A convicción profunda da actualidade da revolución, fai necesaria a organización política da clase obreira.

G. Lukács
 

martes, 27 de noviembre de 2007

ONDE VAI CAUSA GALIZA

 


Causa Galiza é un reagrupamiento de forzas sociais e políticas, tanto colectivas como individuais, da esquerda soberanista galega, baixo tres obxectivos: a esixencia do dereito á autodeterminación desde unha óptica de esquerdas, o rexeitamento do marco constitucional actual e a oposición a unha reforma estatutaria que supón, de novo, o furto do dereito do pobo galego a decidir o seu futuro.


Cgz nace dunha necesidade: a maioría da esquerda estatal fai anos que renunciou á defensa do dereito á autodeterminación, facendo parte da “esquerda” do réxime do 78. O BNG, pola súa banda, foi o representante e refuxio do fundamental da esquerda anticapitalista e antiréxime galega durante un decenio, e agora esta en un acelerado proceso de integración; o que supón o abandono dos acenos de identidade dunha forza de esquerdas, a loita contra o capitalismo e o imperialismo, e as dunha forza nacionalista, o dereito á autodeterminación, máis aló de declaracións para a galería.


 


A crise do réxime


 


É un feito indiscutible que o réxime xurdido no 78 esta en crise. Ademais da parálise do poder xudicial, como o Tribunal Constitucional, as dúas institucións fundamentais, o rei e o exército, están véndose sacudidas por conflitos e contradicións.


As aventuras imperialistas en Líbano ou Afganistán, unido ás ligazons de militares con elementos fascistas, pon de manifesto o seu verdadeiro carácter reaccionario. Pola súa banda, o rei, logo do enfrontamento verbal no Cume de Chile cos dirixentes latinoamericanos, evidenciou o papel da monarquía á fronte dos intereses imperialistas españois.


E aínda que non hai unha resposta do movemento de masas, esta claro que estas crises están provocando un estrechamento das fronteiras do réxime, que incrementa as súas características represivas.


Neste cadro xorde Cgz, expresando en Galiza o que é unha necesidade do conxunto do estado, a reconstrución da esquerda revolucionaria que enfronte o sistema capitalista, o réxime monárquico e os gobernos social liberais.


Uns gobernos que, ademais, contan co apoio ou a participación da esquerda “oficial”, de EU, do BNG, de ERC, e das direccións sindicais de CCOO e UXT. Esta “absorción” da esquerda “oficial” por pactos co PSOE a nivel estatal e nacional, fixo que en Galiza unha organización sindical, a CIG, cubrise o papel de oposición de esquerdas ás políticas do goberno e a Xunta


 


Os limites de Cgz e o futuro


 


Cgz é un acordo de mínimos que permite o reagrupamiento de forzas para impulsar a loita polo dereito á autodeterminación. Isto ten que seguir así.


Pero a súa forza é xusto o que lle xera crise, posto que ao abrir unha vía de solución á dispersión da esquerda anticapitalista e sentando as bases para resolver unha necesidade de fondo: construír unha verdadeira oposición de esquerdas ao goberno e á Xunta, gañouse moitos inimigos, que non queren ver como xorde un reagrupamiento da esquerda anticapitalista. Por este motivo, desde dentro e desde fóra, buscan o seu descarrilamento freando todas as súas potencialidades.


A pervivencia de Cgz esta ligado a que sexa capaz de desenvolver políticas como a preparación desde a base dunha iniciativa lexislativa popular polo dereito a decidir en Galiza, que profunden no que é a súa esencia, un acordo amplo de todos aqueles que desde a esquerda -nacionalista ou non- defenden o dereito democrático á autodeterminación.


 


Roberto Laxe


 



2 comentarios: