Roberto
Laxe
Mas tamén é central nun aspecto mais sutil, pero que a medio e longo prazo é fundamental para ese capitalismo, o ideolóxico. A AVE estase a construír o marxe das necesidades sociais concretas de cada zona co único obxectivo –recoñecido expresamente por ZP- de unir todas as capitais de provincia e cidades importantes con Madrid, “a suma de todos”, din a súa campaña institucional; gústenos ou non, Madrid asociase co Estado, como foi demostrado tras o recente fracaso da candidatura olímpica da cidade.
Se
isto é valido para calquera parte do Estado Español, que non será
na Galiza onde as carencias en infraestruturas ferroviarias ponnos a
un nivel “semicolonial”. Tras a construción da AVE real –non o
que hoxe fan, que é unha burla e unha chapuza, como se demostrou
traxicamente o 24 de xullo- poderemos ir de Coruña a Madrid en 3 h,
a prezos razoables; mas tardaremos o mesmo en caso de que se manteña
o servizo a Ferrol, ou viaxar a Vigo sairá tan caro como ir a
Madrid.
O
gasto en infraestruturas, e nomeadamente as ferroviarias, é central
para umha integración social dun país. Non é posible falar de
apostas soberanistas e apoiar un plan tan centralista siquer pola
pasiva, como hoxe -o problema non é a AVE, senón que pode quedar
"sen executar"-, ou como no pasado pola activa, cando o BNG
no Bipartito competía co PP e o PSOE para esixir a AVE, e
concentrábase para acurtar os prazos en Zamora, mentres pechaban
estacións do Eixo Atlantico en Portas.
Mentres
na Galiza non exista un servizo de proximidades digno de tal nome,
que evite, por exemplo que os rexionais actuais sexan utilizados como
proximidades só que a prezo de rexional, mentres na Galiza non
exista un servizo publico ferroviario que estruture socialmente, que
facilite a mobilidade na procura de traballo, estudo ou lecer, falar
de “aposta soberanista” é un engano a poboación traballadora.
Hoxe
un traballador/a ou un estudante galega ten que pagar un sobre soldo
por ir o traballo ou centro de estudo, xa sexa porque ten que coller
o seu coche particular, ben porque o servizo de transporte colectivo
é caro ou ben porque o non existir, tense que trasladar a vivir á
cidade onde traballa ou estuda. Cos 6000 millóns que levan gastados
ben poderían ter construído unha rede de proximidades, ligado ao
transporte colectivo por estrada, existindo como existen unha rede
básica que esta a ser pechada no nome da AVE.
Mentres,
todas as forzas políticas, agás AGE, apoian un consenso o redor da
AVE. Por todo elo a “aposta soberanista” do BNG demostra no
concreto os seus limites, e a súa incapacidade para romper co
esquema centralista do estado español. Do que falamos, de resolver
os problemas sociais Galegos ou de integrar á burguesía galega no
Estado Español?
Para
enfrontar o saqueo das arcas publicas polas grandes construtoras é
preciso rexeitar o plan do PP, o de infraestruturas do Estado
expresado nos actuais orzamentos (e en todos os pasados), e levantar
un plan ben diferente o servizo de resolver as necesidades da clase
traballadora e os pobos do estado, opoñéndose á privatización e
desmantelamento de ADIF RENFE, esixindo a nacionalización e
recuperación polo estado e a Xunta dos servizos públicos
privatizados, etc., etc. Neste cadro estatal é onde collen as
apostas autodeterministas necesarias para levalas adiante.
A
loita polas reivindicacións do pobo traballador galego supón a
ruptura de calquera pacto institucional, escrito ou non, coas forzas
que son inimigas, do PPSOE como representantes do réxime do 78 e a
implicación aberta, franca e sen sectarismos cara a mobilización
social unitaria na defensa dos interese da clase traballadora e o
pobo.
Todo
o demais son saúdos á bandeira.
Galiza,
2 de outubro de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario