Roberto
Laxe (do Grupo de Traballo do 15M da Ria)
Hai
xa 2 anos que xurdiu un novo movimento social que se deu en chamar
“15M”, a consecuencia da indignación acumulada durante tempo coa
situación política, económica e social que se estaba a vivir.
Gritáronse consignas como “non nos representan”, “chamánlle
democracia e non o é” ou “non é unha crise, é unha estafa”.
Dous
anos despois, as consignas que ó comezo eran un tanto intuitivas
vanse transformando en conviccións políticas, porque os feitos
golpean a cotío e reafirman a nosa confrontación co sistema
capitalista. O sentimento de desconfíanza nesta mal chamada
democracia medra de xeito imparable co goteo constante de novas que
demonstran que todas as institucións, desde as máis altas ás
cercanas, están podres, desprendendo aires de corrupción,
enrequecemento ilícito ou de simbiose co poder económico e
financieiro. Nesta situación, están a aparecer voces nos partidos
institucionais que claman por un gran pacto que leve a unha segunda
transición en España. Sen embargo, un pacto que parta dunhas
organizacións que manteñen a toda costa institucións inimigas e
corruptas, non vai contar en absoluto coa opinión do pobo nin vai
contemplar depuración de responsabilidades. Excepto tal vez nas
formas, non vai supoñer cambio algún, tal como non o supuxo a
transición do 78. Estamos convencidos que a solución está fora das
actuais institucións, que terá que xurdir sen dúbida desde abaixo,
recuperando a soberanía do pobo.
O feito de que se goberne co fin
de favorecer a estes poderes, a costa da gran maioría da población,
fai que gritemos con máis forza: CHÁMANLLE DEMOCRACIA E NON O É, e
NON NOS REPRESENTAN. Por se fose pouco, tentan criminalizar as
protestas e culpabilizar á poboación de vivir por riba das súas
posibilidades, cando son eles os que levan anos vivindo por riba das
nosas posibilidades. Esta democracia que defenden está a afastarse
cada vez a máis velocidade da poboación, non só en calquera
concello, na Xunta e no Estado Español, senón en toda Europa. As
decisións son tomadas de forma cada vez máis escura, coa UE e a
Troika como cabeza visible, sen que haxa ningunha capacidade real de
decisión.
Mentras eles avanzan cara a
acumulación de poder e riqueza, e da inmunidade duns poucos, a
utilización perversa da débeda pública fai que a poboación sufra
a miseria, a precariedade e o desmantelamento das conquistas sociais.
Pero ESTA DÉBEDA NON NOS PERTENECE:
En primeiro
lugar, porque esta
UE, desde o Tratado de Maastricht, obriga a cada Estado a se
financiar a través da banca privada, que recolle cartos públicos
do BCE, para logo obter beneficios polos préstamos ós Estados.
En segundo
lugar, a débeda dos
Estados convertiuse nun gravísimo problema por mor do rescate con
fondos públicos da banca, á que inxentaron miles de millóns de
euros para tapar os buracos da burbulla inmobiliaria. Socializaron as
perdas, trasladando ás contas publicas o descalabro da banca e as
grandes empresas privadas.
En terceiro
lugar, e como
consecuencia dos 2 anteriores, os mesmos causantes da crise especulan
coa débeda do estados, e aproveitan as súas necesidades de
refinanciamento para incrementar os seus beneficios. Como moitos
estados teñen as contas en vermello, teñen a excusa para lanzar as
políticas de “austeridade”, entregando a bancos, aseguradoras e
grandes empresas novos sectores productivos, resultado das
privatizacións e desmantelamento de hospitais, centros de saúde,
educación ou servizos sociais.
Para poder deixar
este inmenso negocio ben atado, a Unión Europea e os grandes bancos
acordaron garantir que o pago da débeda pública tivese prioridade
sobre calquera outro gasto. Para materializar ese acordo, o
PP e o PSOE reformaron nada menos que a Constitución no 2011.
POR ISO VOLTAREMOS A BERRAR: NON
É UNHA CRISE, É UNHA ESTAFA!
Temos que rexeitar
na rúa todas as
medidas que están a supor un empobrecemento social, e
esixir o non pago desta débeda ilexítima,
sostida por institucións
ilexítimas, e
blindada por unha
Constitución que tampouco é lexitima.
Apostamos pola
loita, a movilización,
a repolitización do pobo e os traballadores, e a unidade, nunha
Fronte Única Social
contra os Gobernos e a Troika,
para a recuperación
das conquistas roubadas e da soberanía popular.
Galiza a 09 de maio de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario