PAISAXE DESPOIS DA XORNADA ELECTORAL DO DÍA 10 DE NOVEMBRO

Carlos Dafonte

A sorpresa do pacto de goberno

O que non se conseguiu en varios meses, concretouse, pouco, nun documento que abre múltiples interrogantes e que permitirá un goberno formado polo Psoe e Unidas Podemos si se acadan os apoios necesarios, aínda que sexa en segunda volta no Congreso dos Deputados; si, o Psoe de hai poucos días que convocou eleccións, pois había firmes razóns para non fiarse de Unidas Podemos e das que o separaban moitas cuestións programáticas, como eran a cuestión territorial, unha grande parte do programa económico e o tema da fiscalidade ou a Unión Europea, despois do batacazo electoral do partido que apoia a Pedro Sánchez, todo se soluciona, en menos de 48 horas e o que antes non era posible agora o é; pero todo hai que dicilo, con menos apoios que antes.

            Por moito que queiramos tapalo, só hai un partido triunfante, o neofranquista Vox que dobra os seus resultados,  avanza dun xeito insospeitado; representa unha ameaza para a propia democracia burguesa? E para o réxime?; coido que non, pode axudar para que o Pp, ca fin evita-la perda de votos pola súa extrema dereita, considere que debe facer máis reaccionario o seu discurso e as súas propostas e máis virulenta a súa oposición.

            O Pp avanzou pero dado a desfeita de Ciudadanos, deben pensar en profundidade que foi o que levou a unha parte moi importante dos votantes deste, a facelo polo neofranquismo rexeitando facelo por eles; posiblemente, aínda que non creo que o fagan, deben chegar á conclusión que manter un discurso aznarista, dedicarse a propor solucións populistas e de forza ós problemas cotiás, negándose no tema catalán desde hai moitos anos a buscar solucións dialogadas, utilizando unha linguaxe que nin o Fraga dos primeiros tempos de democracia utilizaría, fixo posible que ese pensamento reaccionario se abrira paso, se asentara na sociedade e no momento de votar, diante da ausencia de argumentos políticos e nun “caldo de cultivo” de enfrontamentos insultantes, pois se vota ó que máis barbaridades di, o que indica os problemas ideolóxicos, políticos e sociais que padecen unha parte da sociedade do estado.

            A esta situación contribuíu dun xeito moi imporante Ciudadanos, non esquezamos aquelo da “banda de Sánchez” na que participaban “asasinos e os que queren romper España” e que cunha campaña na súa contra nos medios, había que reforzar os dous polos do bipartidismo, non puido manter os seus votantes e pode atoparse en vías de desaparición ou integración no PP. Substituír a Rivera por Arrimadas non creo que sexa unha solución, cando esta foi xunto con Rivera, a punta de lanza desa campaña de despropósitos, que non só foi na linguaxe, senón no constante cambio de programa e de rumbo político: de pactar un programa co Psoe que dicían “progresista” e reclama-lo apoio de Podemos ó mesmo, a facelo con Vox para conseguir poltronas institucionais.

Un posible goberno máis débil do que se puido formar hai meses.

            Non so pola razón de que agora Psoe e Unidas Podemos suman menos, senón porque despois da sentenza do Supremo contra os dirixentes políticos e sociais de Cataluña, a baixada da Esquerda Republicana, a suba de JxC, a presenza da Cup e eleccións para o Parlamént o ano próximo, as dificultades para que ERC apoie, son maiores que hai uns meses.

É certo que se pode contar cos tres Deputados de Más País, pero tamén o é, que esta operación pulada polo Psoe saíulle mal, restoulle sete Deputados a Unidas Podemos, que serían menos de non presentarse, aínda que xa sei que posiblemente votos de Más País, de non presentarse podían ir á abstención.

Estes últimos días, aparece unha teoría que relata unha conspiración dentro do partido que de ser certa aínda faría máis feble o posible goberno de coalición; a que argumenta que as presas en asina-lo programa de 10 puntos, foi resultado de que o Pp e Ciudadanos para dar un apoio ó Psoe, exixían que tiña ser outro candidato que substituíra a Pedro Sánchez, e todo indica que o substituto sería García Page; de ser certa esta teoría, dentro do Psoe había e poden seguir existindo, resistencias a este goberno e ó propio Sánchez, o que posiblemente non garanta que todos os deputados do Psoe voten polo mesmo.

As razóns para non apoiar un Goberno Psoe-Unidas Podemos

Sei que a miña é unha postura moi minoritaria e que en amplos sectores da sociedade considérase que o pacto e o goberno que poda concretarse vai ser, como mínimo, beneficioso para frea-la extrema dereita; pero é unha teoría que non comparto; un goberno que pode ser acusado, sen razón algunha de roxo, de desenpolva-lo espírito cainita da guerra civil e de ter proxectos de instaurar “chekas” por todo o país, de querer “romper España”, é dicir recorrendo ó medo, ó enfrontamento civil, e xa sabemos que tamén haberá medo a todo o que non é coñecido, pode permitir que os berros da extrema dereita teñan máis aceptación entre inxentes masas de desinformad@s e xentes fartas da situación política actual, que un Goberno apoiado, como se considerase, polo Pp e Ciudadanos.

            Ademais do anterior, en primeiro lugar pola razón de que xa o deixaron moi claro na roda de prensa celebrada ás horas seguintes por separado das persoas asinantes, que se vai desenvolver nos límites establecidos pola Constitución e a Unión Europea; e non esquezamos, aínda que sería cuestión de discutilo a fondo, un problema como o territorial que sacude hoxe a toda a sociedade, cos límites actuais, que non permiten avanzar cara a un Estado Federal nin consideran aceptar o dereito de autodeterminación de Galicia, Cataluña e o País Vasco, que despois se pode exercer ou non, non vai ter moita solución.

            En segundo, porque se lle vai exixir como si tivera maioría absoluta, toda unha serie de reformas económicas, sociais e políticas que nin o propio Psoe  atópase disposto a levar adiante. Polo tanto se vai a cargar sobre as costas de Unidas Podemos unha grande parte da responsabilidade do que non se leve a cabo, en momentos nos que a oposición vai ser moi poderosa e os apoios dubidosos, por atoparse en mans de partidos nacionalistas e unha serie de partidos “conseguidores”, que cando haxa que actuar de acordo o Plano de Estabilidade presentado polo Psoe en Bruxelas, engadíndolle os recortes exixidos pola UE, veremos canto duran estes apoios. E no caso de fracasar o Goberno, non será posible que a esquerda recolla os apoios derivados do fracaso e a extrema dereita se vai atopar cun voto froito do desencanto.

            En terceiro por ser un freo á mobilización social, imprescindible para avanzar en calquera tipo de reformas, e nestes anos de paz social e polo tanto de avance do pensamento reaccionario, a perspectiva de mobilización social ten perdido moito peso na acción política e avanzado na conciencia da xente, que só desde as institucións se poden conseguir os cambios. Nunca se cambiou nada sen a actividade d@s traballador@s na rúa. No 2019 se van repetir aqueles argumentos que se daban a partir de 1982, de que agora “xa están os nosos” no Goberno. Pero a situación é moi distinta. Agora non se conta como naqueles anos, nin con un PCE, derrotado a nivel electoral, pero aínda organizado, cunha “extrema esquerda” moi crítica e cunhas Comisións Obreiras, por aquel entón moi combativas que aínda eran un sindicato de carácter político social. Hoxe a maioría do sindicalismo con certo peso converteuse en aparellos burocratizados e de servizos. En moi pouco tempo despois da vitoria do Psoe, se levou a cabo a primeira folga xeral.

            En cuarto por considerar que a reorganización da esquerda, que segundo a miña opinión, debía ter como elemento central a Unidas Podemos, e en Galicia xunto co sectores do nacionalismo, vai sufrir un atranco importante.

            Por último, nunha conversa de hai uns días, me reprocharon que eu, que sempre dicía, parafraseando a Lenin, a importancia de te-lo poder, agora que se podía configurar un Goberno Psoe-UP, situábame en contra; pois si, por unha razón fundamental, non se pode confundir “ter o poder” con formar un goberno débil, sen moito poder como vai se-lo caso.

En Galicia no mes de Novembro de 2019