A OTAN EXPÁNDESE CARA O SUL. A MILITARIZACIÓN DE CANARIAS.

Roberto Laxe

“Que implicacións tería para Canarias o despregamento da OTAN fronte a África que proporá o Goberno de Sánchez no próximo cume da devandita organización, que terá lugar a finais de xuño en Madrid?”. Esta é a pregunta que Manuel Domínguez, líder do PP de Canarias, vai formular no Parlamento da CCAA.

Segundo o DIARIO DE AVISOS canario, o presidente do Goberno de España e da ministra de Defensa, Margarida Robles, recoñeceron hai uns días que exporán ante ese cume un reforzo e despregamento da mesma no seu flanco sul fronte a África, a poucos meses de dar un xiro na política exterior, recoñecendo a soberanía marroquí sobre o Sahara.

De Tratado do “Atlántico Norte” a tratado do “atlántico sur”, pasando polo norte e o Leste Europeo; este é o proxecto que van aprobar no Cume que as potencias que a conforman, van realizar en Madrid o 29 e 30 de xuño próximo.

Se a iso unímoslle o acordo máis que probable de que todos os estados establezan como mínimo de investimentos militares o 2% do seu PIB, como xa anunciaron Alemaña, o Estado Español e Italia, está claro o camiño que o capitalismo imperialista ha adoptado; o do militarismo, lembrando as tendencias guerreristas que determinaron a I e a II Guerra Mundial.

Agora xa non é Rusia, é China

Este xiro estratéxico da OTAN cara ao sul, despois de moverse cara ao leste europeo, vén dado non polo “desafío” ruso, senón polo do capital chinés, que hoxe disputa á Unión Europea o control do continente. Así, a saída das forzas francesas do Sahel obrígalles a revisar a presenza da misión militar europea en Malí, incluída a participación de España e Alemaña, que son os principais contribuíntes á veterana misión EUTM-Malí.

Para entender todos estes movementos, vexamos algúns datos económicos e militares da semicolonización do continente africano polo capital chinés.

Segundo El Mundo, “China expande o seu poder militar en África e abre a súa segunda base continental en Guinea Ecuatorial” para controlar a costa atlántica. Hai anos que xa ten outra base en Xibutí, no Corno de África á beira da base que estados da OTAN teñen alí como Francia e os EEUU. Se alguén ten curiosidade, que vexa un mapa e comprobe como as Canarias son un lugar estratéxico para controlar os movementos militares chineses en África Occidental.

Por von Clausewitz sabemos que a “guerra é a política por outros medios” e en Lenin achamos que “a política é economía concentrada”; todos estes movementos parecen unha partida de xadrez (o “gran xogo” do século XXI?) na que as diversas potencias moven os seus peóns militares ao servizo dos seus intereses económicos.

“A presenza de China no continente africano segue enchendo as portadas das principais revistas de negocios. Aínda que a crecente importancia de China en innegable, os datos de investimento mostran claramente que Europa segue sendo o principal investidor directo, non só en termos de investimento acumulado, pero tamén de novo investimento. Máis concretamente, as compras de empresas africanas por empresas europeas foron de similar tamaño, pero o investimento europeo en novas empresas, coñecida como "greenfield", é moi superior á de China. No que China excede a Europa con fartura é o financiamento de proxectos de infraestrutura en África, con cifras que máis que triplican o seu investimento no devandito continente. Noutras palabras, China está moi presente no continente africano, pero máis como un prestamista que como un investidor, coas consecuencias que iso ten para a sustentabilidade dese modelo. Noutras palabras, os enormes proxectos de infraestrutura nos que se embarcaron moitos dos países africanos están a xerar débeda que África terá que repagar un día”. (O País, 1 de agosto de 2019)

Non esquezamos que en África se concentran grandes riquezas naturais, como coltán, petróleo, diamantes, ouro, etc., ademais de ser un continente cunha gran reserva de man de obra barata. En cifras, os estados africanos teñen unha débeda de 153.000 millóns de dólares con China, que nos últimos 20 anos concedeu 1.143 préstamos a Gobernos do continente, nunha tendencia crecente.

Canarias, nova base militar da OTAN

Este é un bo motivo para que o goberno español propoña á OTAN “vixiar” o seu flanco sul, na loita pola hexemonía mundial. Un xiro que non augura nada bo nin para o pobo traballador do estado español, principalmente canario -mentres hai “un militar por cada 145 habitantes”, "en Canarias hai empregada polo Estado unha psicóloga por cada 17.000 persoas; unha traballadora social por cada 24.000 ou unha matrona por cada 100.000 residentes nas illas", di un informe Instituto Español de Estudos Estratéxicos (IEEE), dependente do Ministerio de Defensa-, nin para os pobos do continente africano que foron saqueados, expoliados e masacrados desde hai séculos, primeiro coa escravitude que serviu de base para o desenvolvemento do capitalismo nos séculos XVIII e XIX, e despois co capitalismo imperialista.

O cume da OTAN de finais de xuño convértese, desta maneira, nun máis que previsible “4 de agosto de 1914”, cando a burguesía alemá votou en conivencia coa socialdemocracia, desatar o “inferno na terra” que foi a I Guerra Mundial, e a súa continuación, a II guerra.

Como a capacidade destrutiva do sistema creceu exponencialmente desde mediados do século XX (armas nucleares), o máis probable é que non vaian á guerra de maneira directa; até os máis “falcóns” do Pentágono saben que sería un “unha guerra sen vencedores”. Con todo, o que si son previsibles son guerras parciais, localizadas, de desgaste e rozamento continuo a través de exércitos interpostos, como os “contratistas” ianquis de Iraq e Afganistán, ou os mercenarios rusos enviados ao Sahel tras a saída dos militares franceses de Mali.

Por iso, o bloque imperialista agrupado ao redor da OTAN continúa construíndo diques ao “desafío” ruso e chinés, e queren converter a Canarias na fronte de contención en África Occidental, transformándoa nunha nova base que se uniría ás que xa ten en Rota e Morón.

Galiza mes de xuño 2022