<h1>REBELIÓN E REVOLUCIÓN</h1>

Roberto Laxe

As rebelións son, por definición, desordenadas, desestruturadas; só cando hai conciencia clara do obxectivo, estrutúrase e ordénase, dentro do que define unha rebelión, a desorde de todas as estruturas previas. Non se pode destruír e construír ao mesmo tempo; non se destrúe e constrúe unha casa ao mesmo tempo... Pola contra, ímonos directos á teoría da conspiración e ao idealismo: unha rebelión xorde da cabeza de algún gran dirixente: e non é así. as masas cando entran en actividade non teñen un plan preciso, consciente, iso hai que construílo, e a iso chámase partido revolucionario.


"é o caos, mellora a situación"
Cando unha rebelión faise consciente, vai máis aló de desorganizar o aparello de dominación burgués, e as masas empezan a tomar conciencia de que é posible outra sociedade, chámase revolución. Pero que ninguén lle pida, nin a unha rebelión nin a unha revolución, un plan preciso, determinado a priori; ninguén ten a "bóla máxica" que permita prever o que pode suceder cando as masas entran en actividade. Como dicía Gramsci, pódese saber como comeza, mais nunca como terminará.
O salto de conciencia entre a desorganización do aparello produtivo e de dominación, e a loita por unha nova sociedade, con todos limítelos que ten a loita polo novo, non está determinado, para pesar de moitos do noso esquerdistas prol Putin /Ao Assad, en ningún despacho nin en ningunha cúpula, senón en algo tan simple como básico no marxismo: a loita de clases, e nese marco hai que construír a máxima expresión desa conciencia, o partido.
É o desenvolvemento desta loita de clases até o final, o que determinará se unha rebelión inconsciente, transfórmase nunha revolución consciente. O peor para un suposto marxista é reducir a loita de clases a unha loita de aparellos, que toman as súas decisións nos despachos. Nos despachos, salvo para un burócrata, non se resolve nada; o máximo exemplo deste desprezo pola loita de clases son as cúpulas sindicais, que se cren que a través do pacto social e a desmobilización da clase traballadora, pola súa "cara bonita" ou "gran intelixencia e preparación", van conquistar melloras.
Se as melloras sociais nunca viñeron da man do pacto social, ao contrario, no pacto sempre se acorda á baixa; que non será na rebelión e a revolución... Só a acción directa e independente da poboación traballadora pode dar o salto da rebelión espontánea á revolución consciente.

En Galiza no mes de xaneiro de 2017