A convicción profunda da actualidade da revolución, fai necesaria a organización política da clase obreira.

G. Lukács
 

lunes, 15 de septiembre de 2025

ENTREVISTA NINES MAESTRO A ANDRÉ FADDA (TERCEIRA PARTE)

Nines Maestro. Lo que quería preguntarte  André es que evidentemente la situación a nivel de la Unión Europea es muy parecida. Es decir, la burguesía, la Comisión Europea, la OTAN, toman decisiones que son una auténtica declaración de guerra a la clase trabajadora y a los pueblos de la Unión Europea. En Francia, la CGT o alguna instancia se plantea dirigirse, a otras fuerzas sindicales aunque no sea, no tenemos ni una internacional, ni siquiera a nivel sindical existe algo, porque lo que existe  va en sentido contrario de promover la coordinación en las luchas. La pregunta es, ¿se plantea la clase obrera francesa dirigirse a otros pueblos para que de alguna manera puedan coordinarse las luchas y que esos planes que no son solamente del gobierno Macron, son los planes generales de los gobiernos de la burguesía, tengan el color que tengan, sean derrotados. Por ejemplo, en Madrid vamos a convocar eh para el día el mismo día 10 de septiembre una concentración no de solidaridad con el pueblo francés, sino entendiendo que la clase obrera francesa está abriendo un camino de lucha que con unos objetivos y con unos enemigos que son los mismos para toda la clase trabajadora europea. ¿Hay alguna posibilidad? ¿Ves tú, André? ¿Algún camino para poder establecer vínculos, coordinar luchas con unos objetivos y con unos enemigos que son los mismos?


Bueno, nosotros pensamos que estamos ante una coyuntura revolucionaria no, pero una coyuntura quizás prerevolucionaria es probable, porque por un lado tenemos el hartazgo de la clase trabajadora, de las masas que se está,   traduciendo en  rebelión. Nosotros tenemos un papel que jugar ahí, que es el de introducir la batalla ideológica en esa rebelión. En ese sentido  la herramienta en la empresa es el sindicato, en las asambleas, lo que permiten dentro del centro de trabajo poder ampliar y consolidar y llevar la librar la batalla ideológica. Eso es muy importante, ¿no?, y por otro lado, bueno, fuera de la empresa, pues en estos colectivos que se organizan, nosotros también tenemos un papel que jugar ahí, que es estar con las masas. Y estar con las masas, es decir, aportar el elemento ideológico para que de la rebelión se vaya a construir una lucha revolucionaria. Aunque es muy difícil, porque por otro lado tenemos a  la extrema derecha que se está beneficiando también de todo esto. Al capital le interesa tener a la extrema derecha bien activa, y ponerla a la palestra, para poder justamente ser la válvula de escape del capital. Ahí está Le Pén con su delfín Bardela que seguramente si hay disolución de la Asamblea Nacional en los próximos días, es posible que  bueno, se irá a las legislativas o se irá a las presidenciales en función de la capacidad de lucha que haya de la gente.

Pero lo cierto es que  el que la extrema derecha se ha nutrido de toda esa desesperanza, de toda esa rabia, porque los medios de comunicación han estado allí  llevando esa promoviendo el individualismo, promoviendo, o sea, ocultando la lucha de clase, ocultando las luchas. Entonces es muy importante de  que en esta fase en la que estamos, seamos conscientes de que no, por supuesto, no va a ser fácil.  Pero en lo que a coordinación te refieres, por supuesto, aquí yo pienso que la primera necesidad es  internacionalizar el conflicto, es decir, la clase de trabajadores, debemos e  internacionalizar el conflicto, debemos salir del cascarón donde nos han metido los medios de comunicación, que sea en Francia, sea en Italia, sea en estado español siempre están ahí hablando eh de otros temas, pero no de las luchas que  está desarrollando el vecino. Es importante que se vaya conociendo las luchas que se desarrollan en Europa. Y hay coordinaciones que se dan en algunos sectores, el sector de  puertos y estiva, por ejemplo. Sé que los portuarios de Marsella  se coordinan o de la ABRA, del puerto del ABRA en Normandía se coordinan con otros sindicatos portuarios y y han llegado a hacer acciones conjuntas. Bueno, e con el tema de Palestina, por ejemplo, la solidaridad internacionalista, ahí se ha podido ver lo que es la autoorganización obrera, Es decir, el sindicato ha sido capaz de bloquear  el puerto de Marsella. Y os voy a dar un dato interesante, sin querer ser muy largo, pero es un dato interesante de cómo se fraguan las luchas también y  la resistencias; el sindicato de Marsella recibe información por el sindicato de aduaneros de la CGT de que hay contenedores que van a salir de Condestino Israel, pero con  con documentación que no corresponde realmente a la realidad. Es decir, que el material que va a transportar esos contenedores son en realidad de  armamento  cuando en la documentación eran  piezas de recambio para no sé qué tractor. Bueno, esa coordinación entre los sindicatos permitió que el sindicato de portuarios de Marsella de la estiva bloquearan la salida de esos barcos. Eh, las la la coordinación también se puede llevar a nivel internacional sobre ese tipo de acciones, internacionalistas, de solidaridad internacionalista con el pueblo palestino, por ejemplo. Pero a nivel de las luchas que estamos desarrollando en Francia o que se puedan desarrollar en en Andalucía, por ejemplo, en en Cádiz, pensando en la Naval de Cádiz,¿Cómo hacemos nosotros para que se conozcan estas luchas aquí que no se conocen? Porque aquí nadie habla de la lucha de Cádiz o de la de la de los auxiliares de Cádiz. Nosotros comentamos algo, nosotros hicimos alguna reunión explicando esto aquí, pero claro, esto tiene que amplificarse más, Tiene que tenemos que llegar a un nivel donde eh la batalla de la comunicación eh la desarrollemos de manera coordinada y eso pues es necesario. Por un lado, ideológicamente sobre sobre el contenido sobre el contenido, pero también sobre la forma, Que bueno, sería muy largo de explicar ahora en este en este vídeo, Pero es importante analizar de cómo el capital ha ido fragmentando y ha ido e promoviendo el el, o sea, la fragmentación de la clase obrera, Y ahí pues es ahí tenemos un papel que jugar.



jueves, 11 de septiembre de 2025

ENTREVISTA NINES MAESTRO A ANDRÉ FADDA SINDICALISTA FRANCES DA CGT (SEGUNDA PARTE)

Nines Maestro. Una cosa, André, ¿y se plantea como huelga, o sea, como huelga indefinida o es el día 10 y luego se verá?, o cómo qué se espera que suceda el día 10 y  si la huelga indefinida está en el horizonte, como supongo con el objetivo de que la presión de la calle pueda derrotar los planes y al primer ministro, que los propone. 


miércoles, 10 de septiembre de 2025

ENTREVISTA REALIZADA POR NINES MAESTRO A ANDRÉ FADDA DO SINDICATO FRANCÉS CGT SOBRE A CONVOCATORIA PARA PARALIZAR FRANCIA O DÍA 10 DE SETEMBRO (PRIMEIRA PARTE)


NINES MAESTRO: Desde hace tiempo se hablaba  en los bares, en familia, en encuentros con los trabajadores de la situación, de cómo está hoy en día. Hacía tiempo que no se hablaba  con un entusiasmo  y una rabia, como estamos viendo estos días, O sea, desde hace meses ya  se discute, se habla, etcétera, pero ya lo que es la gota que desbordó el vaso tienen que ver sobre todo, bueno, él nos contará en concreto  de qué se trata, en qué medida eso tiene que  ver con  los planes de la OTAN, con los planes de la Comisión Europea, con un capitalismo agonizante que da sus zarpazos más fuertes de la manera que él sabe y es contra los explotados, contra las personas oprimidas. En fin, muchas gracias, André. Bienvenido.

domingo, 31 de agosto de 2025

AS CONVERSAS DE ALASKA. NO CAMIÑO DA PAZ EN EUROPA?

Carlos Dafonte.


O encontro entre Trump e Putin en Alaska onde recoñeceuse a provocación da OTAN que levou a Rusia a intervir en Ucraína coa chamada “operación especial”, realizada ao amparo do artigo 51 da Carta da ONU, o mesmo artigo que utilizou a OTAN para intervir en Serbia e independizar Kosovo, debe permitir chegar á paz en Europa. Sempre que os USA e o Reino Unido abandonen a postura dunha “paz hexemónica” e acepten unha baseada na “seguridade inclusiva e indivisible”, onde fiquen resoltas tamén, as necesidades da Federación Rusa.

Comentando a xuntanza de Alaska, un dos moitos que o fixeron cuxas opinións teñen peso a nivel internacional,  afirmou que o tema da “paz hexemónica” é un concepto acuñado polo Reino Unido que foi aceptado polos USA, e fixo un símil sobre esa nociva parella para o planeta dende hai ducias de anos, cunha que aparece nunha película, “Max Mad”, onde un ser enorme de grande forza e cativo cerebro, leva sobre o seu ombreiro a un pequeno e vello ser decrépito que é o que lle da ordes, sempre para destruír aos demais, o dúo Master-Blaster.


Os obxectivos estratéxicos do imperio británico.

En 1904 Halford Mackinder escribiu un artigo, “O Pivote Xeográfico da Historia”, onde estableceu a necesidade de controlar o corazón de Eurasia para controlar o planeta; era necesario evitar que aparecera un imperio terrestre que os británicos asimilaron con Rusia. Nese artigo que máis tarde reformulou como “A teoría do corazón continental” establecía que quen controle o leste de Europa controla o “corazón continental”, quen controle o “corazón continental” controla a “illa mundial”, o continente euroasiático, e si o controlas, controlas o planeta. Segundo Alex Krainer, durante moito tempo o Imperio Británico considerou a necesidade de que Alemaña fose o hexemón rexional e controlase a Europa central e do leste e fracasado este plano, xunto cos USA, puxeron en marcha o plano B, facer de Ucraína o hexemón rexional, que servira tamén para desgastar á Federación Rusa. Este plano tamén está a punto de fracasar.

Verdadeiramente o tándem USA-Reino Unido, queren unha paz duradeira ou unha que non sexa máis que un alto o fogo de duración un pouco maior?. Segundo o que coñécese da xuntanza de Alaska, Trump aceptou abandonar o tema do “alto o fogo” e avanzar cara a un acordo de paz, que significa discutir e solucionar as causas que levaron ao conflito, as causas que levaron á Federación Rusa a intervir, que non son outras que conseguir a súa seguridade, acabar coa limpeza étnica contra os ucraínos de cultura rusa, que a OTAN non siga avanzando sobre as súas fronteiras, a desnazificación e neutralidade de Ucraína. A pregunta non é retórica, se analizamos os acontecementos dende 1945 ata a actualidade, vemos que a “parella” sempre estivo argallando para que non houbera paz duradeira. Despois da derrota de Alemaña que non traduciuse nun tratado de paz, Wiston Churchill un dos maiores xenocidas da historia, consultou cos xenerais británicos a posibilidade dun ataque contra a URSS, a “operación impensable”, agresión na que participarían os exércitos británico, norteamericano e os restos da Wermacht e supoño que das SS. E no seu discurso en Fulton no ano 1946 declarou que a URSS era o maior inimigo de occidente, poucos anos despois apareceu a OTAN.

A proposta soviética de deixar Alemaña como país neutral foi rexeitada en 1945 polos países que ocupaban o que constituíuse como República Federal de Alemaña, e anunciaron a remilitarización da mesma; idéntica proposta foi rexeitada en 1952 e 1955 cando Austria acadou o estatuto de neutralidade. A Austria, a Finlandia e Suecia que foron neutrais, as dous últimos estados ata hai dous anos, non lles foi mal, Finlandia acadou o primeiro posto a nivel planetario en diferentes índices de benestar e non foron molestadas nin pola URSS, nin pola Federación Rusa o que puxo en evidencia que non necesítanse nin exércitos estranxeiros nin artigo 5 da carta da OTAN, para ser un país seguro e ...neutral.

Gorbachov disolveu a organización militar Pacto de Varsovia, permitiu a reunificación de Alemaña, propuxo a construción da “casa común europea dende Rotterdam a Vladivostok”  e tivo que escoitar a cínica e mentireira proposta da OTAN, que non se disolveu,  de non ampliarse cando estaban estudando o contrario. 

Así Brzezinski o polaco- estadounidense que chegou a Secretario de Estado nunha administración demócrata e asesor dende Kennedy da maioría de presidentes, publicou en 1997 un artigo, “Unha xeo estratexia para Eurasia”, onde establece a necesidade que Ucraína forme parte da OTAN no 2010, e a división da Federación Rusa en tres, unha europea, outra siberiana e a do oriente máis afastado, unidas nunha confederación moi feble. Idea que para os USA sigue a ter vixencia. No mesmo artigo planeaba “rodear a Rusia no mar Negro”, poñerlle cerco á frota rusa, con Ucraína, Romanía, Xeorxia e Bulgaria que acompañarían a Turquía no obxectivo.

Se pode apreciar perfectamente que a única paz que entenden os, chamémoslles “anglo-occidentais”, é unha “paz hexemónica”, unha paz imposta, baseada no medo ao matón que dita as normas e as cambia segundo os seus intereses. O matón e os seus vasalos, que a xuntanza para explicarlles a que acordos chegou en Alaska, volveu poñer en evidencia o tipo de relacións de submisión por parte dos europeos presentes, que non foron capaces nin de esixir que, aínda que fora para sacar só a foto, parecera ser unha xuntanza entre iguais e non pasar pola humillación, unha vez máis, de parecer un profesor e os seus alumnos.

Non entro no coñecido como Doutrina Wolfowitz,  subsecretario de defensa dos USA, do ano 1992, para non alargar en demasía esta reflexión, pero contén “perlas” extraordinarias sobre as intencións dos “anglos”.

Hoxe os USA-Reino Unido, conseguiron estragar as relacións Rusia- Alemaña que segundo parece, era o maior perigo para o control de Eurasia; pero non acadaron os obxectivos programados ao inclinar a rusos e chineses cara a un pacto que seguramente non pensaban fose posible.


En Galicia, no mes de agosto 2025


viernes, 22 de agosto de 2025

A IRRELEVANCIA DA UNIÓN EUROPEA.

Carlos Dafonte

Irrelevancia, é a verba que mellor define hoxe a situación da Unión Europea nun planeta cheo de conflitos. A culpa desta situación non é dos traballadores e dunha cidadanía que en xeral non teñen, dada a magnitude da falla de democracia, instrumentos para modificar a actualidade que debe pasar por botar fora das institucións a quen durante estes anos fixeron posible chegar a esta situación, os membros do Consello e da Comisión.

Como se chegou a esta situación de non ter presenza diplomática en ningún  lugar?, sen posicións estratéxicas de cara aos cambios que se producen e que conleva o paso do unilateralismo, cos USA como hexemón,  ao multilateralismo actual, con China, Rusia, India e Brasil como os elementos máis importantes dentro dos BRICS; non me esquezo de Suráfrica e dos que engadíronse con posterioridade, pero non xogan o papel relevante que xogan os citados. O que hoxe é unha contradición constante  entre os USA apoiados por una UE decadente e Gran Bretaña, algúns deles forman o que se coñece como G-7, que pensan seguen a ser o centro do planeta, e os países emerxentes que agrúpanse nos BRICS e non están moi dispostos a seguir aguantando o “imperialismo de cañonera”  que tentan impor os USA e os seus aliados.

jueves, 7 de agosto de 2025

A UNIÓN EUROPEA RÉNDESE SEN LOITA ÁS PROPOSTAS ECONÓMICAS DE TRUMP

Carlos Dafonte.


Cando Trump hai pouco tempo afirmou que coas súas propostas arancelarias conseguiría “que todos os países farían cola para bicarlle o cu”, tiña algunha razón, pois agás os BRICS que opuxéronse as súas propostas e buscaron novos mercados para os seus produtos, outros si o fixeron, os últimos en facelo os representantes da UE, en cuxa delegación presidida pola da Comisión, Úrsula von der Leyen,  tamén formaban parte ata o que coñezo, o “socialista” portugués Antonio Costa presidente do “Consello Europeo”, a responsable das relacións internacionais, Kaja Kallas, a que ostenta como únicos atributos para o cargo, a sumisión a Von der Leyen e ser unha belicosa que con reiteración, quizais pola súa ineptitude,  fala da necesidade de ir a unha confrontación militar con Rusia, e o Comisario de Comercio Maros Sefcovic