Carlos Dafonte
Fago estas reflexións
despois de asistir a unha charla de ANOVA, un dos alicerces de AGE,
na que interveu Xosé Manuel Beiras. Na súa intervención un tanto
“soreliana” fixo constantes invocacións á necesidade da
autoorganización da xente a redor dos seus problemas cotiás,
económicos, laborais, etc, e que AGE actuaría como interlocutor e
intermediario diante do Parlamento; explicou a súa evolución que o
levou a pactar cunha forza antaño “españolista”, pero
partidaria do dereito de autodeterminación, en función do que
significa esta crise da que fixo unha caracterización, polo que a
contradición principal era máis de clase, que entre
“nacionalismo-españolismo”; fixo unha diferencia clara entre a
autoorganización a redor dos problemas económicos e a política,
que se debe realizar en ANOVA, e ratificouse con moita forza na
posición de que AGE non é máis que un grupo parlamentar.
Antes de entrar nos
contidos da miña curta intervención na asemblea, a primeira das que
se produciron, quero dicir que o tema AGE ocupoume moito tempo en
discusións con xente de Galicia e de fora, e sobre todo con xente
que a votou e que esperaba que eu fora algo máis flexible nas miñas
posicións, pola época do proceso electoral. As declaracións dos
seus líderes levaban ó equívoco; dicíase que AGE sería un grupo
parlamentar, pero tamén que eran unha forza política
anticapitalista o que é contraditorio se o analizamos en
profundidade ou unha Fronte Popular.
A miña posición antes
do proceso electoral era de que AGE ía ser, no caso de obter
deputados, só un grupo parlamentar, fronte a posición de diferentes
persoas que atopábanse esperanzados de que AGE, ademais dun grupo
parlamentar combativo que establecera unha política de oposición
radicalmente distinta a levada por PSOE e BNG, fose o inicio, o
alicerce, da necesaria reconstrución da esquerda en Galicia. Que
lles facía pensar así?, pois as verbas dos dirixentes de AGE,
comezando por Beiras que o 25 de xullo, cando lanzou a proposta falou
dunha “fronte popular” ou de Yolanda que dixo de construi-la
“Syriza galega” e esta formación grega non é só un grupo
parlamentar, é unha organización que traballa na sociedade grega,
organizando á xente, que teñen un programa anticapitalista, etc. Eu
moito máis cauto, pensaba que era unha alianza de “comenencia”,
para tapa-los previsibles malos resultados electorais de EU, nun
momento moi favorable, co descrédito dos partidos maioritarios, a
crise do BNG, etc e ANOVA, Beiras, que quizais tentaba facerlle
paga-lo Bloque os seus desencontros.
Pero despois dos
resultados acadados, máis de 200.000 votos, das espectativas
creadas, que non entraron nunca nos meus cálculos, como xa escribín
neste blog, AGE debe xogar un papel distinto do que Beiras deseñou
na devandita charla, que segundo el, é seguir a ser un grupo
parlamentar sen máis.
Por iso decidinme a
intervir, foi a primeira que se fixo e cunha certa ironía dinlle as
grazas polas súas verbas, que confirmaban as miñas previsións
sobre o que ía ser AGE, pero tamén lle fixen a consideración que o
número extraordinario de votos recibidos, debíalles levar a
analizar que AGE debe xogar outro papel máis salientable, organizar
politicamente a numerosos sectores e ser o xermolo da reconstrución
da esquerda en Galicia, que era o que moitos dos seus votantes
esperaban. Non actuar así era unha fraude non só para quen os
votou, senón para todos aqueles outros que estaban a espera de que
AGE dera pasos adiante.
Contestoume cunha verdade
de Perogrullo, que nunca a partires dun grupo parlamentar se podía
levar a cabo o que eu esixía, cousa que é certo e por iso lles
pedía que cambiasen o rumbo da Alianza Galega de Esquerdas. Do que
se trata é de construír unha alternativa, desde o anticapitalismo
que din profesar, e superar o papel de intermediario entre unha
sociedade que sofre os efectos das políticas neoliberais e as
institucións. Facer anticapitalismo desde o parlamento é un
exercicio moi limitado, tendo en conta que hai unha forza
conservadora que ten a maioría absoluta e outras dúas que nos
últimos anos actuaron perfectamente integradas no sistema. A
alternativa anticapitalista hai que elaborala na sociedade, ó tempo
que organizas politicamente á xente.
Despois da miña
intervención producíronse varias máis de colectivos afectados por
problemas específicos, e polo menos dúas máis que esixían a
creación dunha Fronte Popular ou Fronte de Esquerdas, na mesma liña
dos que como eu, ven necesario, urxente, que AGE entre no debate de
supera-lo institucionalismo e de xoga-lo papel que a historia deste
país lle ten hoxe adxudicado.
En Galicia no mes de
abril de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario