Roberto Laxe
Outra reunión da Comisión Europea para non discutir do Covid 19 e as medidas para frealo xa; senón para ver quen leva a parte do león da reconstrución tras o desastre económico xerado.
Se hai un mes o representante holandés fixo campaña eleitoral, con insultos xenófobos contra o sur europeo; todo para xustificar o seu rexeitamento ao plan español, italiano e francés, duns eurobonos que homoxeneizasen a carga da débeda; agora a batalla céntrase en se os fondos que se inxecten aos países que están a sufrir un maior impacto económico pola pandemia deben ser subvencións directas (sen obrigación de reembolsarse) ou préstamos, tal e como defende un grupo de países encabezado por Holanda e Alemaña.
Merkel afirmou que apoiaría o plan español de inxectar 1.5 billóns de euros na economía europea, se “resgata-se á banca”, a través da creación dun “banco malo” onde irían entre 1.5 e 2 billóns de ativos da banca alemá e holandesa. Non se pode esquecer nunca que a estas alturas da película, da crise do 2007 / 2008, aínda ninguén coñece o buraco real que abriron no Deustche Bank os “activos tóxicos” que detonaron esa crise e que forzaron o “resgate” (eufemismos de desmantelamento e saqueo) grego.
Pola súa banda, a débeda publica e privada holandesa é moi superior á española; as empresas e familias dos Países Baixos teñen unha débeda privada do 270% do PIB, o que fai un total do 322% do PIB, mentres no Estado Español é do 155 (vaia, o karma co número), xunto coa débeda publica fai un total do 252%. En Holanda, a débeda publica é máis baixa, porque por exemplo o sistema de pensións é privado, en Fondos de Investimentos, que especulan coa débeda publica doutros estados para manter o nivel de vida dos seus xubilados e xubiladas.
Ademais, calquera paso que se de no camiño de unificar Europa na política fiscal é un torpedo á liña de flotación do carácter de paraíso fiscal de Holanda, que supón, segundo cifras do goberno italiano, un transvasamento de recursos anual de 9 mil millóns de euros do sur ao norte. Se sumamos ambas as cifras, o pago dos intereses da débeda publica aos fondos de pensións do norte de Europa e o transvasamento de beneficios empresariais a través da localización da sede social en Holanda, dános que é o sur de Europa o que financia ao norte; non ao revés.
E agora queren, para aceptar o plan de investimento de 1.5 billóns, a creación dun “banco malo” onde meter outro tanto de ativos que, suponse, serán tan tóxicos como as “hipotecas subprime” que detonaron a crise no 2007.
O calvinismo sempre foi moi hipócrita, tiñan grandes ventás para alardear da súa “austeridade privada”, e os gobernantes holandeses, como bos herdeiros sinalan os indubidables “vicios públicos” do sur, débeda publica, malgasto do diñeiro público, etc., para ocultar que as suas “privadas virtudes” están tan viciados como os do sur. Eles, que van de “bos xestores” necesitan un “banco malo” (publico, of course!) para tapar os seus desaguisados financeiros privados.
Mentres discuten de se resgatamos de novo ou non aos bancos, as poboacións sofren, están confinadas e non ven unha saída real ao túnel, pois a única solución definitiva é o descubrimento dunha vacina que as inmunice. Algúns se apuntaron á “inmunidade de grupo”, pero iso é como xogar á lotaría cunha enfermidade que se descoñece, por falta de datos e tempo, de se xera inmunidade ou non ao que o pasou. Ademais, detectouse que pode deixar secuelas nos pulmóns dos afectados.
No canto de discutir de que eses 1.5 billóns de euros (é moito diñeiro, todo o que produce o Estado Español e Portugal xuntos, por exemplo) destínense a tomar medidas de barreira que permitan ás poboacións facer unha vida relativamente normal, sen medo ao contaxio; no canto de aplicala á investigación da vacina, todo o que ocorrese-lles é enfrontarse sobre se resgatamos aos bancos ou só resgatamos ás empresas que van ver como caen os seus beneficios de maneira exponencial.
A UE, por enésima vez, evidencia o que é; un grupo de mercadores que, sobre a saúde da poboación traballadora, só discute sobre quen se vai a levar a parte do león dos beneficios e / ou das axudas.
Diñeiro que non sae da nada... Non é darlle á máquina e basta. Ese diñeiro sae da clase obreira, das súas condicións de traballo, dos seus servizos públicos, das súas condicións de vida (vivenda, alimentación, etc.); porque unha vez póñanse de acordo de se “prestamos ou subvencións”, virá a segunda parte, como se financia todo iso... E volverán os recortes e a austeridade, o teito de gasto e de déficit establecidos nas leis constitutivas da Unión Europea; o “non se poden pagar as Pensións”, porque non hai diñeiro; o “son necesarias reformas estruturais do mercado de traballo”, etc.
O problema de fondo non é unha discusión entre dúas posicións enfrontadas polo vértice, a do norte e a do sur; para nada. O quid da cuestión é que ambas admiten a mesma lóxica, fágase o que se faga, pagara-o os de abaixo; porque facelo doutra maneira sería cuestionar o Tratado de Masstricht e de Lisboa, onde se establecen as bases constitucionais da Unión Europea, e esta prohiben taxativamente que a débeda privada de empresas e bancos contabilícense como “débeda” respecto ao PIB..., son “vicios privados”; que ao final paga-se co público (privatizacións e reformas laborais), non está en discusión.
Un Tratado que obriga aos estados a endebedarse coa banca e os “axentes” financeiros privados, a crear moeda non “dándolle á máquina”, senón a través da emisión de débeda publica nos mercados. Débeda que os bancos e “axentes” financeiros compran co diñeiro prestado polo BCE a tipos de interese moi baixos (pouco máis do 0% nos últimos anos) e que eles prestan aos estados a tipos case de usura (Grecia chegou a pagar o 18% de interese). Negocio redondo.
Como non podía ser doutra maneira, as discusións entre “galgos ou podencos” non poden cuestionar esta esencia capitalista e imperialista da Unión Europea; polo que, resolvan o que resolvan, non vai quedar outra vía á clase obreira e os pobos do vello continente que loitar por outra Europa, que poña os inmensos recursos financeiros, técnicas e científicas ao servizo das necesidades sociais, que agora mesmo é parar xa a pandemia de Covid 19.
Na Galiza no mes de maio 2020
No hay comentarios:
Publicar un comentario