da dignidade”, mobilizacións que neste período foron moi numerosas; a consciencia por parte de millóns de traballadores da corrupción institucional e o enriquecemento ilícito dunha parte de polític@s dos dous grandes partidos; o movemento coñecido como 15 M ca ocupación de prazas públicas e a crítica aceda ó propio réxime e o sistema de partidos. Todos estes elementos e algúns máis, levaron á quebra do bipartidismo, a dimisión do anterior Xefe do Estado e conseguiu, que o réxime entrase nunha fonda crise cuxa resposta á mesma foi no transcurso destes anos, non hai que esquecer que ocupou o Goberno o Pp por un período de catro anos con maioría absoluta, de carácter eminentemente reaccionario, apoiado en determinadas circunstancias, polo Psoe.

jueves, 24 de octubre de 2019

A NECESARIA RECONSTRUCIÓN DO MARXISMO



Roberto Laxe
[XI] Os filósofos non fixeron máis que interpretar de diversos modos o mundo, pero do que se trata é de transformalo. (C Marx, Tese sobre Feuerbach).
Na decadencia do capitalismo, a tese de Marx significa a morte dos filósofos, non da filosofía. A filosofía, a súa historia, é un longo camiño de estudo e reflexión, de “pensar como pensamos”, até chegar á tese de Marx. Con ela termina ese camiño e comeza o da transformación definitiva da sociedade, o salto da “prehistoria á historia da humanidade”. Os filósofos son parte da prehistoria da humanidade, vén dicirnos Marx.
Que pasou para que a tese de Marx siga tendo exactamente a mesma vixencia que cando a escribiu?... Levamos máis de 20 anos, desde a caida do Muro e a restauración do capitalismo, con moitas interpretacións do mundo; que se "ecosocialismo", que se "feminismosocialista", que se "decrecentistas", que se "diversidade", que se "vuelta a lo local"; etc, que non son máis que formas parciais de interpretar o mundo, non de transformalo... Todos eles terminaron integrados no sistema, no discurso oficial, como parte do chamado "politicamente correcto". A extrema dereita mundial atopa nesta media verdade (a integración formal das interpretacións do mundo) un argumento para aparecer como os "politicamente incorrectos", cando en realidade son absolutamente "correctos", son a máxima expresión da barbarie capitalista.

miércoles, 16 de octubre de 2019

NOVEMBRO, A PRIMEIRA VOLTA DAS ELECCIÓNS AUTONÓMICAS EN GALICIA.


Carlos Dafonte.

As eleccións xerais convocadas para novembro do presente ano e a proximidade cas autonómicas do ano 2020, debe dun xeito case obrigatorio abrir dende hoxe unha reflexión, sobre a situación política, económica e social da nosa nación sen estado, que permita entender os resultados electorais de novembro e abrir cara a convocatoria das autonómicas o proceso que axude, ós progresistas e os restos da esquerda, a tentar rectificar ou reafirmar os devanditos resultados.
O obxectivo fundamental en todo este longo proceso debe ser, sexamos realistas, opoñer os maiores atrancos posibles á continuación das políticas neoliberais que están a mergullar Galicia nunha situación de emerxencia económica e social; a privatización dos seus servizos públicos, a continuidade do proceso desindustrializador, a indiferenza de moitas organizacións políticas diante das consecuencias do “brexit” ou dos aranceis impostos por EEUU a algúns dos nosos produtos, a emigración de decenas de miles de mozas e mozos nos últimos anos, a venda do noso territorio a empresas extractoras, etc

lunes, 7 de octubre de 2019

A IMPOTENCIA DO RÉXIME PARA PECHA-LO "PROCES"



Eusebio López
De novo un 1 outubro, e de novo a impotencia do réxime para pechar o que se deu en chama-la crise en Catalunya. Nunha entrevista ao sr Sanchez onte, este insistía na idea de que o problema dos cataláns é un problema "entre os cataláns", que están divididos; e recorría de novo ás estatísticas e aos resultados electorais (suma de forzas soberanistas vs forzas unionistas) para tentar reducilo a iso, a un problema "entre cataláns".
Primeiro, moitos dos que non son soberanistas estiveron nas manifestacións de onte, porque a suma non hai que facela entre os soberanistas, senón entre todos aqueles que esixen o dereito a votar, a decidir... para despois, seguramente, votar contra a independencia. A primeira capa da cebola é esta, non estamos nunha división ideolóxica, senón política; entre os que queren votar e os que o negan, como fixeron o 1 de outubro co rei á fronte dos "aporellos".

lunes, 23 de septiembre de 2019

UNHAS NOVAS ELECCIÓNS QUE DEBEN MARCA-LO CURSO DO RÉXIME


Carlos Dafonte

Levábamos tempo en campaña electoral, agora o que se definiu é cando se van celebra-las eleccións. O réxime, é dicir as principais institucións políticas e a propia Constitución, as políticas económicas neoliberais e de austeridade fronte ás crises que se suceden, e o dominio social, político e económico da oligarquía financeira, sen estar en perigo, as forzas que o seguen a apoiar son moi numerosas, atópase incómodo despois do retroceso do bipartidismo e a aparición de novas forzas políticas; e aínda que non son “tan feros como parecían”, para enfrontar os próximos retos con que a oligarquía se atopa, continuar co proceso de acumulación e a concentración e centralización do capital nunha situación de crise de moi longa duración, atou todos os cabos e recomendou ningún pacto que poda abrir fendas, aínda que sexan cativas, no réxime.
E despois dunha potente “preparación artilleira” levada a cabo polos medios de comunicación, co obxectivo da demolición de Unidas Podemos e a denuncia de Ciudadanos como un partido de “chiquilicuatres”, oportunista, que cambia de posición constantemente, con graves problemas internos, que todo é certo, convócanse novas eleccións para tentar que os dous partidos hexemónicos na transición política, aínda que un cambiase varias veces de nome, a dereita progresista, o Psoe, e a dereita conservadora, o actual PP, consigan o pulo e os votos necesarios para iniciar de novo a senda bipartidista.

viernes, 13 de septiembre de 2019

NON SE SUPERA A SITUACIÓN DE CRISE E TODO INDICA QUE ENTRAMOS NUNHA NOVA RECESIÓN


Carlos Dafonte.

O 19 do mes de agosto, nas páxinas económicas do diario “El País”, o analista explicaba un dato que acontecía nos EEUU, ó que lle daba moita importancia como é a “inversión da curva de rendementos”. Nun artigo que publiquei neste blog, hai varios meses, en xunio, falei deste indicador; como é posible que o analista económico de “El País” tardara tanto en publicalo cando había tempo que xa era coñecido?.
Teño a impresión que se intentan ocultar uns datos á opinión pública que anuncian a entrada nunha nova crise económica, que pode chegar a consolidarse nunha nova recesión, cando non fomos na maioría dos centros do capitalismo de supera-la de 2007. Parece como si existise a consigna de “non meter medo” entre os traballadores, pois os centros financeiros, aínda que na teoría neoliberal non exista o concepto de crise dentro do sistema capitalista, son conscientes de que se producen, aínda que non a consideren consubstancial ó sistema, produto sempre dos erros dos gobernos.

jueves, 5 de septiembre de 2019

INCÉNDIOS NA AMAZONÍA. SOCIALISMO OU BARBARIE.

Roberto Laxe

O chamado pulmón do mundo, a Amazonia, ardendo para beneficiar aos capitalistas, principalmente ianquis, aínda que non esquezamos o proxecto de China de atravesa-la con vías de comunicación. O outro pulmón do mundo, Siberia, leva ardendo semanas; mentres, rexístran-se temperaturas marca en Groenlandia e Alaska, e Rusia convértese no primeiro produtor de petroleo no Ártico (botou unha central nuclear ambulante nun barco).
O lume está a ser utilizada como substitutivo da guerra para a destrución de forzas produtivas, a natureza, ao servizo de que o capitalismo salga da crise como sexa, e á conta do que sexa. Nada novo baixo o sol, o capitalismo "naceu a sangue e lume" dixo Marx, e leva camiño de morrer da mesma maneira... Só que arrastrando á humanidade tras el: pondo á fronte de estados imperialistas como EE UU ou Italia e en semicolonias como Brasil, a verdadeiros descerebrados. Porque só uns descerebrados poden dicir o que eses sres din para justificarse.


martes, 27 de agosto de 2019

A EXISTENCIA DE DÚAS CADEAS IMPERIALISTAS E A POSIBILIDADE DUN CONFLICTO ARMADO.


Carlos Dafonte.

Despois da queda da URSS como unha das potencias hexemónicas, despois do seu desmembramento en diferentes estados e da restauración do capitalismo e dos preceptos neoliberais na súa economía, os USA tentaron apropiarse de Eurasia a rexión segundo Brzezinski, un dos ideólogos norteamericanos con maior influenza, que afirmou que quen queira domina-lo planeta, ten que dominar a rexión.
Os USA, para ise obxectivo, tiñan como aliados, no borde europeo da rexión, a países sometidos pola antiga URSS dende o final da IIª guerra mundial e agora inimigos declarados e temerosos da Rusia actual, e a U.E. con Alemaña, Francia e o Reino Unido como potencias importantes, e no outro borde a Xapón, Taiwan e Corea do Sur, pezas todas elas esenciais para o dominio da rexión.

martes, 20 de agosto de 2019

HONG KONG, O ESTALIDO DO ACORDO DE "DOBRE SOBERANÍA".

Roberto Laxe

O cinismo do goberno da EE UU é dun calibre difícil de cuantificar. Di o asesor en Seguridade Nacional de Trump, J Bolton, oschineses "teñen que mirar con moito coidado os pasos que toman porque as persoas en EE.UU. lembran a praza de Tiananmén [...] lembran a imaxe do home parado fronte á liña de tanques".
Haberá que lembrarlles ao goberno do sr Trump todos os "Tiananmém" que eles provocaron desde que son a potencia hexemónica a nivel mundial nos anos 40; haberá que lembrarlles aos seus aliados, os imperialistas europeos, os seus "Tiananmén", desde o domingo sanguento de Irlanda até os masacres en Alxeria?
Non teñen ningún dereito estes imperialistas occidentais a lembrarlle a ninguén como se defenden os dereitos humanos nun país; o seu pasado descualifícalles como avais de absolutamente nada. O sr Bolton debería lavarse a boca antes de falar de defensa dos dereitos humanos.

miércoles, 7 de agosto de 2019

MÁIS ALÓ DA "INVESTIDURA E DO GOVERNO "PROGRESISTA E SOCIAL"

Eusebio López
A frustración da investidura de Pedro Sanchez, de construír un goberno "progressista”, é visto por amplísimos sectores da esquerda como un fracaso no camíño de frear a Vox e ao chamado "trifachito". E aproveitando o rio revolto, os medios de masas cargan contra UP por non permitir ese goberno.
Para saber que nos perdemos, temos que ver de que goberno falamos; que carácter tería, mesmo con UP dentro del. Ou mellor dito, o que puidese saír cun acordo PSOE-UP; posto que se o PSOE gobernase só xa se sabería dabondo de que ía ser.

viernes, 26 de julio de 2019

PROCESO DE INVESTIDURA: NIN O PSOE QUERE O APOIO DE UNIDAS PODEMOS, NIN LLE PERMITEN ACEPTALO.



Carlos Dafonte

Todo o proceso que levou ás votacións para nomear un Presidente do Goberno, na persoa de Pedro Sánchez, e como tod@s coñecemos resultou fallido en segunda volta o 25 de xullo, está marcado por dous elementos que concorren no mesmo.
En primeiro lugar o Psoe, viuse dende o primeiro momento despois das eleccións do 28 de abril, quere o goberno pero desfacéndose de Unidas Podemos (UP) e ó mesmo tempo consolidarse como o que non é, como un partido de esquerdas para volver a revitalizar, poñer de novo en pé, un dos alicerces do bipartidismo.
E en segundo, non molestar, non enfrontarse, segui-lo devezos dos grupos económicos e das institucións, que non verían con “bos ollos” un goberno con Unidas Podemos, que teña capacidade para cambiar algunha premisa do existente, aínda que fora pouco importante, no entramado socio-económico-laboral do réxime; ademais nun momento en que é probable unha nova recesión a nivel mundial, e que ise goberno ten que levar adiante o Plano de Estabilidade presentado na Unión Europea polo Psoe, despois das eleccións de abril e con toda posibilidade pactado cos poderes económicos. Curiosamente no proceso electoral non se falou nin debateu sobre o mesmo.

domingo, 21 de julio de 2019

O "PODER" DA RELIXIÓN ANIÑA NAS MENTES.

Roberto Laxe

Porqué a relixión, calquera que ela sexa, laica ou crente, cumpre un papel tan importante na sociedade. O "poder de dar e quitar a vida" dinnos desde unha das institucións que expresa unha relixión, a igrexa católica. Este é o primeiro elemento que indica por onde veñen os tiros, o termo "poder": o poder esta fora do alcance do común dos mortais, véñennos a dicir.

sábado, 13 de julio de 2019

NEGOCIACIÓNS PSOE E UNIDAS PODEMOS, O FACTOR MEDO

Eusebio López
O próximo goberno que entre xa ten a axenda marcada, o que se discute é o que UP está disposto a tragar para garantir a estabilidade do réxime. Isto é o que está no fondo da cuestión, porque a existencia de VOX rompeu todos os diques na posible regresión ao réxime do post franquismo; "a dictablanda" que viviu-se na transición, entre a morte de Franco e o golpe do 23 F.

viernes, 5 de julio de 2019

A RUPTURA DE "EN MAREA", A FIN DUN CICLO



Roberto Laxe
 Co pase ao grupo mixto e os anuncios de novas forzas políticas, como Galiza en Común, a xeira de ANOVA cara setembro e a proposta de Villares doutra organización, formalizase o que era un feito, a ruptura de En Marea.
Na rolda de prensa de Villares onde facía um balance da ruptura, e aínda que pode ter moita razón na deslealdade coa que actuaron desde Podemos (non era nengumha novidade) e a incoerencia de ANOVA, non vai ate o final na sua avaliación: Podemos actuou como fixo por motivos políticos, cuns obxectivos ben claros, sacar a loita da rúa, institucionalizala e laminar calquera opción que soara rupturista co réxime.

jueves, 27 de junio de 2019

A OLIGARQUÍA EUROPEA PRECISA RECONSTRUÍ-LO BIPARTIDISMO


Carlos Dafonte.

A U.E. atópase nun labirinto; as últimas eleccións para o Parlamento aumentaron o seu fraccionamento, expresión da perda de consenso dos partidos e grupos que durante unha longa época, “socialistas” e “populares”, dominaron a escena política europea. Pero sobre todo complícase pola queda dos socialistas en Francia, Italia e o importante retroceso en Alemaña, así como a aparición de novas forzas políticas, que sen chegar a poñer en cuestión a actual construción, lle formulan reformas de difícil encaixe para o proxecto oligárquico.
Por iso entendo que a burocracia europea necesita agrupa-lo voto da clase traballadora, hoxe moi disperso, arredor dos partidos que despois da II ª Guerra Mundial, levaron adiante políticas de tipo keynesiano, para salva-lo capitalismo do difícil transo no que se atopaba.

martes, 18 de junio de 2019

O DRAMA E A FARSA DO MOVEMENTO OBREIRO.


Roberto Laxe
Cando Marx e Engels escribiron o Manifesto do Partido Comunista, en 1847, a clase obreira era a á esquerda dos partidos burgueses de esquerda, dos liberais, dos xacobinos, etc. Houbo que esperar á fundación da II Internacional, en 1889, para que a clase obreira contase cos seus propios partidos de masas; é dicir, a súa independencia política respeito da burguesía tivese expresión organizativa.

martes, 4 de junio de 2019

¡¡¡FINALIZOU O CICLO ELECTORAL SEN FALAR DE ECONOMÍA!!!


Carlos Dafonte

Considero necesario, enmarcar as eleccións celebradas o pasado domingo nun contexto sociopolítico e económico, onde a nivel mundial, a cadea imperialista cuxo elo máis forte son os EEUU, esta tentando desestabiliza-lo planeta, con todo tipo de medidas para retrasa-lo máis posible o que é una evidencia, o declive do seu poder económico.
Esta ofensiva parécese moito a levada a cabo por Tatcher, Reagan e Juan Pablo II, para desestabilizar o intento de consolidar o que se autodenominaba “socialismo real”, aínda que de socialismo tivera moi pouco, que levou a un cambio radical das políticas da socialdemocracia e aceptar o neoliberalismo a todos os niveles. Os elos máis fortes da cadea imperialista, naquel momento, tentaban saír da crise que se iniciara a finais dos anos sesenta e que se consolidou ca suba do prezo de petróleo a principios da década dos setenta.

jueves, 23 de mayo de 2019

ENFRONTAR A AMEAZA POS APOCALÍPTICA DOS "XOGOS DA FAME"



Roberto Laxe
Cando o goberno de Sanchez retirou a fragata que estaba "incrustada" na flotilla do imperialismo ianqui, argumentou que foi por "motivos técnicos", pondo sobre a mesa o carácter submiso mas cobarde do imperialismo español ... A realidade é que esa flotilla, cun portaavións á fronte, achegábase perigosamente ás costas iranianas, en paralelo ao anuncio do despregamento de 200 mil soldados estadounidenses na zona. Poucos días antes o goberno Iraniano anunciaba que reactivaba o seu plan nuclear, no aniversario en que Trump rompese a política de Obama e recomenzara coas sancións a Irán. O que saiba sumar, dous e dous son catro; pero non exactamente.

miércoles, 15 de mayo de 2019

O "PODO PROMETER" E A VENDA DE FUME


Roberto Laxe
Foi Adolfo Suárez o que dixo "podo prometer e prometo", e con iso definiu perfectamente o que é unha democracia representativa e burguesa, tutelada como a española polos neo franquistas, ou non, como as do resto de Europa. Todas as candidaturas "poden prometer e prometen", e todos e todas sabemos dos limites que esas promesas teñen.
O grave da situación non é que as dereitas e os partidos do réxime, utilicen esa lóxica "suarista"; é o seu; eles prometen de todo porque saben que cando comecen a gobernar, os ditados van vir do poder real, da CEOE, do IBEX 35, de Bruxelas, do exercito e a súa cabeza visible, o rei, ou da igrexa... O que na transición chamábanse os "poderes fácticos".

sábado, 4 de mayo de 2019

SOBRE AS ELECCIÓNS XERAIS DO 28 DE ABRIL DE 2019


Carlos Dafonte

Había unha enorme expectación por coñecer os resultados, despois da moción de censura e a chegada do Psoe ó Goberno apoiado por un amplo abano das fragmentadas Cortes. Tamén para coñece-las forzas reais dos independentistas de Cataluña asumida a súa fractura e división política e sometemento a xuízo a unha parte dos seus dirixentes; da intervención moi directa de Aznar na política do Pp, apoiando o seu delfin, Pablo Casado; da segunda aparición de Vox no panorama político, a primeira foi no 2016, os “duros” de dentro do Pp que cunha maior financiación e propaganda, aparecían ben situados nas enquisas o que levou a pensar a Casado e o seu equipo, que aproximándose as súas formulacións e dicindo barbaridades de Sánchez e o Psoe os ían neutralizar; de comprobar si C's acadaba os seus obxectivos estratéxicos de ser a primeira forza da dereita conservadora e xurar unha e outra vez, que nunca gobernaría co Psoe; malamente podería conseguir o primeiro obxectivo dicindo na campaña que, si os necesitaban, acabaría pactando cos socialistas, despois dos bos resultados xa está liberado desa promesa; das enquisas que daban a perda de grande número de escanos e votos de Podemos e polo tanto a dimisión de Pablo Iglesias; pero sobre todo se o Psoe e Pedro Sánchez conseguían consolida-la súa situación, tanto dentro do partido do segundo como nas institucións no primeiro.

martes, 30 de abril de 2019

CAL É A FORZA DA DEREITA, NAS SÚAS DÚAS VERSIÓNS, A CASPOSA OU A PROGRESISTA, FRONTE ÁS ESQUERDAS?


Roberto Laxe
Eles falan en nome dun proxeto social, ese proxecto é o capitalismo, as súas regras, os seus valores, os seus mecanismos de funcionamento, ... que conforman o chamado "sentido común". Eles non teñen que argumentar nada, posto que a sociedade burguesa desde a infancia, vaino construindo nas nosas mentes, e só teñen que dar coa tecla que determina o presente. Por iso levan sempre as de gañar, xogan coas súas cartas.

miércoles, 24 de abril de 2019

POR UN NOVO MUNICIPALISMO SAÍDO DUN PROCESO CONSTITUÍNTE



Carlos Dafonte

A estrutura política nada ca Constitución de 1978, que lle imprime carácter ó réxime actual, atopase hoxe en momentos de grande debilidade. Moitas das formulacións políticas herdadas da ditadura que contén o documento, se poñen en cuestión por unha parte importante da sociedade.
Nos momentos da súa elaboración e aprobación, valorouse como aceptable por parte do sector da esquerda maioritario que ó non se ter dadas as condicións para pula-la creba democrática, como consecuencia da existencia ca súa capacidade intacta do estado fascista o constante “ruído de sables” procedentes dos cuarteis, e que a clase obreira escolleu o 15 de xuño de 1977, ó PSOE para representala nas institucións, que era mellor ceder e aceptar unha Constitución chea de eivas, que se consideraba como un punto de partida, que era certo, ía determinar o contido posterior de todas as leis que se tiñan que aprobar, e comezar a loitar polo inicio dun proceso que conducira cara a un marco democrático máis avanzado que o que a Constitución representaba. A derrota electoral definitiva da esquerda no ano 82, permitiu a construción institucional do réxime actual a traveso da quenda de dous partidos neoliberais, ó servizo da mesma oligarquía que como sector da clase hexemónica, tamén no franquismo exerceu o seu poder. Tamén representou a perda de identidade da esquerda e acepta-la loita institucional como a única posible para transforma-lo capitalismo.

lunes, 15 de abril de 2019

AS OVELLAS ELECTORALISTAS DISFRAZADAS DE LOBOS

Roberto Laxe

Agora que estamos metidos na fariña electoral, non está de máis lembrar o método educativo de Barrio Sésamo, cando decian iso de “dentro-fóra”, “arriba-abaixo”. Ás veces parece que estamos dominados por un infantilismo político moi grande. De conxunto xa sabemos que os conceptos de “esquerda” non están nada claros, posto que os medios -e iso cala na mentalidade da xente- insístennos en dicirnos que PSOE e Unidas Podemos son de “esquerda”.
Xorde a primeira pregunta, “esquerda” en relación a quen? Porque se collemos, por exemplo, o programa político do PSOE en Suresnes, o congreso dos 70 que entronizou ao dúo Gonzalez-Guerra, tanto o PSOE actual como UP ou o BNG ou En Marea serían de dereitas. As comparacións son odiosas, si; pero a historia está para aprender dela, presentan programas neoliberais con tinguiduras progresistas, onde o sistema capitalista e o regimen queda incólume... E fano cando o capitalismo vive unha das súas peores crises.

domingo, 7 de abril de 2019

ELECCIÓNS FIN DE CICLO



Roberto Laxe
Pase o que pase nestas eleccións, o ciclo da chamada “nova”política -que non era máis que a version actual da vellisima política electoralista do eurocomunismo, só que sen ningunha referencia ao “comunismo”- chegou ao seu fin. Agora hai que pensar en encher ese baleiro, pero desde outra perspectiva.
O exemplo, o discurso de Pablo Igrexas na súa volta ao ring: tras un discurso cheo de lugares comúns da esquerda; a denuncia do carácter burgués dos medios de comunicación, asi como o papel dos bancos e grandes empresas xa o estudaron os marxistas de finais do XIX e comezos do XX, con Lenin á cabeza, toda a súa proposta redúcese a... ter carteiras ministeriais no goberno do vos banqueiros, do PSOE. Porque o PSOE é o que é.

domingo, 24 de marzo de 2019

ESIXAMOS UN DEBATE SOBRE A NOSA PERTENZA A ESTA CONSTRUCIÓN OLIGÁQUICA DE EUROPA E Ó EURO NO LONGO PROCESO ELECTORAL


Carlos Dafonte

No mes de maio se vai renova-lo Parlamento Europeo; polo tanto haberá no estado español eleccións ó mesmo.
Nunha grande parte dos países que pertencen á UE, nestes últimos anos apareceron forzas políticas que tomaron posición contra a mesma, pero desde unha visión de extrema dereita; só en Grecia e Portugal forzas que podamos considerar de esquerdas polos seus programas, estaban en posicións críticas e Syriza en Grecia, modificou completamente o que viña afirmando despois das medidas tomadas polas institucións europeas como castigo polo referendo, e o PCP e o Bloco en Portugal, parece que o seu apoio o goberno, e o trato diferenciadoque lle deu a Portugal a UE, lles fixo esquecer o que afirmaban antes de conseguir que o programa máis neoliberal da historia do Partido Socialista, se modificara en parte o que trouxo algunhas conquistas para @s traballador@s. Supoño que efémeras, como todo o que se conquista baixo o capitalismo e máis baixo un capitalismo en crise.

miércoles, 6 de marzo de 2019

FRONTE Á CRISE DO RÉXIME, VOLVE O PSOE Ó REDIL E COMEZOU A DEMOLICIÓN DE PDEMOS.


Carlos Dafonte.

Estes día moita xente sentíase abraiada pola cadea de votacións á que van ter que facer fronte nos meses vindeiros á que se sumou as xerais de abril. Que está a acontecer se preguntan? A miña opinión é que un réxime en crise, incapaz de reconstruír un dos alicerces fundamentais do mesmo o “bipartidismo imperfecto”, que garantía gobernos cómodos ben por maiorías absolutas e que no caso de que un dos dous grandes partidos, os dous neoliberais no económico, un conservador e outro con certas políticas progresistas, non acadasen a maioría absoluta, podía contar cos nacionalismos periféricos para gobernar, isa etapa pechouse e a crise do réxime maniféstase tamén con todo un novo vigor en Andalucía onde o control das institucións se vai levar adiante por medio do que moit@s chaman o “trifascito”, que recupera para a política activa ó sector máis franquista do PP e restos do mesmo existentes na sociedade, co perigo evidente da súa consolidación.

miércoles, 27 de febrero de 2019

UNHA PANTASMA PERCORRE O MUNDO, A "UBERIZACIÓN"...

Roberto Laxe
Ou así o pensan todos os impresionistas do Estado Español (e non só), que son lexión, que confunden relacións sociais coas súas formas xurídicas; e crense cos ollos pechados a bobada esa de que cambiando un nome cámbiase a forma de explotación e o sistema no que apoiase.
As teorías pos modernas

domingo, 27 de enero de 2019

GALICIA NECESITA UN CAMBIO URXENTE DE RUMBO. CONTA COS INSTRUMENTOS PARA LEVALO A CABO?



Carlos Dafonte.

            Hai uns anos, no pleno desenvolvemento da crise cíclica do capitalismo, aceptamos unha expresión que Beiras verbalizou, que indicaba unha situación da que os sectores da esquerda galega éramos conscientes dende antes do inicio da mesma: “Galicia atópase nunha situación de emerxencia económica -social” e como resultado desa diagnose, e conscientes importantes sectores d@s traballador@s galeg@s da necesidade de avanzar artellouse  unha alianza entre sectores da esquerda non nacionalista e nacionalistas de esquerda, que se formalizou na Alianza Galega de Esquerdas (AGE).
Ben pola razón de que se cavilara máis na hexemonía electoral que na social, o medo a determinadas críticas, ou outro tipo de razóns, AGE ficou como un grupo parlamentar e no deu o paso seguinte, constituírse nun movemento político, social e cultural organizado, e cando en Galicia se deron os pasos para facelo, En Marea, o éxito electoral tanto en Galicia como nas eleccións a Cortes foron importantes. Pero o pensamento pequeno burgués, moi hexemónico na nova organización, paralizou e rachou co que puido ser e non foi.
           

lunes, 7 de enero de 2019

QUE TEN QUE VER A VÉRTIXE, O BALEIRO DE ALTERNATIVA POLÍTICA DE ESQUERDAS E A EXTREMA DEREITA.


Roberto Laxe
Que ten á sociedade profundamente asustada?.
A manifestación dese medo social é que teñen un calado social importante os discursos, sobreactuados en moitas ocasións, da extrema dereita, marcando incluso a axenda política das organizacións da esquerda.
Desde o estalido da crise no 2007, e a consecuencia dela, os procesos sociais e económicos, as "placas tectônicas" da sociedade movéronse a unha velocidade de vertixe; emigracións masivas, países destruídos por guerras, destrución de conquistas sociais, etc. Mentres, os avances tecnolóxicos no campo da xenética e todas as súas derivacións tanto nos seres humanos como na natureza, da biotecnoloxía e a nanotecnologia, a industria do grafeno, ... abren unhas perspectivas sociais tremendamente esperanzadoras.