UNHA NOVA VICTORIA DEMOCRÁTICA DE HUGO CHAVEZ, E VAN….

Chavez, dun xeito rotundo, volve gañar unhas eleccións presidenciais en Venezuela.

Tod@s @s observador@s internacionais, moit@s só presentes co obxecto de atopa-la máis cativa irregularidade para desprestixia-lo proceso, tiveron que recoñecer, como nas anteriores convocatorias, que a limpeza democrática foi a norma.

En Venezuela estáse a producir unha revolución, a xente vota e os resultados expresan o que os venezolanos queren, antes non era así e a “democrática” comunidade internacional calaba, hai campañas de alfabetización para poñer termo a esta lacra, reparto de terras entre os campesiños, progrésase na atención sanitaria da xente, a sociedade civil estructúrase, a riqueza producida pol@s traballador@s repártese con maior equidade, disminuindo o índice de pobreza, as mafias partidarias e sindicais que expoliaban ó pais e mantiñan na pobreza ó 80% dos seus habitantes, desmanteladas en gran parte, un importante sector do exército atópase comprometido co proceso en marcha, o imperialismo en retroceso na medida en que crece un sentimento en contra do mesmo nas clases populares e as súas propostas, como o ALCA está paralizada no país, ó tempo que desde o estado púlanse políticas de carácter internacionalista…son tantas as reformas e transformacións levadas adiante no país, en diferentes eidos nestes anos, que pódese falar dunha revolución en marcha.

Estamos ante un proceso moi importante, non só para Venezuela senon para todo o continente, pero que aínda non rebasou os límites do que se pode considerar unha revolución democrático-burguesa.

Un proceso que tamén é froito das contradiccións que o sistema capitalista provoca entre a burguesía nacional e a trasnacional, un proceso que seguirá avanzando, se un golpe de estado estimulado polos “demócratas occidentais” non o frea, ata que a contradicción capital-traballo só poda ser resolta expropiando á burguesía; e entón, coñeceremos as intencións de cada un dos actores actuais, os seus límites, e o papel que van xogar ás institucións do estado democrático-burgués. Entón terá chegado a hora da verdade e veremos se “socialismo para o século XXI” era algo máis que unha consigna valeira de contido

C.Dafonte