<h1>O AGRAVAMENTO DA TENSIÓN EN UCRAINA</h1>

Carlos Dafonte

Despois do golpe de estado contra a lexitimidade existente no país, os acontecementos vanse desenvolvendo cun rumbo que posiblemente o imperialismo encabezado polos norteamericanos non tivese valorado, como aconteceu noutros casos recentes, como Iraq, Afganistán, Libia ou Siria.

En primeiro lugar porque posiblemente colleunos desprevidos a resposta contundente dada por un dos elos fortes da outra cadea imperialista, Rusia, que respondeu con prontitude diante dos acontecementos e incorporou Crimea ó seu territorio, despois dun referendo multitudinario, onde ten bases militares imprescindibles para o control de zonas consideradas xeoestratéxicas. Crimea pertencía a Ucraína desde hai poucos anos, foi un regalo de Krutchov, o substituto de Stalin, en 1954 e levouse a cabo dun xeito ilegal, contrario á lexislación vixente na URSS, pois non se solicitou a opinión da cidadanía. Por outra banda, as autoridades de Crimea utilizaron o mesmo procedemento que as de Kosovo cando se separou de Serbia, que naquel momento foi aceptado polos organismos internacionais.

En segundo lugar, e posiblemente a actitude rusa en Crimea axudou a tomar conciencia, a poboación de cultura rusa do leste, maioritaria e celeiro de votos do presidente ilegalmente expulsado do seu cargo, reaccionou diante do golpe dun xeito lóxico, en defensa da orde constitucional e polo non recoñecemento do goberno ilexítimo. Aspectos todos estes reforzados pola implicación no golpe dos dous partidos máis importantes de carácter neonazi, Svoboda (Liberdade) e Pravy Sektor (Sector Dereito) en cuxos programas aparece dun xeito nidio a persecución da cultura rusa e dos xudeus. Non hai que esquecer que o primeiro conta con tres ministros no goberno ilexítimo e que unha das primeiras medidas deste goberno foi que a lingua rusa deixe de ser oficial naquelas rexións do país onde tiña esa consideración.

Nesta situación, non sei que é o que máis lle debe repugnar á xente, se os crimes contra o sector do pobo de cultura rusa que se están a producir, a manipulación da maioría dos medios de información que levan meses terxiversando os acontecementos dando un claro pulo ó enfrontamento, ou o cinismo dunha UE, participe do golpe de estado contra un presidente lexítimo, constitucional e elixido tras unhas eleccións democráticas que só atopa culpables nos acontecementos que se están a producir en Ucraína, na parte rusa e considera terroristas, a verba máxica baixo a que os poderosos e explotadores do mundo tentan cualificar a todos cantos se lles opoñen, ás xentes que se levantan contra o que representa o golpe de estado. Unión Europea que criticaba con dureza o emprego da policía contra os manifestantes de Maidan que asaltaban e queimaban edificios públicos, cercaban o parlamento e agora ve lexítimo o emprego do exército contra os que se manifestan a favor da orde constitucional e contra o golpe de estado.

O asalto e a queima dos que se atopaban dentro da casa dos sindicatos de Odessa e o asasinato dos que se tiraban desde as fiestras e non morrían no intento, por parte de grupos neonazis, grupos protexido pola UE e os EEUU, e artífices do golpe de estado, é todo un indicio do que lles pode acontecer ós que non se enfronten ó pulo do nazismo, pero ó mesmo tempo da baixeza moral dos dirixentes da UE, que non son capaces de condena-lo suceso que indica dun xeito nidio, que os que hoxe mandan en Ucraína, van perseguir non só a todo o que sexa de cultura rusa, senón tamén dispostos a chegar ó xenocidio, contra todo grupo que se poida considerar de esquerdas ou defenda valores progresistas.

Os ucraínos do sur e do leste do rio Dnieper, coñecen perfectamente a ideoloxía neonazi de amplos sectores da poboación do oeste, unha rexión onde o campesiño foi maioría, en tempos dominados por grandes latifundistas e a igrexa ortodoxa, cuxa mentalidade variou pouco a pesares da revolución soviética, pois como dicía Marx, “os campesiños non teñen ideoloxía o que teñen son supersticións” e son moi difíciles de erradicar. A construción da muller e o home nov@ é cuestión de moito tempo, non se fai por decreto e proba delo é Ucraína.

Unha parte da poboación do oeste apoiou a invasión nazi da antiga URSS, algúns como o dirixente nacionalista Stepan Bandera, acadaron grados militares moi importantes dentro do exercito nazi e unha vez desaparecida a URSS, a súa figura foi enxalzada e homenaxeada na Ucraína independente. A súa imaxe, xunto á de Hitler, apareceu na praza Maidan de Kiev durante as protestas contra o goberno. El foi o creador da ONU (Organización dos Nacionalistas de Ucraína) en 1929 e do UPA (Exército Insurxente Ucraíno) en 1943 que baixo a ocupación nazi cometeu bárbaros crimes contra as minorías sobre todo polacos, cifrándose en máis de 80.000 o número de asasinatos cometidos sobre esta minoría e a utilización sistemática de moitos métodos utilizados na actualidade en Colombia, polo exército e os paramilitares, como destripar ou cortar con serras os membros dos asasinados.

Finalizada a guerra, Bandera e a súa organización actuaron ó servizo dos EEUU realizando numerosos actos terroristas en territorio ucraíno e foi asasinado en Munich, onde tiñan a súa sé central, posiblemente polo KGB en 1959. Os grupos neonazis ucraínos actuais teñen en Stepan Bandera o seu recoñecido predecesor.

Se alguén consideraba que a “guerra fría” finalizou, estaba moi trabucado; o hexemonismo dos EEUU, esa idea de que todo o planeta debe estar baixo a súa influenza, segue a ser real e necesita a creación do inimigo para mantela viva; antes foi o comunismo, despois o terrorismo ou o islamismo, agora Rusia e todos os que sexan os seus aliados; o complexo industrial militar dos EEUU, necesita a expansión da OTAN, a venda de novo armamento e levalo ata as fronteiras do seu contrario.

Aceptarían os EEUU armamento nuclear en Nicaragua, Cuba ou México?. Quen é o agresor neste caso e quen o agredido?. E conste que polo señor Putin e o grupo de oligarcas que representa, autores do roubo do patrimonio ó pobo soviético, non sinto simpatía algunha, pero débense considerar distintas, as actitudes agresivas das que son defensivas.

A nova actitude de Alemaña dada a coñecer na Conferencia de Seguridade celebrada en Munich en febreiro do presente ano, á que foron invitados todos os sectores, naquel momento aínda opositores ucraínos, hoxe goberno, vai ter unha enorme influenza sobre a Unión Europea, cuestión da que non se fala na campaña electoral para o Parlamento Europeo, pois púxose en evidencia o novo papel que quere xogar Alemaña como país imperialista de primeiro orde, o que lle debe levar á militarización.

Esta etapa da UE, que considero nova, pois nunca aparecera tan sometida ós intereses de Washington como nestes últimos anos, ten moito que ver, non o esquezamos, ca propia Constitución que PP e PSOE aprobaron e que xa denunciamos como imperialista, non podía ser doutro xeito, e que consagraba o mesmo principio que se condenara con anterioridade por exemplo en Iraq, o de “guerra preventiva”, o que pula ó intervencionismo.

Debemos esixir a quen se presenta ás eleccións ó Parlamento Europeo, a que tomen postura sobre: os acontecementos de Ucraína, pois ca actitude agresiva contra Rusia, estase a poñer en perigo a paz mundial; sobre o Tratado de Libre comercio que en secreto negocian a UE cos EEUU, pois seguramente de asinalo, vai ter unha fonda influenza sobre as nosas economías e vidas; sobre o euro, un dos causante da nosa situación de deterioro económico; sobre a Constitución Europea, que consagra principios antidemocráticos que os pobos deben rexeitar;os acordos de Maastricht, o eixo fundamental da actual UE antidemocrática e ó servizo dos intereses do capital; etc.

En Galicia no mes de maio de 2014.