A convicción profunda da actualidade da revolución, fai necesaria a organización política da clase obreira.

G. Lukács
 

viernes, 24 de noviembre de 2017

PALABRAS VACIAS NO PACTO DE ESTADO CONTRA A VIOLENCIA MACHISTA


Xulia Mirón
As estadisticas da violencia machista non deixan de crecer (malos tratos, violacións,...), aínda que lles gustaría que fose un problema individual, cinguido ao ámbito familiar; desde hai uns anos converteuse nun problema político de primeira orde. A derrota que supuxo para o PP a retirada da contrarreforma da lei do aborto (a única vitoria en todos estes anos de recortes e retrocesos), xunto coa dimisión de Gallardón, viuse ratificada coa potencia do movemento de mulleres que se manifestou no pasado 8 de marzo.
Era evidente que o réxime en crise non se podía quedar quieto e desde o goberno puxeron en marcha, como noutros sectores, un “pacto de estado” contra a violencia de xénero, onde integren politicamente o que xa teñen pola vía das subvencións, aos colectivos feministas.

viernes, 17 de noviembre de 2017

LOS COMUNISTAS ANTE EL AGUJERO NEGRO DEL NACIONALISMO ESPAÑOL




Ángeles Maestro
Lo que más temen la oligarquía del Estado español es que la clase obrera vuelva a descubrir que los representantes políticos de quienes le destrozan la vida a diario son los mismos que disfrazados de patriotas aplastan los derechos nacionales de los pueblos. Ellos, plenamente conscientes de sus intereses de clase, en el conflicto de Cataluña están usando a fondo en los medios de comunicación a su servicio a personajes de la izquierda española para intentar impedir que conciencia de clase y derecho de autodeterminación se aúnen, como hicieron en la lucha contra la Dictadura.
Para ello están contando con el impagable, o no, apoyo de Alberto Garzón, coordinador de IU y Paco Frutos, ex secretario general del PCE, reeditando el papel de apagafuegos desempeñado por ambas organizaciones desde la Transición ante situaciones que dificultaran el control por parte de las clases dominantes.

lunes, 6 de noviembre de 2017

O PROCÉS ENTRA NA ETAPA DEFINITIVA

Carlos Dafonte.

O conflito entre as institucións lexítimas de Cataluña e as forzas que apoian ó réxime, iniciou hai días unha nova etapa. Despois da suposta declaración da República e da independencia e digo suposta, pola razón de que nin quen a levaron a cabo, o Parlament, nin a cidadanía sobre as que ía ter unha maior repercusión, actuaron como se o feito se producira; non se aprobaron os decretos que debían estar preparados para a ocasión nin se arriou a bandeira do estado español. Como resposta prodúcesee a aplicación por parte do Goberno presidido por Rajoy, co apoio do Psoe e Ciudadanos, do artigo 155 que por non estar desenvolvido nin por lei nin reglamento, se pode estar aplicando cun alto grao de arbitrariedade; circunstancia que non ten moita importancia nin consecuencias xurídicas neste réxime, por esta-lo Órgano do Poder Xudicial, Tribunal Constitucional e Supremo así como a Fiscalía Xeral do Estado controlados polos partidos que tiveron o poder en todos estes anos desde a aprobación da Constitución e que nomean ós seus diferentes membros.

sábado, 4 de noviembre de 2017

NO CAMIÑO DO RETROCESO...OU NON?

Roberto Laxe
Cando foi do 15M falabase moito de que tras esta crise, a que comezou no 2007 e aínda estamos, as xeracións que nasceran tras a Constitución que agora podan ter 50 anos ou menos, vivirían pior do que as anteriores.
Desde un punto de vista económico e laboral eso xa unha realidade: salarios de 500 euros, seren mileurista é un soño ou unha utopía, precariedade ate o extremo de contratos por horas e case por minutos, xornadas laborais brutais, inexistencia absoluta de direitos sindicais; nas empresas é o patron quen manda e decide como un señor feudal sobre a vida, pois modifica á sua vontade as xornadas, os salarios e as condicións de traballo,....
Pensións inexistentes. Todo o que os traballadores e traballadoras están cotizando xa para as pensións, volo estan roubando, porque a "hucha das pensións" onde tería que estar, está valeira... O PP está pagando os seus excesos cos aforros da clase traballadora desde o minuto ún, desde a primeira nómina ou pago que se fai (no caso dos autonomos). As pensións non é un problema que sexan baixas (que é), mas polo menos cobrase unha parte do qeu se aforrou; as outras xeracións rouban-lles os seus aforros, e non van cobrar nunca.