AS CONVERSAS DE ALASKA. NO CAMIÑO DA PAZ EN EUROPA?

Carlos Dafonte.

O encontro entre Trump e Putin en Alaska onde recoñeceuse a provocación da OTAN que levou a Rusia a intervir en Ucraína coa chamada “operación especial”, realizada ao amparo do artigo 51 da Carta da ONU, o mesmo artigo que utilizou a OTAN para intervir en Serbia e independizar Kosovo, debe permitir chegar á paz en Europa. Sempre que os USA e o Reino Unido abandonen a postura dunha “paz hexemónica” e acepten unha baseada na “seguridade inclusiva e indivisible”, onde fiquen resoltas tamén, as necesidades da Federación Rusa.

Comentando a xuntanza de Alaska, un dos moitos que o fixeron cuxas opinións teñen peso a nivel internacional,  afirmou que o tema da “paz hexemónica” é un concepto acuñado polo Reino Unido que foi aceptado polos USA, e fixo un símil sobre esa nociva parella para o planeta dende hai ducias de anos, cunha que aparece nunha película, “Max Mad”, onde un ser enorme de grande forza e cativo cerebro, leva sobre o seu ombreiro a un pequeno e vello ser decrépito que é o que lle da ordes, sempre para destruír aos demais, o dúo Master-Blaster.

Os obxectivos estratéxicos do imperio británico.

A IRRELEVANCIA DA UNIÓN EUROPEA.

Carlos Dafonte

Irrelevancia, é a verba que mellor define hoxe a situación da Unión Europea nun planeta cheo de conflitos. A culpa desta situación non é dos traballadores e dunha cidadanía que en xeral non teñen, dada a magnitude da falla de democracia, instrumentos para modificar a actualidade que debe pasar por botar fora das institucións a quen durante estes anos fixeron posible chegar a esta situación, os membros do Consello e da Comisión.

Como se chegou a esta situación de non ter presenza diplomática en ningún  lugar?, sen posicións estratéxicas de cara aos cambios que se producen e que conleva o paso do unilateralismo, cos USA como hexemón,  ao multilateralismo actual, con China, Rusia, India e Brasil como os elementos máis importantes dentro dos BRICS; non me esquezo de Suráfrica e dos que engadíronse con posterioridade, pero non xogan o papel relevante que xogan os citados. O que hoxe é unha contradición constante  entre os USA apoiados por una UE decadente e Gran Bretaña, algúns deles forman o que se coñece como G-7, que pensan seguen a ser o centro do planeta, e os países emerxentes que agrúpanse nos BRICS e non están moi dispostos a seguir aguantando o “imperialismo de cañonera”  que tentan impor os USA e os seus aliados.

A UNIÓN EUROPEA RÉNDESE SEN LOITA ÁS PROPOSTAS ECONÓMICAS DE TRUMP

Carlos Dafonte.

Cando Trump hai pouco tempo afirmou que coas súas propostas arancelarias conseguiría “que todos os países farían cola para bicarlle o cu”, tiña algunha razón, pois agás os BRICS que opuxéronse as súas propostas e buscaron novos mercados para os seus produtos, outros si o fixeron, os últimos en facelo os representantes da UE, en cuxa delegación presidida pola da Comisión, Úrsula von der Leyen,  tamén formaban parte ata o que coñezo, o “socialista” portugués Antonio Costa presidente do “Consello Europeo”, a responsable das relacións internacionais, Kaja Kallas, a que ostenta como únicos atributos para o cargo, a sumisión a Von der Leyen e ser unha belicosa que con reiteración, quizais pola súa ineptitude,  fala da necesidade de ir a unha confrontación militar con Rusia, e o Comisario de Comercio Maros Sefcovic

O CASO MONTORO: ASÍ FUNCIONA O CAPITALISMO